معرفی و دانلود کتاب خویشاوندی‌های اختیاری

معرفی کتاب خویشاوندی‌های اختیاری

یوهان ولفگانگ فون گوته در کتاب خویشاوندی‌های اختیاری، که بهترین و درعین‌حال رازآمیز‌ترین رمان اوست، از نیروهایی می‌گوید که انسان‌ها با خود حمل می‌کنند و سبب ایجاد جاذبه و دافعه میان آن‌ها می‌شود. گوته این اثر درخشان را در سال 1809 منتشر کرده و این کتاب سرآغاز سبکی جدید در ادبیات بوده است.

درباره‌ی کتاب خویشاوندی‌های اختیاری:

یوهان ولفگانگ فون گوته (Johann Wolfgang von Goethe) در شصت‌سالگی خود و در زمانی که تلاش می‌کرد رابطه‌ی خود را با همسرش حفظ کند و بر احساساتش نسبت به زنی جوان‌تر مهار بزند، رمانی را به رشته‌ی تحریر درآورد که بسیاری از معاصرانش آن را اثری جنجالی خواندند و در آفرینش رمان‌های قرن نوزدهم و بیستم، حتی در آثاری که به‌طور کلی در زمره‌ی رئالیسم به حساب می‌آیند، تأثیر بسزایی گذاشت.

داستان کتاب خویشاوندی‌های اختیاری (Elective Affinities) در شهر وایمار می‌گذرد و ماجرای زوجی اشرافی به نام ادوارد و شارلوته را روایت می‌کند که در ملکی دورافتاده زندگی می‌کنند. زندگی این زوج با ورود اُتیلیه، خویشاوند شارلوته، و اُتو، دوست ادوارد، دستخوش تغییر می‌شود و رابطه‌ای پیچیده و چندوجهی را شکل می‌دهد که در آن مفاهیمی همچون عشق، ازدواج و خانواده در مرکز توجه قرار می‌گیرند.

شاید بتوان واژه‌ی «اختیاری» در عنوان این کتاب را کنایه‌ای تلقی کرد از آنچه گوته در رمان حاضر به تصویر می‌کشد. گوته در خویشاوندی‌های اختیاری اراده‌ی آزاد انسان‌ها را به چالش می‌کشد و آن‌ها را موجوداتی تلقی می‌کند که مانند مغناطیس، دارای نیروی جاذبه و دافعه هستند و می‌توانند بدون در نظر گرفتن پیوندهای قبلی‌شان، یکدیگر را انتخاب کنند و درهم بیامیزند.

رمان خویشاوندی‌های اختیاری گوته بنا نبود یک رمان زوج‌محور باشد، بااین‌حال، این کتاب به‌همراه «مادام بواری» گوستاو فلوبر، «آنا کارنینا»ی لئو تولستوی، و «اِفی بریست» تئودور فونتانه سرآغاز سبکی تازه در هنر رمان‌نویسی شدند و گونه‌ای جدید را در ادبیات پس از خود به وجود آوردند.

اقتباس‌های فرهنگی از کتاب خویشاوندی‌های اختیاری:

- در سال 1974، فیلمی سینمایی در آلمان شرقی بر اساس کتاب خویشاوندی‌های اختیاری ساخته شد که زیگفرید کوهن کارگردانی آن را بر عهده داشت.
- جان بنویل در رمان «نامه‌ی نیوتن» از این رمان اقتباس ادبی کرده است.
- رابین گوردن در داستان کوتاه «برگ‌هایی در باد» از این رمان اقتباس کرده و آن را به انگلستان امروزی برده است.
- در سال 1996، فیلمی به همین نام به کارگردانی برادران تاویانی ساخته شده است.

نکوداشت‌های کتاب خویشاوندی‌های اختیاری:

- ماکس وبر، جامعه‌شناس برجسته‌ی آلمانی، در نظریات خود به خویشاوندی‌های اختیاری اشاره کرده است.
- والتر بنیامین، از متفکران مکتب فرانکفورت، مقاله‌ای با عنوان «خویشاوندی‌های اختیاری گوته» تألیف کرده که در سال 1924 منتشر شده است.
- گونتر گراس در رمان مشهور خود، «طبل حلبی»، به این اثر اشاره کرده است و آن را کتاب راهنمای شخصیت اصلی داستان معرفی می‌کند.

کتاب خویشاوندی‌های اختیاری برای چه کسانی مناسب است؟

اگر دوست دارید رمانی را به قلم یکی از برجسته‌ترین ادیبان تاریخ بخوانید، کتاب خویشاوندی‌های اختیاری پیشنهاد مناسبی برای شماست.

با یوهان ولفگانگ فون گوته بیشتر آشنا شویم:

اگر بنا باشد از یک چهره در ادبیات آلمان نام ببریم، شکی نیست که او یوهان ولفگانگ فون گوته است. این نویسنده، ادیب، دانشمند و منتقد قرن‌نوزدهمی از تأثیرگذارترین شخصیت‌ها در جنبش رمانتیسیسم است. گوته در طول 82 سال زندگی خود آثار بی‌نظیری خلق کرده که شهرت جهانی یافته‌اند و از آثار درخشان تاریخ ادبیات به حساب می‌آیند.

«فاوست»، «دیوان غربی شرقی»، «رنج‌های ورتر جوان»، «ایفی ژنی» و... از آثار برجسته‌ی این نویسنده‌ی آلمانی است که به فارسی برگردانده شده است.

در بخشی از کتاب خویشاوندی‌های اختیاری می‌خوانیم:

ادوارد با شور؛ «اما چنین وضعیتی در انتظار کسانی است که عمری را به‌غفلت گذرانده‌اند، نه برای افرادی که در کوره‌ی تجربیات روزگار آب‌دیده شده و از آگاهی بیشتر بهره‌مندند.»

شارلوته در مقابل گفت «ای محبوبم، آگاهی سلاح همه‌فن‌حریف نیست، حتا گاه برای کسی که آن را حمل می‌کند، خطرناک است؛ بر مبنای همه‌ی‌ آن‌چه گفته شد، حداقل به این نتیجه می‌رسیم که نباید شتاب به خرج دهیم. چند روز به من فرصت بده؛ تصمیم نگیر!»

ادوارد؛ «این‌طور که به‌نظر می‌رسد ما چند روز دیگر هم باز شتاب به‌ خرج می‌دهیم. هر دو ما دلایل موافق و مخالف خود را گفتیم؛ باید تصمیم گرفت، و بهترین راه‌حل، واگذاری تصمیم بر عهده‌ی قرعه است.»

شارلوته با اندکی قاطعیت؛ «می‌دانم که وقتی شک‌و‌تردید بر تو چیره می‌شود، ترجیح می‌دهی شرط‌بندی کنی یا تاس بریزی؛ اما در مورد موضوع به این مهمی چنین کاری به‌نظرم معصیت است.»

ادوارد با لحنی که کمی برافروخته بود، بلند گفت «پس برای سروان چه بنویسم؟ الان باید جواب نامه‌اش را بدهم.»

شارلوته گفت «بنویس، اما یک نامه‌ی‌ متین، موقر و تسلا‌بخش.»

ادوارد با حرارت؛ «پس یک‌باره بگو هیچ ننویسم.»

شارلوته با گرمی؛ «چرا بنویس، نامه‌ای دوستانه، اما نه در مورد موضوعی خاص.»