زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های برتراند راسل
برتراند راسل از مشهورترین فلاسفه‌ی بریتانیا در قرن بیستم و از بنیان‌گذاران سنت مدرن تحلیلی است. شهرت راسل فراتر از دلایل فلسفی به فعالیت‌های سیاسی، صلح‌طلبانه و اجتماعی او مربوط است. راسل در عمر طولانی خود آثار زیادی تألیف کرد که «تاریخ فلسفه‌ی غرب» و «در ستایش بطالت» از آن جمله‌اند. او در سال ۱۹۵۰ برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.
زندگینامه برتراند راسل
برتراند راسل (Bertrand Russell) با نام کامل برتراند آرتور ویلیام راسل، از مهم‌ترین فیلسوفان بریتانیایی است که در قرن نوزدهم و بیستم می‌زیست. او در ریاضیات، جامعه‌شناسی، علوم سیاسی و ادبیات نیز سررشته داشت. برتراند راسل اصالتی ولزی داشت ولی اکثر عمر خود را در انگلستان گذراند. خانواده‌ی راسل از اشراف‌زادگان قدیمی و مادر او از فعالان آزادی زنان در بریتانیا بود. برتراند راسل دوساله بود که مادرش بر اثر بیماری درگذشت. مدت کوتاهی پس از آن، خواهر و دو سال بعد، پدر خود را از دست داد.
برتراند راسل پس از آن به همراه برادرش، که چند سالی از او بزرگ‌تر بود، تحت کفالت پدربزرگش جان راسل قرار گرفت. برتراند راسل در خاطرات خود از او به عنوان پیرمردی مهربان یاد می‌کند. در 1878 پدربزرگش هم درگذشت. راسل در زندگی‌نامه‌ی خود نوشته که در نوجوانی، عمده‌ی علایق او را فلسفه‌ی دین و ریاضیات تشکیل می‌داده‌اند و تنها عاملی که از خودکشی او پس از مرگ عزیزانش جلوگیری کرده، شوق به فراگیری ریاضیات بوده است.
فعالیت‌های برتراند راسل
برتراند راسل در آغاز جوانی به مطالعه‌ی آثاری از پرسی بیش شلی (شاعر غزل‌سرای انگلیسی) پرداخت که این امر مسیر زندگی او را تغییر داد. سپس به دانشگاه کمبریج رفت و تحصیل در ریاضیات و فلسفه را آغاز کرد. در 1901 موفق به کشف «پارادوکس راسل» در نظریه‌ی مجموعه‌ها شد و شروع به نامه‌نگاری با گوتلوب فرگه کرد. در سال 1918 به دلیل سخنرانی علنی در تظاهرات ضدجنگ، علیه دعوت از ایالات متحده برای ورود به جنگ جهانی اول، از دانشگاه اخراج و به شش ماه حبس در زندان بریکستون محکوم شد. برتراند راسل در زندان کتاب «مقدمه‌ای بر فلسفه‌ی ریاضی» را نوشت. راسل در 1958 رئیس مؤسسه‌ی مبارزه برای خلع سلاح هسته‌ای شد. او یک بار دیگر در 1961، در سن 89 سالگی، پس از شرکت در تظاهراتی در لندن علیه گسترش سلاح‌های هسته‌ای، مدت هفت روز را در زندان بریکستون گذراند.
برتراند راسل در طول زندگی خود چهار بار ازدواج کرد. او سرانجام در دوم فوریه‌ی 1970 بر اثر آنفلوآنزا در ولز درگذشت. بنا به وصیت راسل، جسدش را سوزاندند و خاکسترش را به کوه‌های ولز سپردند.
آثار برتراند راسل بسیار متنوع است. راسل به جز منطق و فلسفه در جامعه‌شناسی و علوم سیاسی و داستان‌نویسی نیز دستی بر آتش داشت. خود او می‌گوید: «تا چهل‌سالگی که مغزم خوب کار می‌کرد به دنبال ریاضیات و پژوهش در اعداد بودم. از چهل تا شصت‌سالگی که ذهنم ضعیف شده بود به فلسفه گرویدم و در اواخر عمر که مغزم به‌کلی از کار افتاد به سیاست پرداختم.»
برتراند راسل بیش از 97 سال زندگی کرد. او که خداناباوری تمام‌عیار بود طی سال‌های زندگی خود علاوه بر مشاهده‌ی جنگ جهانی دوم از نزدیک، تأثیرهای به‌جا‌مانده از جنگ جهانی اول در اروپا را نیز درک کرد. تمامیت‌خواهی در شوروی استالینی و آلمان هیتلری وقایع دیگری بودند که راسل با آن‌ها به مخالف برخاست. او در عین حال بارها نظام سرمایه‌داری و استعمار ناشی از آن را به باد انتقاد گرفته بود. برتراند راسل همچنین معترض به تهاجم نظامی آمریکا علیه ویتنام و از حامیان خلع سلاح هسته‌ای بود.
بهترین کتاب‌های برتراند راسل
کتاب مسائل فلسفه (The Problems of Philosophy): کتاب مسائل فلسفه اثر برتراند راسل در سال 1912 منتشر شد. راسل در این اثر با زبانی ساده و مختصر نظریه‌های مهم افلاطون، ارسطو، رنه دکارت، دیوید هیوم، جان لاک، ایمانوئل کانت، گئورگ ویلهلم فریدریش هگل و... را به خوانندگان معرفی می‌کند. این کتاب به قلم منوچهر بزرگمهر به فارسی ترجمه شده است.
کتاب تحلیل ذهن (The Analysis of Mind): برتراند راسل در این کتاب، مفهومی بدیع از ذهن مطرح کرد که منجر به انکشاف مطالعات فلسفه‌ی ذهن در نیمه‌ی دوم قرن بیستم شد. در این اثر راسل با بهره‌گیری از نظریه‌ی روانشناسی ویلیام جیمز، به شکلی جامع موضوع‌هایی مثل باور، خواسته، عادت، حافظه، معنا و قانون علیت را تحلیل می‌کند.
کتاب شرح انتقادی فلسفه‌ی لایبنیتس (A Critical Exposition of the Philosophy of Leibniz): گوتفرید لایبنیتس، فیلسوف قرن هفدهم، در قرن بیستم به یکی از چهره‌های مهم فلسفه‌ی تحلیلی و قاره‌ای بدل شد. کاشف دوباره‌ی لایبنیتس برتراند راسل بود. او در کتاب شرح انتقادی فلسفه‌ی لایبنیتس به ضمیمه‌ی قطعات برجسته تفسیری بدیع از فلسفه‌ی لایبنیتس به همراه خوانشی انتقادی از ناسازه‌های تفکر او ارائه می‌کند. همچنین آرای لایبنیتس را درباره‌ی بدن و نفس، خدا و اخلاق بررسی می‌کند.
کتاب در ستایش بطالت (In Praise of Idleness and Other Essays): برتراند راسل در مقاله‌ی در ستایش بطالت که در سال 1932 در نشریات بریتانیا منتشر شد با انتقاد از افراط جامعه‌ی سرمایه‌داری بر انجام کار، بر ضرورت کمتر کردن ساعات کار تأکید داشت و آن را باعث افزایش کیفیت زندگی معرفی می‌کرد. در سال 1935، این مقاله در کتابی با عنوان در ستایش بطالت و چند مقاله‌ی دیگر به چاپ رسید.
کتاب چرا من مسیحی نیستم (Why I Am Not a Christian): کتاب چرا من مسیحی نیستم مجموعه‌ی چند مقاله، مناظره و سخنرانی برتراند راسل درباره‌ی دین و موضوع‌های مربوط به دین است. او در این کتاب مسیحیت و کلیسا را به نقد می‌کشد و توضیح می‌دهد که چرا باید دست مسیحیت از سیاست کوتاه باشد. او برخی از استدلال‌های منطقی را برای وجود خدا طرح و به نقد آن‌ها می‌پردازد و در نهایت از نظریه‌ی چارلز داروین حمایت می‌کند.
جوایز و افتخارات برتراند راسل
برتراند راسل در سال 1950، در سن 78 سالگی، «به پاس قدردانی از نوشته‌های متنوع و مهم در دفاع از آرمان‌های بشردوستانه و آزادی اندیشه» برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.
