معرفی و دانلود کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم

معرفی کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم

کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم اثری زیبا و ویرانگر از سکویا ناگاماتسو، مجموعه‌ای از داستان‌های به‌هم پیوسته است که هر کدام گوشه‌ای از آینده‌ی بشریت را به تصویر می‌کشند؛ پیدا شدن یک ویروس ناشناخته در سیبری، خوکی که در عملیات پیوند ژنتیکی اعضای بدن به انسان، هوش انسانی پیدا می‌کند و آدم‌هایی که برای به‌وجود آوردن زندگی‌ای جدید به ستاره‌ها سفر می‌کنند. این رمان علمی تخیلی نامزد جوایز متعدد ازجمله گودریدز و لوکاس بوده است.

درباره‌ی کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم

کلارا میاشیرو روزی در دهانه‌ی دره‌ی یخی باتاگایکا در جمهوری یاقوتستان ایستاده بود. جایی که یخ‌های در حال آب شدن در قطب شمال، داشت بقایای ماموت‌ها و موجودات منقرض شده را آشکار می‌کرد. او به دلیلی نامعلوم جانش را از دست داد و پدرش کلیف تصمیم گرفت پروژه‌ای که کلارا در حال کار کردن روی آن بود، احیا کند. شاید مردم سایر نقاط دنیا بتوانند خودشان را با اظهار بی‌اطلاعی از سیاست و اوضاع اجتماعی راضی نگه دارند اما در اینجا، زیر گنبدهای حفاظتی تیم تحقیقات، تنها اعداد و ارقام هستند که معنا می‌دهند؛ پیامی هولناک از آغاز یک ویروس همه‌گیر دیگر که قرار است مردم زیادی را به کام مرگ بفرستد و این فقط آغاز داستانی است که سکویا ناگاماتسو (Sequoia Nagamatsu)‌ برای بشریت خواب دیده است.

چقدر در تاریکی بالا می‌رویم؛ دیستوپیایی سرشار از امید و بقا

کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم (How High We Go in the Dark) اولین رمان این نویسنده‌ی آمریکایی است که تحسین‌های زیادی را به دست آورده. او با به تصویر کشیدن آینده‌ای محتمل، نشان می‌دهد که بشر چگونه برای پیدا کردن راهی برای نجات خودش در دنیا به دنبال راه‌حل می‌گردد. پس از انتشار ویروسی ناشناخته در سطح جهان، زندگی مردم به شیوه‌ای که خودشان انتظار نداشتند، تغییر کرد. پارک‌هایی برای مرگ خودخواسته‌ی کودکان بیمار به وجود آمد و پزشکی در تمنای برگرداندن پسرش، آزمایشی روی یک خوک انجام داد که باعث شد آن خوک زبان باز کند و شعوری نیمه‌انسانی پیدا کند. در این دیستوپیا بشر برای رهایی از مرگ مطلقی که در اطرافش می‌بیند، می‌خواهد آن‌قدر به آسمان‌ها خیره شود که به ستاره‌ها برسد.

سکویا ناگاماتسو در این اثر با مهارتی مثال زدنی گذشته و آینده‌ی بشر را به یکدیگر گره زده است؛ از برگشتن ارگانیسم‌هایی باستانی به چرخه‌ی حیات تا کم‌رنگ شدن مرزهای بین انسان و حیوان تا سفرهایی بین ستاره‌ای که علی‌رغم ناگزیر بودن و مرارت‌هایشان کماکان، نشان‌دهنده‌ی آتش امیدی است که بشریت را به سمت آینده به پیش می‌راند. داستان چقدر در تاریکی بالا می‌رویم، نشانمان می‌دهد که تا چه اندازه زندگی تمام آدم‌های کره‌ی زمین در تمام طول تاریخ به یکدیگر متصل است، حتی اگر این رشته‌ها آن‌قدر نامرئی باشند که نتوانیم هر لحظه آن‌ها را ببینیم. این اثر فضایی پادآرمان‌شهری را ترسیم کرده که ما را نسبت به آینده‌ای نه چندان دور هوشیار و امیدوار نگه می‌دارد. با ترجمه‌ی ابوالفضل نصری، این کتاب آخرالزمانی در انتشارات کتابسرای تندیس به چاپ رسیده است.

جوایز و افتخارات کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم

• کتاب پرفروش ملی؛
• نامزد جایزه‌ی لوکاس برای بهترین رمان اول؛
• نامزد جایزه‌ی واتراستونز برای بهترین رمان اول؛
• نامزد بهترین کتاب علمی تخیلی از دیدگاه کاربران گودریدز در سال 2022؛
• کتاب برگزیده‌ی ویراستاران نیویورک تایمز؛
• نامزد جایزه‌ی اورسولا لو گویین.

نکوداشت‌های کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم

• رمان سکویا ناگاماتسو درباره‌ی امید نیست؛ درباره‌ی چگونگی تغییر چیزها در فضایی میان ممکن و ناممکن است. البته تنها چیزی که هیچ‌گاه تغییر نمی‌کند، به‌ویژه در موقعیت‌های غم‌انگیز، طبیعت انسان است. (لس آنجلس تایمز)
• مجموعه داستان چقدر در تاریکی بالا می‌رویم، هنرمندانه نوشته شده؛ ادای احترامی دلخراش به بشریت است. (Entertainment Weekly)
• کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم اثری واقعا فراتر از ژانر است که در آن حس شگفتی و تیزبینی ادبی فرصت بی‌کرانی برای درخشیدن پیدا می‌کند. (گاردین)
• تخیل سکویا ناگاماتسو بی‌حد و مرز است و خواننده را از هتل‌های مردگان به سفینه‌های فضایی بین ستاره‌ای می‌برد. طرفداران داستان‌های علمی تخیلی و پساآخرالزمانی دیگر نیازی به جست‌وجو کردن ندارند. (Alma, Favorite Books for Winter 2022)
• داستان‌های کوتاه چقدر در تاریکی بالا می‌رویم درباره‌ی طاعون نیست؛ بلکه رمانی پس از طاعون است. سکویا ناگاماتسو با چابکی در زمان، مکان و گونه‌ها می‌چرخد و در عین حال به این سوال می‌پردازد که از اینجا به کجا می‌رویم؟ نوع موردعلاقه‌ی من در داستان‌های گمانه‌زن-فلسفی و امیدوارکننده؛ بی‌نهایت مبتکرانه با قلبی تپنده. (گابریل زوین، نویسنده‌ی پرفروش نیویورک تایمز)

کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم برای شما مناسب است اگر

• پیشرفت‌های علمی، تاریخ بشر و ماهیت ناپایدار زندگی انسان شما را به فکر فرو می‌برد و می‌خواهید اثری داستانی در پاسخ به این دغدغه بخوانید.
• از کتاب‌هایی با فضاهای پساآخرالزمانی لذت می‌برید اما از کلیشه‌ها خسته شدید و به دنبال داستان جدیدتری هستید.
• مجموعه داستان‌هایی با ژانر علمی تخیلی شما را مجذوب می‌کنند.

در بخشی از کتاب چقدر در تاریکی بالا می‌رویم می‌خوانیم

همین‌طور که صف به جلو می‌رفت، خواهرم را دیدم که داشت دست تکان می‌داد، آخرین دست دادن‌ها و بغل کردن‌ها، هدیه‌های وداع دم‌آخری - یک کیسه پرتقال، یک پای سیب، یک جعبه رمان عامه‌پسند قدیمی. چطور می‌توان خداحافظی کرد وقتی قرار است صدها سال - اگر نگوییم هزاران سال - بعد از مرگ تمام کسانی که می‌شناسی، زندگی کنی؟ شنیدم که یکی از دکترهای سفینه - که چند نفر جلوتر از ما راه می‌رفت – به بهترین دوستش گفت به امید دیدار! یکی از معدود مسافرانی که نه دانشمند است و نه نظامی، زنی به اسم وال، به دوستش را که با کت و شلوار و کراوات مشکی شبیه مأموران کفن و دفن شده بود، لبخند زد. گویا برادر این مرد نقش چشمگیری در ساخت موتور سفینه یاماتو داشت.

وال به دوستش گفت: «تو هم باید با ما می‌اومدی.»

دوستش گفت: «شاید با سفینه بعدی بیام، البته اگه سفینه‌ی دیگه‌ای در کار باشه. احتمالاً می‌دونی که از الان یه مدتی طول می‌کشه تا دوباره دست به کاری بزنم.»

همین‌طور که به حرف‌های آخرشان گوش می‌کردم، پیش خودم تصور کردم اگر همسر و دخترم زنده بودند، امروز چطور می‌شد. آیا کلیف پیشاپیش دیگران حرکت می‌کرد؟ یا شاید من پشت طناب مخملی می‌ایستادم و با کلارا که به سوی ماجراجویی نهایی خود می‌رفت، خداحافظی می‌کردم.

پشت سرم، یومی هدفون بزرگی را روی سرش گذاشته بود و به یاماتو نگاه می‌کرد که روی سکوی 39اِی - ساخته شده بر زمینی که روزی آپولو 11 از آن رهسپار ماه شد - در انتظار پرتاب بود. به تنها دوست نزدیکش که هنوز زنده بود و با پدر و مادرش به یکی از محله‌های قرنطینه‌شده نرفته بود، پیام می‌داد. مردم پشت فنس فریاد می‌زدند. یک نفر بطری‌ای را پرت کرد که پس از برخورد با زمین بتنی شکست و تکه‌های آن پخش و پلا شد.

فهرست مطالب کتاب

سی‌هزار سال در انتظار یادبود
شهر خنده
در باغ خاطره
خوک‌پسر
هتل سوگواره
حرف بزن، برو بیارش، بگو دوستت دارم
ترانه‌های زوال تو
در حوالی افق رویداد
یک گالری یک قرن، یک گریه یک هزاره
مهمانیِ آنچه بود
شب‌های غم‌بار یک کافه‌ی مجازی در توکیو
پیش از آن‌که در دریا ذوب شوی
هم‌گور
گستره‌ی امکان