معرفی و دانلود کتاب زنی پشت پنجره

معرفی کتاب زنی پشت پنجره

کتاب زنی پشت پنجره به قلم ای. جی. فین، رمانی مهیج و تعلیق برانگیز در حوزه رمان‌های دلهره‌آور است که با سبکی هیچکاکی تاثیرگذارش شما را تا‌ آخر داستان مجذوب خود خواهد کرد.

بسیاری از منتقدان از این اثر به عنوان بهترین داستان دلهره‌آور سال 2018 یاد می‌کنند. اِستیون کینگ در مورد کتاب زنی پشت پنجره می‌گوید: یکی از معدود کتاب‌هایی که نمی‌توان آن را زمین گذاشت. همچنین استقبال از این کتاب، باعث شد که شرکت فیلم سازی فاکس 2000 امتیاز ساخت فیلمی بر اساس این رمان را خریداری کند. همچنین امتیاز انتشار این کتاب نیز در سی و ‌پنج کشور جهان خریداری شده است. رمان زنی پشت پرده (The woman in the window) که در سال 2017 در لیست پرفروش‌های نیویورک‌تایمز قرار گرفت، کتابی است که در چهل کشور بزرگ دنیا فروش شگفت‌انگیزی داشته و این نشان‌گر کار برجسته نویسنده‌ کتاب است.

ای. جی. فین (A. j finn) در این کتاب با بیانی قدرتمند قصه زنی را روایت می‌کند که گمان می‌کند شاهد جنایتی در خانه همسایه خود بوده‌ است. زن که آنا نام دارد منزلش در نیویورک است، او علاقه‌ای به ارتباط با دنیای بیرون و اطرافیانش ندارد. او بیشتر وقت خود را به تماشای فیلم و به یاد خاطراتش می‌گذراند و گاهی هم کار‌های همسایه‌هایش را زیر نظر می‌گیرد. یکی از همین روزها که در حال نگاه کردن به خانه همسایه‌اش است، اتفاقی رخ می‌دهد که برایش باورپذیر نیست.

ده ماه قبل آنا به همراه شوهر و دخترش سقوط وحشتناکی با خودروشان داشتند که در این حادثه آنا آن‌ها را از دست داد. اما هرگز مرگ عزیزانش را باور نکرده و با یاد آن‌ها زندگی می‌کرد.

او در طول این ده ماه از خانه‌اش بیرون نرفته بود. ده ماهی که مانند روح در اتاق‌های خانه قدیمی‌ خود روزگار می‌گذراند و در خاطرات گذشته‌اش سیر می‌کرد و از اینکه بخواهد از خانه بیرون رود، بسیار می‌ترسید.

زندگی آنا تنها از طریق پنجره‌اش به دنیای واقعی بیرون راه داشت. روزها پشت پنجره می‌نشست و همسایگانش را تماشا می‌کرد. یکی از آن‌ها تصویری کامل از خانواده‌ای سه نفره بود که بازتابی از زندگی گذشته خود آنا را به تصویر می‌کشید.

یک شب که آنا به تماشا مشغول بود، ناگهان فریاد وحشتناکی سکوت خیابان را در هم شکست و آنا فاکس شاهد قتلی شد که به نظر می‌آمد کسی متوجه آن نشده است. حال او باید کاری می‌کرد تا پرده از حقیقت ماجرایی بردارد که اتفاق افتاده بود؛ اما حتی اگر هم این کار را می‌کرد، کسی حرفش را باور می‌کرد؟

این کتاب در نگاه اول به زندگی زنی افسرده می‌پردازد اما در ادامه‌، داستانی معمایی و دلهر‌ه‌آور است که یادآور فیلم‌های آلفرد هیچکاک خواهد بود. در جای جای داستان همواره این سؤال پیش می‌آید که آیا در فضایی واقعی و جنایی قدم گذاشته‌اید و یا همه این‌ها ساخته‌ و‌ پرداخته‌ی ذهن راوی است؟

با خواندن این داستان از نوعی عدم‌ اطمینان و درگیری‌های ذهنی که با واقعیت درآمیخته و ابهام مرز بین این دو لذت می‌برید و مشتاقانه پا در مسیری می‌گذارید که ناگهان دچار تغییراتی بنیادین خواهد شد.

از ‌ویژگی‌های مشهود این کتاب، تعلیق در تمام داستان، جریان سیال ذهن و عدم مرزبندی مشخص بین واقعیت و توهم است. انگار پا در فضایی مه‌آلود گذاشته‌اید که هر از گاهی نشانه‌ای کوچک از مسیر، شما را به ادامه‌ی حرکت سوق می‌دهد. همچنین، استفاده‌ی راوی از توصیف‌های ناآشنا از محیط و نگاهی خاص به رفتارهای اطرافیان و خودش، در ابتدا ممکن است برای مخاطب کمی عجیب به نظر برسد اما با پیش رفتن داستان به تدریج با نوع زبان راوی آشنا می‌شود.

برخی نظرات درباره‌ی رمان هیجان‌انگیز زن پشت پنجره:

- داستانی بسیار پیچیده. «وال مک‌درمید»
- یکی از آن رمان‌های نادری که واقعاً مسحور کننده و خواندنی است. «استفن کینگ»
- سرشار از تردید، شگفتی، حیرت و دلدادگی. «جین هارپر»

در بخشی از کتاب زنی پشت پنجره می‌خوانیم:

از قضا در این کوچه پس‌کوچه‌ها خبری از مغازه‌ی پنکیک فروشی و صنایع دستی نبود. فقط در شرقی‌ترین بخش نیویورک به یک فروشگاه آیهاپ برخورد کردیم که اُلیویا در آن‌جا وافل‌هایش را آغشته به شربت افرا می‌کرد و می‌خورد (طبق نوشته‌ی منو این شربت محلی بود). من و اِد هم روبه روی هم نشسته بودیم و فقط نگاه باهم رد و بدل می‌کردیم. بیرون برف ملایمی می‌بارید. دانه‌های کوچک و لطیف برف فداکارانه خود را به پنجره‌ها می‌کوبیدند و از بین می‌رفتند.

اُلیویا با چنگالش به دانه‌های برف اشاره کرد و فریاد کشید.

من هم چنگالم را بالا گرفتم و با او شمشیربازی کردم. گفتم: «تو بلو ریور از اینجا هم بیش‌تر برف داره» مقصد ما اینجا بود، یک پیست اِسکی در ورمانت مرکزی که دوست اُلیویا به آن‌جا رفته بود. دوست نه، همکلاسی.

دوباره به ماشین برگشتیم و دل به جاده زدیم. در طول مسیر حرف زیادی نمی‌زدیم. ما در مورد جدایی به اُلیویا چیزی نگفته بودیم. من به اِد گفته بودم که دلیلی نداشت تعطیلاتش را خراب کنیم و او هم سر تکان داده بود. ما داشتیم به خاطر او ادامه می‌دادیم.

پس در سکوت از میان دشت‌های پهناور و جویبارهای کوچک یخ زده عبور کردیم و با گذر از دهکده‌های از یاد رفته به کولاک کم رمقی در نزدیکی مرز ورمانت رسیدیم. اُلیویا به ناگاه گفت: «از میان چمنزار و درختان» من هم مدام سعی می‌کردم با اُلیویا هم‌خوانی کنم اما چندان موفق نبودم.

اُلیویا خواهش کرد «بابایی آواز می‌خونی؟» او همیشه همین کار را می‌کرد. هیچ‌وقت دستور نمی‌داد همیشه خواهش می‌کرد. این برای یک کودک غیرطبیعی است. بعضی اوقات فکر می‌کنم که نه فقط برای کودکان بلکه برای هرکسی غیرطبیعی است.