معرفی و دانلود کتاب شعر مدرن از بودلر تا استیونس

معرفی کتاب شعر مدرن از بودلر تا استیونس

کتاب شعر مدرن از بودلر تا استیونس نوشته‌ی مراد فرهادپور، به مقاله‌ و نقدهایی از صاحب نظران برجسته‌ی اروپا درباره‌ی شعر مدرن پرداخته است و اشعاری از سرشناس‌ترین شاعران و نویسندگان این حوزه را دربردارد.

شاعران نمادگرا آشفتگی‌های جامعۀ مدرن را به مثابه تناقضات درونی شعر تجربه می‌کردند. این موضوع، حقیقتی بسیار مهم را آشکار می‌سازد: در دنیای امروز، تنها شکلِ حقیقی رِئالیسم را می‌توان مدرنیسم نامید. درک این امر بر اساس موضوعات ترک شده و دوگانگی‌هایی مانند «هنر متعهد» در برابر «هنر ناب» امکان‌پذیر نیست، بلکه بر عکس، باید آن‌ها را قطب‌های متضاد کلیتی واحد در نظر گرفت که همزمان خود و دیگری را انکار می‌کنند. بحث میان «هنر متعهد» و «هنر ناب» که تا به امروز ادامه داشته است، خود به میزان کافی گویای این نکته است.

اولین مقاله‌ی کتاب «ورطۀ شعر مدرن» از اریش هلر است. نویسنده در این مطلب از خطرات و سختی‌های شعر مدرن در شعر شاعران گوناگون صحبت کرده است. مفهوم اصلی این مقاله را می‌توان اینگونه بیان کرد: ماحصل جدایی واقعیت از معنا یا سمبل، تغییر حالت یا آشفتگی شعر و فرهنگ مدرن است. حاصل این جدایی ظهور واقعیتی بی‌معنا و معنایی خارج از واقعیت است که هر کوششی برای ایجاد رابطه میان زندگی و هنر را بی‌نتیجه می‌کند. هر چه واقعیت از جنبه‌ی معنای سمبلیک تهی‌تر می‌شود، میل شاعران به آفریدن جهان‌های شاعرانۀ دور از واقعیت بیشتر می‌شود.

مقاله ژان پل سارتر نیز به مقوله‌ی زندگی و شعر استفان مالارمه پرداخته است. سارتر در این مقاله بیان می‌کند: «مالارمه با هر شکل از فعالیت فردگرایانه مخالف بود. او آنارشیست نبود و هرگز هم آنارشیست نمی‌شد. او همواره در حفظ فاصله‌ای غیرقابل تشخیص میان خود و تمامی چیزها از جمله مردم و حتی موجودیت خودش موفق بود. اولین چیزی که در شعرهایش قصد داشت بیان کند همین فاصله بود. مالارمه اولین اشعارش را به نوعی از بازآفرینی سرود. او باید خود را قانع می‌کرد که به راستی در راهی صحیح قدم گذاشته است».

در بخشی از کتاب شعر مدرن از بودلر تا استیونس می‌خوانیم:

در تاریخ بشری انقلاب‌ها چهرۀ زمین را تغییر نمی‌دهند، آن‌ها چهرۀ آدمی را عوض می‌کنند، یعنی آن نقشی که او در آن خود و جهان اطرافش را مشاهده می‌کند. زمین نیز صرفاً از این تغییر تبعیت می‌کند. مغلطۀ به‌راستی حزن‌انگیز تجربه‌گرایی آن است که این مکتب چیزی را به نام ساحل نجات معرفی می‌کند که خود همان اقیانوس، طوفان، امواج و غرقاب است، یعنی همان تجربۀ آدمی از خود و جهان «عینی». تاریخِ نوعِ بشر مدفنِ حقایقِ عینیِ بربادرفته و موزۀ فاکت‌های ابطال‌ناپذیری است که همگی باطل شده‌اند، آن‌هم نه با کشفیات تجربی، بلکه با انتخاب‌های اسرارآمیز آدمی که هر از چند گاهی تصمیم می‌گیرد به شیوۀ متفاوتی [جهان را] تجربه کند. همۀ حقایق عینیِ بامعنا در لحظۀ تولد و مرگ چیزی جز مهملات بی‌معنا نیستند.

آن‌ها در شکل ادعای هولناکِ یک یاغی نابغه پا به عرصۀ وجود گذارده، با غرابت یک دیوانۀ خرافه‌پرست محو و نابود می‌شوند. تنها در فاصلۀ بین این دو حد نهایی ذهن است که «حقیقت عینی» به راستی حقیقی، زنده و در مرکز همه چیز است. این حقیقت الهام‌بخش اعمال آدمیان است و به آن‌ها کمک می‌کند تا تصاویر ایمان را شکل ببخشند. بدین‌ترتیب «حقیقت عینی» به یک اندازه در توتم‌ها و تابوهای وحشیان، اهرام مصر، خدایگان و الهگان المپ، کیهان‌شناسی دانته و نظریۀ جدید گسترش جهان حضور دارد. به‌راستی چه کسی می‌تواند از معبد دلف تا صومعۀ بیزانسی، از آپولوی معبد یونانی تا مریم مقدس محراب کلیسای صومعه سفر کند، بی‌آنکه رؤیاهایش از پژواک‌های آن مغاک آکنده گردد، همان مغاکی که در سرتا سر اعصار حقیقت را از حقیقت و هیئت بشری را از هیئت بشری جدا می‌سازد.

فهرست مطالب کتاب

مقاله ها
ورطۀ شعر مدرن اریش هلر
تناقضات مدرنیسم: نقدی بر مقالۀ اریش هلر
شعر ناب و سیاست ناب میکائیل هامبورگر
استفان مالارمه: درآمدی بر مجموعۀ شعرها ژان پل سارتر
پل سِلان: درآمدی بر گزیده ای از شعرها میکائیل هامبورگر
دربارۀ والاس استیونس
شعرها
شارل بودلر
استفان مالارمه
آرتور رَمبو
پل والری
هوگو هوفمانشتال
راینر ماریا ریلکه
گئورگ تراکل
پل سِلان
نِلی ساکس
فرناندو پِسوا
خوان رامون خیمه نس
خورخه لوئیس بورخس
آنتونیو ماچادو
ویستان هیو اودن
والاس استیونس