معرفی و دانلود کتاب درون نگری

معرفی کتاب درون نگری

وقتی به اعماق ذهن خودمان می‌رویم، اغلب فکر می‌کنیم همه چیز ساده و قابل فهم است؛ اما کتاب درون نگری اثر اریک شوئیتسگبل نشان می‌دهد که این فرایند، بسیار پیچیده‌تر از آن است که فکر می‌کنیم. نویسنده با زبانی دقیق اما قابل‌فهم، مفاهیمی چون آگاهی و شناخت را به چالش می‌کشد و از ما می‌خواهد خودمان را همان‌طورکه هستیم ببینیم، نه آن‌گونه که دوست داریم باشیم.

درباره کتاب درون نگری

ما برای شناخت خودمان، ملزمیم به شخصیت و درون خود نگاه می‌کنیم؛ نه فقط برای اینکه بدانیم چه کسی هستیم، بلکه برای اینکه بفهمیم چه در سر داریم. این حرکت به سمت شخصیت، چیزی فراتر از خودآگاهی است؛ فرایندی است که پرسش‌هایی عمیق‌تر را به دنبال دارد. آیا می‌توانیم با نگاه کردن به ذهن خود، واقعیت آن را کشف کنیم؟ یا صرفاً با مجموعه‌ای از فرضیات و برداشت‌ها روبرو هستیم؟ در کتاب درون نگری (Introspection)، اریک شوئیتسگبل (Eric Schwitzgebel) با کاوشی هوشمندانه، مفهوم درون نگری را از زوایای مختلف بررسی می‌کند. این کتاب یکی از مدخل‌های مجموعه‌ی دانشنامه‌ی استنفورد به حساب می‌آید.

نویسنده به ما می‌گوید که درون نگری، برخلاف تصور رایج، همیشه شفاف و بی‌واسطه نیست. وقتی به ذهن خودمان رجوع می‌کنیم، ممکن است بیشتر از آنچه تصور می‌کنیم اشتباه کنیم. یکی از جالب‌ترین بخش‌های کتاب، بحث درباره‌ی این است که حتی وقتی فکر می‌کنیم، می‌دانیم چه احساسی داریم یا چه چیزی می‌خواهیم، احتمال دارد این دانش از طریق برداشت‌های بیرونی یا خاطرات مبهم شکل گرفته باشد. اریک شوئیتسگبل به زیبایی نشان می‌دهد که چرا و چگونه این فرایند گاهی ما را به مسیرهایی نادرست هدایت می‌کند.

اما شاید جذاب‌ترین جنبه‌ی این کتاب، نگاه نقادانه به این باور باشد که درون نگری می‌تواند اساس مطمئنی برای دانش انسانی باشد. اریک شوئیتسگبل در کتاب درون نگری استدلال می‌کند که این فرضیه به طور گسترده‌ای در فلسفه‌ی ذهن و معرفت‌شناسی پذیرفته شده است، اما شواهد تجربی نشان می‌دهند که ذهن ما بیش از آنکه یک آینه‌ی شفاف باشد، شبیه یک شیشه‌ی تار است. برای مثال، شوئیتسگبل به پژوهش‌هایی اشاره می‌کند که نشان می‌دهند افراد اغلب در تشخیص احساسات یا نیات خودشان دچار اشتباه می‌شوند؛ حتی در موقعیت‌هایی که فکر می‌کنند از خودشان مطمئن هستند.

اریک شوئیتسگبل به شیوه‌ای نوآورانه، خواننده را به چالش می‌کشد تا از خود بپرسد: آیا آنچه درباره‌ی ذهن خود می‌دانم واقعاً حقیقت است، یا صرفاً آنچه می‌خواهم باور کنم؟ این کتاب به گونه‌ای نوشته شده که شما را وادار می‌کند تا در هر صفحه توقف کنید و به آنچه تاکنون درباره‌ی خود می‌دانستید، دوباره فکر کنید. به بیان دیگر، درون نگری یک معما است که پاسخ‌های آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

آنچه کتاب درون نگری را متمایز می‌کند، رویکرد تعادلی آن بین فلسفه و علم است. اریک شوئیتسگبل توانسته مفاهیم پیچیده‌ی فلسفی را با مثال‌های قابل درک ترکیب کند و پلی بسازد که مخاطبان عام و متخصص بتوانند از آن عبور کنند. اگر به دنبال کتابی هستید که شما را به فکر فرو ببرد و مفاهیمی تازه‌ای از درک ذهن و شخصیت درون را به شما نشان دهد، کتاب درون نگری نوشته‌ی اریک شوئیتسگبل، ترجمه‌ی یاسر پوراسماعیل و منتشر شده توسط انتشارات ققنوس، یکی از آن کتاب‌هایی است که باید حتما بخوانید.

کتاب درون نگری برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب درون نگری برای علاقه‌مندان به فلسفه‌ی ذهن و معرفت‌شناسی مناسب است. اگر می‌خواهید به آگاهی عمیق‌تری از خود و فرایندهای ذهنی‌تان برسید، یا به دنبال پاسخ‌هایی درباره محدودیت‌های درون نگری هستید، این اثر می‌تواند دیدگاه‌های تازه‌ای به شما ارائه دهد.

در بخشی از کتاب درون نگری می‌خوانیم

غالباً فیلسوفانی که از معرفت به خود بحث می‌کنند چنان می‌نویسند که گویی رویکردهایی که یکی از این روش‌های ایجاد خوداسناددهی‌ها را برجسته می‌کنند با رویکردهایی که یکی دیگر از این روش‌ها را برجسته می‌سازند در تعارضند، و گویی رویکردهایی از این نوع کلی با رویکردهای خودتشخیصی تعارض دارند. هرچند قطعاً تعارضاتی میان تبیین‌های مختلفی که قرار است به عنوان رویکردهایی جامع به معرفت به خود عمل کنند وجود دارد، ناپذیرفتنی است که یک یا حتی چند مورد از این رویکردها به معرفت به خود جامع باشند. این نکته پذیرفتنی است که همه رویکردهای غیرخودتشخیصی که در بالا بیان شدند، دست‌کم گاهی، می‌توانند به اسنادهای دقیق به خود بینجامند. لازم نیست طرفداران مدلی دیگر، یا مدلی خودتشخیصی، این را انکار کنند. همچنین، انکار این موضوع دشوار است که ما دست‌کم گاهی بر اساس آن نوع از استنتاج نظری یا خودتفسیرگری که مورد تأکید طرفداران تبیین‌های ناظر به برابری خود و دیگری است به نتایجی درباره حیات ذهنی خود می‌رسیم. سرانجام این‌که حتی فیلسوفانی که نگران دیدگاه‌های حداکثری یا بیش از حد ساده ناظر به خودوارسی هستند ممکن است بخواهند بپذیرند که ذهن می‌تواند نوعی از ردگیری حالات کنونی یا اخیر خود را انجام دهد مثل وقتی که جریانی از فکرهای اخیر را که احتمالاً (به این دلیل که گذشته‌اند) نمی‌توان از طریق روش‌های مبتنی بر خودتحقق‌بخشی، خودشکل‌دهندگی، خودبیانگری یا شفافیت به خود نسبت داد، ردگیری می‌کنیم.

شوئیتسگبل (Schwitzgebel 2012) این کثرت‌گرایی را به سطح نوعی تبیین سلبی از درون‌نگری ارتقا می‌دهد. او می‌گوید احکام درون‌نگرانه، ناشی از تلاقی متغیر فرایندهای بسیاری است که به اقتضای مورد به خدمت گرفته می‌شوند و هیچ کدام از آن‌ها را نمی‌توان درون‌نگری به معنای دقیق کلمه خواند. درست همان‌طور که وقتی شخص می‌کوشد در کنفرانسی در زمینه روان‌شناسی یا در نمایشگاهی علمی پوستری را ببیند، هیچ‌گونه قوه واحد و یکپارچه پوستر دیدن در کار نیست، بر مبنای دیدگاه شوئیتسگبل، قوه واحد و یکپارچه‌ای از درون‌نگری یا قوه‌ای که زیربنای فرایند محوری باشد وجود ندارد.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار دبیر مجموعه
درآمد
1: خصوصیات کلی درون‌نگری
2: تبیین‌های درون‌نگرانه در مقابل تبیین‌های غیردرون‌نگرانه از معرفت به خود
3: نقش درون‌نگری در روان‌شناسی علمی
4: دقت درون‌نگری
کتابنامه
واژه‌نامه انگلیسی به فارسی
نمایه