معرفی و دانلود رایگان کتاب خاطرات فیروزه‌ای

معرفی کتاب خاطرات فیروزه‌ای

کتاب خاطرات فیروزه‌ای نوشته‌ی فیروزه کاویان مجموعه‌ای از خاطرات طنزآمیز این نویسنده از زندگی شخصی خودش است. او در این کتاب با بیان دلنشین و بامزه، خاطرات ماندگار و جالبی از سه مرحله‌ی کلی زندگی‌اش یعنی کودکی، نوجوانی و جوانی را بازگو کرده و با استفاده از روایتی خوش‌پرداخت، اثری خواندنی و جذاب برای مخاطبان فراهم آورده است.

درباره‌ی کتاب خاطرات فیروزه‌ای

فیروزه کاویان از کتاب خاطرات فیروزه‌ای به‌مثابه‌ی ابزاری برای شکوفایی کودک درون خویش یاد کرده و با بازگو کردن خاطرات بامزه‌ی آن دوران، دختربچه‌ی درون خود را از نو می‌بیند و به او گوش می‌دهد. دختربچه‌ای که حالا لبخند رضایت بر لب دارد و در گوشه‌ای آرام به خوردن بستنی‌اش مشغول است. کاویان در این مجموعه داستان که یک خودسرگذشت‌نامه به شمار می‌آید، از خاطرات دوران کودکی‌اش شروع کرده و تا روایت کردن موقعیت‌های جالب دوران جوانی پیش می‌رود.

یکی از خاطراتی که فیروزه کاویان در بخش کودکی کتاب خاطرات فیروزه‌ای آورده، روایت «بشکه» است؛ روایتی بامزه از گم شدن دخترکی دبستانی در مسیر برگشت به خانه؛ آن هم وقتی که با هم مسیرهای بزرگ‌تر از خودش دعوای حسابی کرده و حتی آن‌ها را کتک زده است! فیروزه‌ی کوچک که حسابی از گم شدن خود ترسیده، با بوی رب یکی از خانه‌ها مسیرش را پیدا می‌کند. داستان «آش پشت پا» نیز ماجرای آشی است که به پشت پای خواهر کوچولوی فیروزه متبرک شده و به معنای حقیقی کلمه، آش پشت پایی تمام عیار تحویل اهالی محل داده است.

فیروزه کاویان در بخش نوجوانی از کتاب خاطرات فیروزه‌ای، خاطراتی از یک مهمانی پاگشا، دوستی کهنه، یک درخت آلبالو و حتی جام جهانی بازگو کرده است که با حال‌و‌هوای پرشور و عجیب نوجوانی آمیخته شده و خواننده را به تماشای زندگی یک نوجوان دعوت می‌کند. همچنین در بخش جوانی، خاطرات آقای آسوشیتدپرس، زیارت مقبوله، ساندویچ با طعم رودرواسی، ریش قرمز و... را می‌خوانیم. این کتاب با بیانی ساده و گیرا، داستان‌هایی جالب را در قالب خاطره‌نویسی روایت کرده است.

کتاب پیش رو به همت انتشارات چوک در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب خاطرات فیروزه‌ای برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به علاقه‌مندان داستان‌های کوتاه و خاطرات طنزآمیز توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب خاطرات فیروزه‌ای می‌خوانیم

داشتم قورمه‌سبزی را روی ته دیگ نان برشته می‌ریختم و پرزهای چشایی و چشم‌ها و معده و بقیه‌ی جاهایم ذوق‌مرگ بودند و بی‌تاب این ترکیب فوق‌العاده!

یک‌دفعه مامان پرسید: «نمره‌ی دیکته‌ی دیروزت چند شد؟»

با شنیدن این حرف یاد آیدا افتادم و بقایای قورمه سبزی، توی دهانم مثل هویج پخته بی‌مزه شد. آن‌قدر درگیر گم‌ شدن و پیدا‌ شدن خودم شده بودم که آیدا کاملاً از خاطرم رفته بود. آرام جواب دادم: «بیست!»

بعد هم برای اولین‌بار سهمیه‌ی ته‌دیگم را به خواهر کوچکم بخشیدم. هنوز هم یادم هست که چقدر تعجب کرد! جوری نگاهم می‌کرد که اگر روی سرم دو تا شاخ درآورده بودم؛ آنقدر با تعجب نگاه نمی‌کرد؛ ته‌دیگ‌خورها می‌دانند که از چه حرف می‌زنم.

بعد از این حاتم‌بخشیِ ناخواسته به گوشه‌ای خزیدم. باید به کسی می‌گفتم چه اتفاقی افتاده است؛ اما جرأتش را نداشتم. خشم و لذت دست احساسات دیگر را گرفته و رفته بودند و فقط ترس و نگرانی باقی مانده بود.

تا بعد از ظهر دل‌آشوبه داشتم تا اینکه نزدیکی‌های غروب پنجره‌ها و شیشه‌های خانه شروع کرد به لرزیدن؛ زلزله نبود. این لرزش هروقت مینی‌بوس پدر آیدا جلوی خانه‌ی ما می‌ایستاد، به وجود می‌آمد؛ اما این‌بار من هم همراه پنجره‌ها و شیشه‌های خانه رعشه گرفته بودم؛ ترسیده بودم.

درکوب به صدا درآمد و پدر بلافاصله رفت تا در را باز کند. مطمئن بودم اتفاق بدی افتاده است. در همان لحظه بود که زانو زدم؛ دست‌هایم را رو به آسمان گرفتم و خالصانه‌ترین و خلاصه‌ترین دعای عمرم را کردم: «خدایا آیدا نمرده باشه، خواهش می‌کنم!»

فهرست مطالب کتاب

یادداشت نویسنده
کودکی
شمشیر تیپوسلطان
بشکه
آشِ پشتِ پا
من، جامدادی و چکمه‌های پلاستیکی
روز معلم
برای همکلاسی‌هایم در گروه نمایش
نوجوانی
مهمانی پاگشا
جام جهانی
دوستِ کهنه
فیروزه‌ی قصه‌گو
درخت آلبالو
روزهای کلاغی- برای همکلاسی‌ام مرضیه
جوانی
آقای آسوشیتدپرس
زیارت مقبوله
ساندویچ با طعم رودرواسی
ریش قرمز
دختری با چشم‌های دو رنگ
اولین پرواز