معرفی و دانلود کتاب یخ داغ

معرفی کتاب یخ داغ

کتاب یخ داغ شامل 12 داستان جذاب و برگزیده از میان هزاران داستان منتشر شده است که توسط ویلیام آبراهامز به عنوان مجموعه داستان‌های برگزیده جایزه ادبی ا. هنری در سال 1985 در این اثر گرد آوری شده‌اند. داستان‌های این مجموعه از موضوعاتی چون مرگ، پیری، بیماری و ارتباط انسان با آن‌ها حکایت می‌کنند.

درباره کتاب یخ داغ:

جایزه او. هنری از معتبرترین جایزه‌های ادبی آمریکا است که سالانه به داستان‌های منتخب منتشر شده در آمریکا و کانادا اهدا می‌شود. کتاب یخ داغ ترجمه‌ قسمت کوچکی از مجموعه داستان برگزیدگان جایزه ا. هنری 1985 (The O. Henry Prize stories) است که در سال 1985 این جایزه را برنده شده‌اند. سردبیر انتخاب آثار در این سال ویلیام آبراهامز بوده است.

داستان‌هایی که در این مجموعه گردآوری شده‌اند نماینده گرایش خاصی در نویسندگی نیستند بلکه آنچه باعث انتخاب آن‌ها شده استقلال رای نویسنده و تفکر غالب بر اثر است. مهم‌ترین چیزی که این مجموعه بر آن تاکید دارد تنوع و تفاوت‌های میان داستان‌های معاصر آمریکایی است. در این مجموعه بهترین داستان‌هایی که در سال 1985 منتشر شده‌اند، جمع آوری شده اما اینکه هر کدام از آن‌ها به یک موضوع به خصوص می‌پردازند احتمالا نشان دهنده وضعیت و شرایط دوره‌ای است که نویسندگان در آن زندگی کرده‌اند. این نویسندگان مانند سایر انسان‌ها در دنیای واقعی که سرشار از پلیدی و ستم است زندگی می‌کردند به همین علت خیلی دور از ذهن نیست که تصویرسازیشان از این دنیا تیره و تار و غمناک باشد.

از جمله نویسندگانی که آثارشان در آن دوره انتخاب شده است می‌توان به آن بیت، جویس کرول، استورات دایبک و... اشاره کرد. کسانی که سال‌ها در آغاز راه موفقیت و شهرت بودند و بعد از انتشار داستان‌هایشان در کتاب‌های برگزیده جایزه او. هنری، تبدیل به نویسندگانی پرفروش و موفق شدند.

داستان «یخ داغ» که نام کتاب از آن گرفته شده نخستین جایزه این دوره از جشنواره ادبی را دریافت کرد، قصه دختری است که در دریا غرق شده و همه تصور می‌کنند همچون قدیسی جسدش در میان یخچال قدیمی سالم مانده است. استوارت دایبک نویسنده این داستان به توصیف جامعه‌ای می‌پردازد که از دید مردها و پسر‌ها، دنیای بشری فقط در وجود آنان خلاصه می‌شود.

ویلیام آبراهامز در مقدمه کتاب یخ داغ بیان می‌کند:

اگر نتوانم از تعمیم جلوگیری کنم، باید بکوشم برداشت‌های اشتباهی را که در باب خود مجموعه وجود دارد اصلاح کنم. اول از همه، جایزه اُ. هنری در مسابقات و رقابت‌های ادبی اعطا نمی‌شود. این جایزه صرفاً نشانگر شایستگی آثار است. نویسندگان آثارشان را به جایی نمی‌فرستند آثاری که برای ویراستار ارسال می‌شوند نخوانده برگشت داده می‌شوند. تنها چیزی که لازم است این است که آثار در بازه زمانی اول آگوست یک سال تا اول آگوست سال بعد در یکی از مجلات ادبی ‌میزان مخاطبان ‌به چاپ برسند. لازم نیست مجلات خودشان داستان‌ها را معرفی کنند. آن‌ها تنها می‌توانند ویراستار مجموعه را آبونه کنند (و صد البته او به‌ خاطر این کار سپاسگزار آنان خواهد بود.) به همین سادگی! با این حال علاوه بر مجلات، محصولات دیگری هم به دست ویراستار می‌رسند: دست‌نویس داستان‌ها، کتاب‌های داستان که طبق قوانین مجموعه استفاده از آن‌ها غیرقانونی است، داستان‌های ترجمه شده از زبان‌های دیگر که باز هم غیرقانونی هستند، حتی اگر مترجمانشان امریکایی باشند.

شاید نادرست‌ترین برداشت این باشد که داستان‌ها به منظور معرفی یک مضمون یا ژانر یا مجله خاص انتخاب می‌شوند. اگر بسیاری از داستان‌های یک مجلد به مضامینی چون مرگ، پیری، بیماری یا غیره بپردازند، تصور می‌شود ترجیح ویراستار چنین بوده است. در حقیقت، داستان‌های انتخاب شده بهترین داستان‌های سال هستند. اینکه بسیاری از داستان‌ها به یک مضمون خاص می‌پردازند می‌تواند مبین شرایط دوره‌ای باشد که در آن نگاشته شده‌اند.

درباره جایزه او. هنری:

جایزه ادبی او. هنری (O. Henry Award‌) به صورت سالانه در آمریکا به داستان‌های کوتاه منتشر شده در نشریات مختلف آمریکا و کانادا که ارزشمند شمرده می‌شوند و استثنایی هستند، اهدا می‌شود. نام این جایزه به افتخار داستان نویس آمریکایی ویلیام سیدنی پورتر که با نام مستعار «او. هنری» شناخته می‌شود، انتخاب شده است. آثار ویلیام پورتر به دلیل لطافت، شخصیت پردازی غنی، بازی با کلمات، خلق پایان‌هایی غافلگیرانه و خاص شهرت دارد. او در طول زندگی خود بیش از 400 داستان کوتاه نگاشت.
سالانه به نویسندگان بیست اثر که به انگلیسی نوشته شده‌اند و در ایالات متحده و کانادا منتشر شده باشند جایزه او. هنری با هدف حمایت و ستایش داستان نویسی اهدا می‌شود.

مطالعه کتاب یخ داغ به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به خواندن داستان‌های کوتاه و آثار برگزیده ادبیات جهان علاقه دارید، مطالعه این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب یخ داغ می‌خوانیم:

همسرِ هازلیت همان‌طور که شوهرش را تا دَم تاکسیِ منتظر مشایعت می‌کرد یک جارو برداشت و سگ‌های همسایه را چخ کرد. سگ‌های پیر که دیگر بُخار حمله کردن نداشتند از پشت بوته‌ها به‌ شدت پارس کردند. زن گفت: «حتی اگر بمیرم هم باید تکلیف اینها را روشن کنم.» و خَم شد تا روزنامه‌های صُبح را که کنار ماشین زباله افتاده بودند بردارد. بعد به مَردش گفت: «غذای محلّی ممنوع. شنیدی چی گفتم؟ یادت است که توی فونیکس چه اتفاقی افتاد؟» مرد خَم شد تا ببوسدش و زن از روی شانه‌اش چند تار موی جوگندمی برداشت.

هازلیت دلش به مسافرت با طیّاره نبود، ولی برای بیمه عمر چیزی لازم داشت که امیدوار بود در نیویورک به چنگش بیاورد. دکترش در سانفرانسیسکو گفته بود: «اگر واقعاً بیمه عمر می‌خواهی و می‌توانی از پسش بربیایی، برو بگیرش.» واقعاً می‌توانست از پسش بربیاید؟ زنش که اطمینانش داده بود می‌تواند. گفته بود: «تو لیاقتش را داری.»

زن کُلی داد و هوار کرده بود تا توانسته بود کنار پنجره برای هازلیت بلیط بگیرد، که از قضا نزدیکِ وسطِ بالِ راست هواپیما از آب درآمد. یک مهماندار کمکش کرد تا کُتش را درآورد و آن را نگه داشت تا هازلیت جیب‌هایش را پی عینکش بجورد. زنی با چشمان جستجوگر از آن سر راهرو از راه رسید و در ردیف هازلیت ایستاد، بعد برگشت و به همراهش فیش و فوش کرد. هازلیت همیشه از فیش و فوش کردن دیگران می‌ترسید.

موهای زن طوری بود که گویی همان دقیقه با سشوار خشکشان کرده بود. مردِ همراهش که سر و ظاهر آدم‌های بافرهنگ را داشت، کلاه جیر بر سر گذاشته بود و کُت‌هایشان دستش بود. هازلیت از روی رفتار با تأنی مَرد حس کرد باید معلمی باشد که به یک جلسه علمی می‌رود. زن بدون آنکه به هازلیت نگاه کند، روی صندلی وسط، کنار دستش نشست. ولی گاه‌گاه برای دید زدن پنجره برمی‌گشت و حضور او را به رسمیت می‌شناخت. دستکش بافتنی پوشیده بود و با یک دست یک کتاب جلد شومیز را چسبیده بود.

فهرست مطالب کتاب

مقدّمه
یخ داغ اثر استوارت دایبِک
در شب سپید اثر آن بیتی
نیم‌نظر به کشوری دیگر اثر رایت موریس
قدّیسه ماری اثر لوییز اِردریچ
زن کلاغی اثر استیو هیلر
در احوالات بوستون اثر وارد جاست
ادامه دادن اثر گلوریا نوریس
مشقِ شب اثر پیتر کمرون
فصل‌ها اثر جویس کارول اوتس
باید بعد از این می‌مُرد اثر رولین هاچستاین
لیلی اثر جِین اِسمایلی
تَبَر، تَبَر، تَبَر اثر اِریک ویلسون