زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های الکساندر پوشکین

زندگینامه الکساندر پوشکین

الکساندر پوشکین (Alexander Pushkin) با نام کامل الکساندر سرگیویچ پوشکین، روز ششم ژوئن (در برخی منابع بیست‌وششم مه) سال 1799 میلادی در شهر مسکو به دنیا آمد. پدربزرگ مادری او یک برده‌ی آفریقایی بود که تزار پتر کبیر، حکم به آزادی‌اش داده بود و پدرش نیز از اشراف‌زادگان ثروتمند آن روزگار محسوب می‌شد. الکساندر پوشکین و برادر و خواهرش در کودکی خود، در کنار زبان روسی، زبان فرانسوی را نیز آموختند. تأثیر این آموزش بر آن‌ها تا حدی بود که حتی در خانه، بیش‌تر به زبان فرانسوی با یکدیگر صحبت می‌کردند. این نویسنده در کودکی با افسانه‌ها و قصه‌های عامیانه‌ی روسیه آشنا شد و در سن نوجوانی، سرودن شعر و نوشتن داستان را آغاز کرد.

الکساندر پوشکین در سن دوازده‌سالگی وارد مدرسه‌ی لیسوم در مسکو شد. او اولین شعرهای خود را در دوره‌ی دبیرستان سرود. این نویسنده در سال 1817 میلادی مدرک دیپلم خود را دریافت کرد و بلافاصله در دفتر وزارت خارجه‌ی روسیه در شهر سن‌پترزبورگ مشغول به کار شد. او که در این دوره تحت‌تأثیر تحولات سیاسی و فرهنگ روشنفکری زمانه، سخت به سیاست علاقه‌مند شده بود، جذب محافل روشنفکری و ادبی سن‌پترزبورگ، پایتخت وقتِ روسیه شد و تلاش کرد قریحه‌ی شاعری خود را در زمینه‌ی علایق سیاسی‌اش پرورش دهد؛ نتیجه آن‌که در سن بیست‌ویک‌سالگی اولین دفتر شعر خود را به چاپ رساند.

سیر نویسندگی الکساندر پوشکین

الکساندر پوشکین در سال 1820 میلادی اولین کتاب خود را با عنوان «روسلان و لودمیلا (Ruslan i Ludmila)» منتشر کرد. این مجموعه‌شعرِ پوشکین به دلیل مضامین لیبرالیستی خود، خشم دولت وقت روسیه را برانگیخت و موجب شد که او در ماه مه همان سال، به مدت سه سال به قفقاز و کریمه تبعید شود. این نویسنده که به‌عنوان بزرگ‌ترین شاعر روس نیز شناخته می‌شود، در این سه سال، چهار دفتر شعر دیگر را نیز به چاپ رساند که مشهورترین آن‌ها «اسیر قفقازی (The Prisoner of the Caucasus)» نام داشت. او در سال 1823 میلادی به شهر اودسا تبعید شد و در طی سه سال اقامتش در آن‌جا، دو کتاب شعر «کولی‌ها (The Gypsies)» و «گراف نولین (Count Nulin)» را به چاپ رساند.

الکساندر سرگیویچ پوشکین در سال 1825 مشهورترین نمایش‌نامه‌ی خود با عنوان «درام بوریس گودونوف (the drama Boris Godunov)» را به نگارش درآورد؛ هرچند که تا پنج سال بعد اجازه‌ی انتشار این کتاب را پیدا نکرد. این نویسنده در سال 1828 با دختری جوان به نام ناتالیا گونچارووا آشنا شد و این زوج سه سال بعد ازدواج کردند. پوشکین در این سال‌ها کتاب‌های زیادی را منتشر کرد؛ ازجمله مجموعه داستان‌های «قصه‌های مرحوم ایوان پتروویج بلکین (The Tales of the Late Ivan Petrovich Belkin)»، «ملکه‌ی بیل (The Queen of Spades)»، «دوبروفسکی» و «دختر سروان و داستان‌های دیگر». او دو ناداستان به نام‌های «تاریخ پوگاچف (A History of Pugachev)» و «سفر به ارزوم (A Journey to Arzrum)» را نیز در دهه‌ی پایانی عمر به چاپ رساند.

آلکساندر پوشکین در سرانجام زندگی خود، مرگ تراژیکی را تجربه کرد. وقتی شایعات درباره‌ی دلبستگی یک افسر سواره‌نظام فرانسوی به همسر زیبایش شدت گرفت، این نویسنده افسر را به یک دوئل دعوت کرد. پوشکین در این دوئل که در تاریخ 27 ژانویه‌ی 1837 میلادی برگزار شد، از ناحیه‌ی بازوی راست به‌شدت زخمی شد و سیزده روز بعد، یعنی در دهم فوریه‌ی سال 1837 (یا طبق روایتی دو روز بعد، در بیست‌ونهم ژانویه)، بر اثر شدت جراحات در سن سی‌وهفت‌سالگی درگذشت. مرگ تراژیک او، جامعه‌ی روسیه را تکان داد و موجب شد که یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان و شاعران تاریخ روسیه، بی‌آن‌که فرصت نوشتن کتاب‌های بعدی خود را پیدا کند، در شهر سن‌پترزبورگ به خاک سپرده شود.

بهترین کتاب‌های الکساندر پوشکین

کتاب دوبروفسکی (Dubrovsky)، مشهورترین اثر داستانی الکساندر پوشکین است که از بهترین رمان‌های تاریخ نیز به حساب می‌آید. این کتاب روایتی از سرگذشت مردی جوان به نام ولادیمیر دوبروفسکی است که پس از غصب اموال پدرش به دست ارباب دهکده، تصمیم به طغیان علیه ثروتمندان می‌گیرد و البته دراین‌بین، دل به دختری جوان می‌بندد که ازقضا دختر همان ارباب غاصب دهکده است. پوشکین در این اثر اجتماعی و عاشقانه‌ی درخشان، شورش طبقه‌ی کارگر علیه فئودال‌ها را در بستر نبردهای طبقاتی قرن نوزدهم به تصویر می‌کشد و هم‌زمان مبارزه برای عدالت و آزادی را می‌ستاید و به ارائه‌ی نقدی اجتماعی از نگاه خود می‌پردازد.

کتاب دختر سروان و داستان‌های دیگر (The Captain's daughther)، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه الکساندر پوشکین است که جزو بهترین آثار داستانی قرن نوزدهم جهان به حساب می‌آیند و بر نویسندگان نسل بعد روسیه تأثیر بسیار زیادی گذاشته‌اند. پوشکین در این رمان، روایتی رمانتیک از شورش پوگاچف در سال 1773 میلادی را ارائه می‌کند و تضاد میان جنبش‌های اعتراضی و دنیای درونی شخصیت‌های درگیر در این جنبش‌ها را به تصویر می‌کشد. نویسنده در این رمان درخشان که بارها مورد تحسین قرار گرفته، تقابل مصیبت‌بار عشق و وظیفه را در پس‌زمینه‌ی داستانی تاریخی روایت می‌کند.

کتاب جوجه خروس طلایی (The Golden Cockerel)، یک اثر داستانی برای کودکان و نوجوانان است که الکساندر سرگیویچ پوشکین آن را در سال 1834 میلادی نوشت. این ماجرا تاکنون چندین‌بار بر صحنه‌ی تئاتر اجرا شده و همچنین در قالب انیمیشنی با همان عنوان جوجه‌خروس طلایی (The Golden Cockerel) ساخته شده است. نویسنده در این کتاب که در قالب افسانه‌های پریان نوشته شده، جنبه‌های مختلف هنر روسیه را با بهره‌گیری از قصه‌های عامیانه‌ی دهقان‌های روسی به تصویر می‌کشد.

کتاب دزدی هنر است! (Great Russian. short stories)، مجموعه‌ای از هفت داستان کوتاه از الکساندر پوشکین، فئودور داستایوفسکی، لئو تولستوی، الکساندر کوپرین، ماکسیم گورکی، لئونید آندریف و میخائیل سالتیکوف است. در این کتاب تعدادی از مشهورترین آثار این نویسندگان که متعلق به دو مکتب ادبی رمانتیسم و رئالیسم در روسیه هستند، گردآوری شده است. یکی از داستان‌های این مجموعه، «جای گلوله (The Shot)» نام دارد که نویسنده‌ی آن الکساندر پوشکین است. او در این داستان که درون‌مایه‌ای اجتماعی و فلسفی دارد و جزو بهترین آثار کوتاهش به‌شمار می‌رود، روابط پیچیده‌ی انسانی در جامعه‌ی روسیه و دشمنی‌ها، دسیسه‌ها و توطئه‌های آن دوره را با روایتی داستانی بیان می‌کند.

با مراجعه به سایت یا اپلیکیشن کتابراه می‌توانید تعدادی از بهترین کتاب‌های الکساندر پوشکین، مانند کتاب صوتی جوجه خروس طلایی، کتاب الکترونیک دوبروفسکی و کتاب الکترونیک دختر سروان و داستان‌های دیگر را دریافت کنید.

سبک نگارش و دیدگاه‌های الکساندر پوشکین

الکساندر پوشکین را پدر ادبیات روسیه می‌نامند. دلیل این امر را می‌توان در اثرگذاری بی‌بدیلش بر نسل نویسندگان پس از خود و همچنین نقش مهمی که در پیشرفت رئالیسم ادبی در این کشور داشت، جست‌وجو کرد. این نویسنده به‌خوبی با فرهنگ عامیانه و فولکلورهای روسیه آشنایی داشت و از آن‌ها در نوشتن داستان‌های خود بهره می‌برد. پوشکین افزون بر نوشتن رمان و داستان، به سرودن شعر نیز می‌پرداخت. اشعار روایی و حماسه‌های تغزلی او، جزو پایه‌های اصلی سنت ادبی روسیه به حساب می‌آیند. برخی منتقدان این شاعر را به‌خاطر استفاده از زبان فاخر و تغزلی، شکسپیرِ روسیه نیز نامیده‌اند؛ نویسنده‌ای که آزادی‌خواه نیز بود و در اغلب آثارش، داستان‌هایی از تقابل اجتماعی و سیاسی طبقات محروم با اشراف را روایت می‌کرد. الکساندر پوشکین نویسنده و شاعری رئالیست بود و در آثارش عواطف و احساسات مردم جامعه‌ی خود را در نظر می‌گرفت و هنرش را در راستای بازتاب واقعیات و نمودهای زندگی مردم، به داستان و شعر تبدیل می‌کرد. باآن‌که در جامعه‌ی غرب، این نویسنده به‌اندازه‌ی تولستوی و داستایوفسکی که دو دهه بعد از او به دنیا آمدند، مشهور نیست، اما روس‌زبان‌ها، پوشکین را بزرگ‌ترین نویسنده‌ی ادبیات روسیه می‌دانند.

الکساندر پوشکین از نگاه دیگران

• پوشکین بزرگ‌ترین شاعر ماست. علاوه‌بر این او تنها یک شاعر نیست؛ بلکه خودِ ادبیات روسیه است. (لئو تولستوی)
• پوشکین یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های ماست. او مانند یک کوه است که از آن بالاتر نمی‌توان رفت. (فئودور داستایوفسکی)
• من بی‌اندرز او به هیچ کار دست نزدم. حتی یک سطر، بی‌آن‌که تصویر او را در ذهن خود مجسم کنم، ننوشتم. (نیکلای گوگول)
• پوشکین نخستین کسی بود که دانست ادبیات یک امر اجتماعی است. در نظر او، شاعر گردونه‌ای است که همه‌ی اندیشه و احساسات مردم را به دوش دارد، و وظیفه‌ی او آن است که همه‌ی نمودهای زندگی را دریابد و آن‌ها را نقش زند. (ماکسیم گورکی)

اقتباس‌های سینمایی از آثار و زندگی الکساندر پوشکین

• در سال 1925 فیلم عقاب (The Eagle)، به کارگردانی کلارنس براون و بر اساس رمان «دوبروفسکی» از الکساندر پوشکین ساخته شد.
• ولادیمیر گاردین و یوگنی چریاکف در سال 1927 میلادی، فیلم صامتی با عنوان شاعر و تزار (The Poet and the Tsar) را بر اساس داستان زندگی الکساندر پوشکین کارگردانی کردند.
• فیلم سفر به ارزوم (Journey to Arzrum) در سال 1936 میلادی و با کارگردانی موسی لوین و بر اساس ناداستانی با همین عنوان از الکساندر پوشکین ساخته شد.
• در سال 1949 میلادی، تورولد دیکینسن فیلم ترسناک ملکه‌ی بیل (The Queen of Spades) را بر اساس داستانی با همین عنوان از الکساندر پوشکین کارگردانی کرد.
• سال 1981 بوریس گالان‌تر در فیلمی با عنوان من دوباره با تو هستم (I s vami snova ya)، بخش‌هایی از زندگی الکساندر پوشکین را به تصویر کشید.

جملات برگزیده الکساندر پوشکین

واراتینسکی: وظیفه داشتیم با هم از اوضاع شهر خبر بگیریم، ولی ظاهراً چیزی برای زیرنظرگرفتن نیست. مسکو خالی شده. تمام مردم به طریقی راهی صومعه شده‌اند. نظرت چیست، این غائله به کجا ختم می‌شود؟
شویسکی: به کجا ختم می‌شود؟ دریافتنش زیاد سخت نیست: مردم هنوز کمی شیون می‌کنند و اشک می‌ریزند، باریس هنوز مثل دائم‌الخمری که جلوی جام شراب نشسته باشد، کمی رو درهم می‌کشد، و سرانجام با لطف و کرم خود مطیعانه موافقت می‌کند تاج بر سر بگذارد، و آن‌وقت... و آن‌وقت هم‌چون گذشته بر ما فرمان می‌راند. (کتاب درام بوریس گودونوف)