معرفی و دانلود کتاب سرگشتگی

معرفی کتاب سرگشتگی

کتاب سرگشتگی، نوشته‌ی ریچارد پاورز، روایتی‌ست از مواجهه با راز بزرگ هستی؛ رازی که نه در دل کهکشان‌ها بلکه در نگاه یک کودک نهفته است. تئو، اختر - زیست‌شناسی که عمرش را صرف کشف حیات در سیارات دوردست کرده، بعد ازدست‌دادن همسرش ناگهان خود را در برابر جهانی ناشناخته‌تر می‌یابد، جهانی نهفته در درون فرزندش... کودکی که اوتیسم دارد و طبیعت، او را همانند یک امانت آسمانی به تئو سپرده؛ و نه برای اصلاح... که برای کشف‌کردنش...

درباره‌ی کتاب سرگشتگی

گاهی طبیعت هدیه‌ای به تو می‌سپارد که از جنس تملک نیست و در آینه‌اش باید خویشتنِ خود را دوباره دریابی؛ در کتاب سرگشتگی (Bewilderment) نوشته‌ی ریچارد پاورز (Richard Powers)، تئو، پدری که تمام عمرش را صرف خواندن رمزهای ستارگان و نجواهای کیهان کرده، ناگهان در برابر رازی قرار می‌گیرد که نه در تلسکوپ دیده می‌شود و نه در داده‌های علمی رمزگشایی... و آن فرزند خودش است؛ کودکی که جهانِ دیگر اوست، سیاره‌ای بی‌نقشه، پر از بی‌قراری‌های زیبا، صداهای ناشنیده و طرح‌هایی که قوانین نانوشته‌ی خلقت را زمزمه می‌کنند؛ رابین، پسربچه‌ای‌ست که با اختلالاتی همچون اوتیسم، بیش‌فعالی، اضطراب و حساسیت حسی دست‌وپنجه نرم می‌کند و حالا تئو و رابین که در سوگ مادر خانواده نشسته‌اند، به طبیعت پناه می‌برند و راهی جنگل‌گردی و کمپ‌های شبانه و کشف و شهود عارفانه در اسرار حیات می‌شوند.

در روایت ریچارد پاورز، علم و عاطفه، پدر و پسر، آسمان و زمین در رقصی نمادین به هم می‌پیوندند. همان‌گونه که تئو در آزمایشگاه خود به دنبال حیات در سیارات دیگر می‌گردد، در خانه، با وسواس تلاش می‌کند حیات پسرش را جدا از معناهای زیستی حاکم، در بُعدی لطیف‌تر، معنوی‌تر و پرمایه‌تر حفظ کند. میان دغدغه‌های اختر - زیست‌شناسی و تشخیص‌های پزشکی سرد و بی‌روح، او دریافته که آنچه رابین نیاز دارد، دیده‌شدن، شنیده‌شدن و مهم‌تر از همه باور شدن است.

شاید رمز بزرگ این داستان در توازی استعاری‌اش نهفته باشد؛ پیوند میان طبیعت درون رابین و طبیعت جهان هستی که در حال نابودی است... رابین، با تفاوت‌های بارزی که دارد، می‌تواند بازتابی از حیات رنجور زیستگاهمان در این کره‌ی خاکی باشد؛ همچنان که جنگل‌ها نادیده گرفته می‌شوند، رابین هم درک نمی‌شود و همچنان که زمین در آستانه‌ی فروپاشی است، روان این کودک هم از بی‌توجهی و فشار و درک‌ناپذیری، فرومی‌پاشد.

تئو رابین را با خود به فضا می‌برد؛ البته در خیال، در گفت‌وگو، در سفرهایی که از اعماق ذهن به آسمان‌ها کشیده می‌شوند و در این پروازها، ما به همراه تئو درمی‌یابیم که شاید مهم‌تر از یافتن حیات در سیارات دیگر، حفظ معنای حیات در همین‌جا، در این کره‌ی خاکی و در این دل‌های شکسته است.

کتاب سرگشتگی از آن دسته آثاری‌ست که از زبان و فرم داستان عبور می‌کند و به تجربه‌ای دلنشین بدل می‌شود که احتمالاً قرار نیست هرگز فراموشش کنیم؛ تجربه‌ای از هم‌زیستی با فقدان، عشق بی‌قید، طبیعتی که هر لحظه در آستانه‌ی نیست‌شدن است و با ذهنی که شاید درکش پیچیده باشد، اما زیباتر از آن است که با لفظِ «اختلال» تعریف شود.

ریچارد پاورز موفق می‌شود هم ذهن و هم قلب خواننده را درگیر کند و از طریق داستان اصلی و پرداخت به مفاهیمی چون سوگ، چالش‌های فرزندپروری و دغدغه‌های زیست‌محیطی‌اش را نیز با هم درآمیزد و به کاوشی چندوجهی در مفهوم مرگ‌ومیر بپردازد و در نهایت به ما یادآور شود که «فهمیدن» همیشه به معنای درک‌کردن نیست و قلب‌هایی هستند که با تپش‌های کیهان سازگارند و گاه باید با تمام وجود پذیرفت که بعضی کودکان، مثل برخی کهکشان‌ها، از دور دیده می‌شوند؛ اما نورشان حتی پس از خاموشی نیز در آسمان باقی خواهد ماند.

در سرگشتگی، ریچارد پاورز با چیره‌دستی‌ای بی‌همتا، داستان پدری را روایت می‌کند که میان فقدان، علم و عشق، راهی می‌جوید برای درک پسری که خود می‌تواند تبلور تمام رازهای حل‌نشده‌ی حیات باشد. این اثر نه‌تنها از نظر مفهومی و احساسی تأثیرگذار است، بلکه از سوی منتقدان و مخاطبان نیز با تحسین فراوانی مواجه شده است. کتاب سرگشتگی را می‌توانید با ترجمه‌ی ماندانا گرشاسبی از انتشارات قصه باران بخوانید.

جوایز و افتخارات کتاب سرگشتگی

• پرفروش‌ترین کتاب نیویورک‌تایمز؛
• نامزد نهایی جایزه‌ی بوکر سال 2021؛
• نامزد مدال اندرو کارنگی برای برترین اثر در ادبیات داستانی سال 2022؛
• نامزد جایزه‌ی ملی کتاب 2021:
• برگزیده در باشگاه کتاب اپرا:
• کتاب منتخب ویراستاران آمازون 2021؛
• نامزد جایزه‌ی گودریدز کتاب‌های داستانی در سال 2021؛
• و...

نکوداشت‌های کتاب سرگشتگی

• ریچارد پاورز به‌عنوان یک نویسنده دارای استعدادهای خارق‌العاده‌ای است. این یک فریاد صمیمانه برای آگاهی از آب‌وهوا، با انحرافات خارق‌العاده به سیارات دیگر و یک جشن غم‌انگیز خودمانی است. (گاردین)
• ریچارد پاورز برخی از زیباترین جملاتی را که تابه‌حال خوانده‌ام می‌نویسد. من از این حجم استعداد او می‌ترسم. (اپرا وینفری)
• فوق‌العاده... نثر روشنگر و اغلب شاعرانه نویسنده ما را به شکلی عمیق‌تر به‌سوی بی‌نهایت تخیل می‌کشاند. (نیویورک‌تایمز)
• خواندن رمان ریچارد پاورز مانند سوارشدن به اتوبوس توریستی است که یک روز فرصت دارید تا در یک شهر ناآشنا گشت‌وگذار کنید. سرگشتگی، رمان جدید او که در نامزد جایزه‌ی بوکر شده است، یک سفر پرشور در اطراف اختر - زیست‌شناسی، تجزیه آب‌وهوا و درمان بازخورد عصبی است... نمی‌توان اهمیت پیام‌های نویسنده در طول داستان را انکار کرد. (ساندی تایمز)
• این داستان به طرز ماهرانه‌ای نوشته شده است، احساساتی را به همراه دارد و پیام زیست‌محیطی مهم نویسنده، با صدای بلند و واضحی به گوش می‌رسد. (Daily Mail)
• امکان ندارد ریچارد پاورز کتابی کسل‌کننده بنویسد. (مارگارت اتوود)

کتاب سرگشتگی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر هنوز تردید دارید که کتاب سرگشتگی را بخوانید یا نه... این کتاب برای آن‌هایی مناسب است که در جست‌وجوی داستانی عمیق، انسانی و شاعرانه‌اند؛ اگر به روایت‌های پدر و فرزندی، دغدغه‌های محیط‌زیستی، و شناخت ذهن‌های متفاوت و درخشان علاقه‌مندید و اگر قلبی برای شنیدن نجواهای خاموش طبیعت و احساسات کودکانه‌ی ناب و خالصانه دارید، این کتاب را حتماً بخوانید.

در بخشی از کتاب سرگشتگی می‌خوانیم

می‌خواستم فنجان قهوه‌ای را که برداشته بود توی صورتش بکوبم. «از تخت نمی‌آد بیرون. سر اینکه بلند شه و لباس بپوشه درگیری داریم. نمی‌خواد بره بیرون. تا ناهار می‌خوریم می‌ره می‌خوابه. خدا رو شکر که تابستونه، وگرنه سر مدرسه رفتن کلی داستان داشتیم.»
«چند وقته که...»
«خیلی وقته.»
کاریر با چوب غذاخوری یک دامپلینگ برداشت و آن را جوید. یک‌تکه گلوتن و غرور که در چای حل نمی‌شد در سیب آدم او گیرکرده بود: «شاید وقتشه از یه دوز خیلی کم داروی ضدافسردگی استفاده کنیم.»

این حرف من را وحشت‌زده کرد. کاریر متوجه شد.

«هشت‌میلیون بچه توی این کشور داروهای روان‌درمانی می‌گیرن. ایدئال نیست، ولی مؤثره.»
«اگه هشت‌میلیون بچه دارن دارو می‌خورن یه چیزی این وسط ایراد داره.»
پروفسور ارشد تحقیق اخم کرد. از سر موافقت یا مخالفت. نمی‌دانستم. دنبال یک راه نجات می‌گشتم. «رابی نمی‌تونه، چه می‌دونم. سعی کنه جلسات رو تحمل کنه؟ تأثیرات زودتر از بین نمی‌ره؟»
«نمی‌دونم. بیشتر وقت‌ها بعد از چند هفته پایداری دیده شده.»
«خب پس چرا باز داره حالش بد می‌شه؟»