معرفی و دانلود کتاب بوسه بر باران

معرفی کتاب بوسه بر باران

کتاب بوسه بر باران مجموعه‌ای است از دلنوشته‌های نازیلا خوشنود. نویسنده در هر متن با تکیه بر احساسات و غلیان درونی خود به موضوعات مختلفی مثل خدا، عشق، زندگی، دوستی، زن و... می‌پردازد و درونیاتش را با کمک کلمات به اشتراک می‌گذارد تا به این شکل نظر و تفکر مخاطب را به مسائل کوچک و بزرگ زندگی معطوف سازد.

درباره‌ی کتاب بوسه بر باران

در جهان پرسروصدای امروز کمتر کسی به این فکر می‌کند که گوشه‌ی خلوتی پیدا کند و درباره‌ی خویشتن، هستی و جزئیات کوچک زندگی اندیشه کند. کتاب بوسه بر باران که به قلم نازیلا خوشنود به نگارش درآمده است، حکم همان گوشه‌ی خلوتی را دارد که می‌تواند خواننده را برای لحظاتی از دنیای روزمره جدا کند و به درون خود ببرد و جزئیات زندگی را با تصویر تازه‌ای پیش چشمانش زنده کند.

کتاب بوسه بر باران بیش از بیست متن کوتاه را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. این متن‌های غیرداستانی که به نوعی دلنوشته‌های نازیلا خوشنود محسوب می‌شوند، تحت عناوینی مثل «سپاس از او»، «موسیقی خدا»، «افکار پنهان»، «غم‌های بی‌ثبات»، «آری، زن‌ها را باید فهمید»، «ساز کوک»، «ما به اندازه‌ی رازهایمان درد می‌کشیم» و... ارائه شده‌اند. نویسنده، متن‌های ابتدایی کتاب را با سپاسگزاری از خداوند و گفتگو با او آغاز می‌کند و پس از آن به شرح واگویه‌های درونی خود می‌پردازد.

نازیلا خوشنود برخی از این دلنوشته‌ها را به زبان معیار و برخی را به زبان محاوره به نگارش درآورده است. او با دوری از پیچیدگی‌های کلامی، با زبانی روان و ساده به شرح و بیان احساسات و درونیات خود می‌پردازد تا با آشکار کردن افکار درونی‌‌اش، مخاطب را به فکر وادارد. این اثر به همت انتشارات خانه داستان چوک در اختیار مخاطبان علاقه‌مند قرار گرفته است.

کتاب بوسه بر باران برای چه کسانی مناسب است؟

چنانچه به خواندن متن‌های غیرداستانی پراحساس که گوشه‌ای از افکار درونی نویسنده را آشکار می‌کنند، علاقه دارید، خواندن این کتاب می‌تواند برایتان جذاب باشد.

در بخشی از کتاب بوسه بر باران می‌خوانیم

ساز کوک

تازگی‌ها چقدر خوب می‌رقصم؛ یعنی رقصیدن را بلد شده‌ام!

البته بگی‌نگی، قبلاً هم دست و پایی تکان می‌دادم؛ اما بعد از گذر زمان و سال‌ها تمرین، یاد گرفته‌ام به ساز خودم برقصم؛ دیگر ساز دیگران برایم کوک نیست؛ ساز خودم اولین و مهم‌ترین ساز گوشنوازِ دنیاست؛ ریتم را بلد شده‌ام؛ دیگر کج ومعوج نمی‌رقصم؛ ساز خودم به گوشم شنواست؛ لذّتش را می‌برم.

با ریتم زندگی خودم، بزرگ شده‌ام؛ رشد کرده‌ام و خوب و بد را تمیز می‌دهم.

رقصیدن به ساز خودم، حالم را بهتر کرده است؛ البته این بدین معنا نیست که سازِ دیگران گوش‌خراش است؛ معنی‌اش این است که ساز آنها برای خودشان کوک است، نه برای دیگری.

برای من ناکوک بود و چون می‌خواستم به ساز آنها برقصم، می‌شد شلنگ‌تخته انداختن!

حالا که ریتمِ ساز خود را شناخته‌ام، تازه دیگران مرا تشویق هم می‌کنند.

دیگر رقصیدنم همه جا می‌درخشد؛ آخر سازِ کوکِ من، مالِ خودِ خودم است!

پس گوشنوازترین ساز دنیاست...

دیگر رقصیدن را بلد شده‌ام.

تو چطور رفیق؟

ساز خودت را کوک کرده‌ای؟

یا هنوز با ساز ناکوک دیگران حرکاتی ناموزون داری؟

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
سپاس از او
موسیقیِ خدا
افکار پنهان
قطارِ زندگی
غم‌های بی‌ثُبات
سهم ما
آری، زن‌ها را باید فهمید!
عادت
ترسهای کودکی
مُفت سوزاندن
ضربه از خودی
بازگشت
آبروداری
رایگان
سازِ کوک
تابلویِ شنی
حریفِ ناحریف
گناهِ من؛ گناهِ تو
صلح با خویشتن
تمثیل
زن، آن که لیلی را آفرید!
و خداوند مرد را کنار زن آفرید!
ما به اندازۀ رازهایمان درد می‌کشیم
بودن یا نبودن
فاجعۀ قرن
جفت شش
دوستی با خدا