معرفی و دانلود کتاب سوء تفاهم

معرفی کتاب سوء تفاهم

کتاب سوء تفاهم نوشته‌ی آلبر کامو، درباره‌ی پسری به نام ژان است که بعد از بیست و پنج سال دوری از خانواده‌اش و زندگی در غربت، به کشور خود برمی‌گردد و به مسافرخانه‌ای می‌رود که مادر و خواهرش در آنجا کار می‌کنند و اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد.

ژان بعد از ورود به مسافرخانه متوجه می‌شود که بعد از گذشت این همه سال، خانواده‌اش در لحظه ورودش، او را نشناخته‌اند. مسافرخانه‌ای که در واقع محل کشتن افراد ثروتمند توسط مادر و خواهر اوست. آن‌ها بعد از به قتل رساندن مسافران ثروتمند اموالشان را برمی‌دارند تا به آرزویشان که یک زندگی رویایی است، برسند.

همسر ژان از او می‌خواهد که خیلی راحت و ساده به خانواده‌اش بگوید "من آمدم". "ژان" که در ابتدا همین تصمیم را داشته، بعد از برخورد سرد خانواده‌اش، تصمیمش تغییر می‌کند و به زنش می‌گوید: "بله [همین تصمیم را گرفته بودم]، اما فکر من پر از تصوراتی بود که نابود شدند، زیرا به جای استقبال گرم آن‌ها، تنها در مقابل پولم یک آبجو دادند و این اتفاق باعث شد که خودم را به آن‌ها معرفی نکنم. اما تصمیم ژان، فاجعه بزرگی را به بار آورد.

این خلاصه‌ای بود از اتفاقات نمایشنامه سوء تفاهم (The Misunderstanding) که خود آلبر کامو (Albert Camus)، آن را در یکی دیگر از‌ آثارش آورده است. در واقع کارل هاشک، قهرمان نمایشنامه وقتی به جستجوی مادر و خواهرش به مسافرخانه می‌رود، نمی‌خواهد مثل مردم عادی رفتار کند و بگوید: «من آمدم، پسرتان!» می‌خواهد به طرز دیگری – مخصوص به خودش – این کار را بکند. به طرزی که خودش هم نمی‌داند چیست.

این نمایشنامه‌ی سه پرده‌ای مثل آثار دیگر آلبر کامو، دیدگاهی است بر مطالب مربوط به فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم، از جمله، آزادی انسان، پوچی و بیهوده بودن زندگی، اضطراب و دلهره انسان معاصر، موقعیت‌های اجتناب ناپذیر و…

با آلبر کامو بیشتر آشنا شویم:

آلبر کامو داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و مقاله‌نویس فرانسوی قرن بیستم است که به خاطر سه رمان و دو مقاله فلسفی به نام‌های بیگانه، طاعون و سقوط مقاله‌های فلسفی اسطوره سیزیف و انسان طاغی شناخته شد و در سال 1957 میلادی جایزه نوبل ادبی دریافت کرد.

در بخشی از کتاب سوء تفاهم می‌خوانیم:

مادر: روز به خیر آقا. اطاقتان حاضر است.
ژان: خیلى تشکر مى‌کنم، خانم.
(مادر مى‌نشسند)
مادر: (به مارتا) پرسشنامه را پر کردى؟
مارتا: بله تمام شد.
مادر: مى‌توانم ببینمش؟ مرا خواهید بخشید آقا! چون شهربانى دقیق و سختگیر است. آهان... ! نگاه کنید، دخترم یادش رفته است بنویسد که شما براى هواخورى و معالجه اینجا آمده‌اید، یا براى کارهایتان، یا به عنوان یک مسافر جهانگرد.
ژان: فکر مى‌کنم موضوع جهانگردى در میان است.
مادر: لابد براى دیدن صومعه؟ خیلى از صومعه ما تعریف مى‌کنند.
ژان: راستش، براى من هم از آن چیزهایى گفته‌اند. گذشته از این، من مى‌خواهم این سرزمینى را که زمانى مى‌شناختم و از آن بهترین خاطرات را دارم، از نو ببینم.
مادر: مگر شما اینجا زندگى کرده‌اید؟
ژان: نه، اما مدت‌ها پیش فرصت این را یافتم که از اینجا عبور کنم. فراموشش نکرده‌ام.
مادر: وانگهى شهر ما، شهر کوچک قشنگى است.
ژان: درست است؛ چون من خیلى از آن خوشم مى‌آید. و از وقتى که در آن هستم خودم را کمى در خانه خودم حس کرده‌ام.
مادر: خیال دارید خیلى اینجا بمانید؟