معرفی و دانلود کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده

معرفی کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده

لزلی استرن، استاد دانشگاه کالیفرنیا و یکی از پرکارترین نظریه‌پردازان فیلم، در کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده، سؤالی محوری را مطرح می‌کند: آیا اجساد افراد مرده در فیلم‌های سینمایی، به شی‌ء تبدیل می‌شوند؟ او در این کتاب از نظریه‌ی اشیاء بیل براون و اندیشه‌های هایدگر و لاتور بهره می‌برد و فیلم‌هایی مانند «داستان ژاپنی» و «لحظه‌ی غفلت» را تحلیل می‌کند.

درباره‌ی کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده

لزلی استرن (Lesley Stern) در سال 2012 مقاله‌ی مرده و زنده: بدن به مثابه شیء سینمایی (Dead and Alive: The Body as a Cinematic Thing) را منتشر کرد و علاقه‌ی خود را به «نظریه‌ی اشیا» که اولین بار بیل براون آن را معرفی کرده بود، نشان داد. او در مقاله‌ی مرده و زنده، او از موضوعی به‌ظاهر پیش‌پاافتاده و مخوف مانند نمایش سینمایی اجساد مرده، بسیاری از موضوعات نقد و نظریه‌ی فیلم را از جمله نقد فمینیستی، نظریه‌ی روایت‌شناسی، فلسفه‌ی سینما و... را در کار خود وارد می‌کند. او از فیلم‌ها و فیلم‌سازان مختلفی مانند ژان لوک گدار یا فیلم «داستان ژاپنی» و «لحظه‌ی بی‌پروا» نیز بهره می‌برد. استرن در هر بخش از مقاله‌ سبک نوشتاری منحصربه‌فرد، شخصی و شاعرانه‌ی خود را آشکار می‌کند و درک دقیقش را از فلسفه‌ی مدرن و عشق عمیقش به پدیده‌ها و اشیای سینمایی را نشان می‌دهد.

نظریه‌ی اشیا رویکردی است که محققان برای بررسی روابط میان انسان و شیء در آثار هنری، ادبی، فرهنگی و... استفاده می‌کنند. این نظریه بیشتر بر کشف پویایی میان سوژه‌های انسانی و اشیاء بی‌جان تمرکز دارد. بیل براون برای اولین در سال 2001 در مقاله‌ای به این نظریه اشاره کرد و به‌طور گسترده از آن در تحلیل‌های ادبی‌اش بهره برد. به زعم او اشیاء آیتم‌هایی هستند که هر سوژه‌ای برای آن‌ها حس مشخص و واضحی از مکان، کاربرد و نقش در نظر می‌گیرد. زمانی که اشیا به‌طور غیرمنتظره‌ای با بدن ما ارتباط برقرار می‌کنند، دچار مشکل می‌شوند،‌ ارزش‌ اجتماعی معین خود را از دست می‌دهند یا از درک ما خارج می‌شوند، به‌تمامی خود را آشکار می‌گردانند. لزلی استرن در کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده از این نظریه برای تعریف بدن‌های مرده در سینما استفاده می‌کند. سؤال اصلی او این است: بدن‌های مرده در فیلم‌ها، به شیء تبدیل می‌شوند یا نه؟ او در ابتدا جوابی قطعی به این پرسش نمی‌دهد؛ اما با مطرح کردن نظریه‌ی بیل براون و مقایسه‌اش با آرای هایدگر و لاتور، به پاسخ نزدیک می‌شود.

لزلی استرن در سال 2021 دیده از جهان فروبست و تا آن‌زمان استاد گروه هنرهای تجسمی دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیه‌گو بود. یکی از معروف‌ترین کتاب‌های او با نام «ارتباط اسکورسیزی» تز دکترایش بود که یکی از منتقدان از آن به‌عنوان «بهترین، شجاعانه‌ترین و خیال‌انگیزترین کتاب نوشته‌شده درباره‌ی اسکورسیزی» یاد کرد. او در زمان حیاتش آثار زیادی در زمینه‌های فیلم، تئاتر، عکاسی، تاریخ فرهنگی و فمینیسم منتشر کرد.

کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده را با ترجمه‌ی صالح نجفی و چاپ نشر لگا بخوانید.

درباره‌ی مجموعه‌ی کینو - آگورا

مجموعه‌ی کینو - آگورا (Kino-Agora Series) تحت سرپرستی کریستین کیتلی منتشر می‌شود و در ایران، مازیار اسلامی عهده‌دار نظارت بر این مجموعه است. نویسندگان این مجموعه در میان بهترین و مشهورترین نویسنده‌های سینما در جهان قرار می‌گیرند و در ایران نیز شناخته‌شده هستند. هدف از تألیف چنین مجموعه‌ای بررسی سیر تکوین اصطلاحات در تاریخ سینما و تحول آن‌ها در عصر امروز است. رویکرد نویسندگان در این کتاب تبارشناسانه محسوب می‌شود؛ یعنی با مطالعه‌ی این مجموعه تبار و خاستگاه این مفاهیم شناخته می‌شوند. نام مجموعه ترکیبی است از دو کلمه‌ی کینو (سینما) و آگورا (میدان معروفی در یونان باستان که محل گردهم‌آیی و بحث بود). در این مجموعه درباره‌ی سینما و مطالعات آن تأمل می‌شود. برخی کتاب‌های مجموعه‌ی کینو - آگورا عبارتند از: «دکوپاژ»، «زندگی مؤلف»، «میزانسن»، «مونتاژ»، «بدن به مثابه‌ی شیء سینمایی»، «سینه‌فیلیای نوین» و «چرخش کینماتیک».

کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به سینما از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب کینو - آگورا: بدن به مثابه شی سینمایی؛ مرده و زنده می‌خوانیم

وقتی کراکائر می‌گوید «سینما منحصر به انسان نمی‌شود» این جمله را باید در چارچوب ادعایی کلی‌تر دربارۀ سینما خواند (ادعایی که به‌طور مشخص نویسندگان و فیلمسازان دهۀ 1920 دربارۀ سینما داشتند). به‌اعتقاد ایشان سینما بیش از و بهتر از دیگر شیوه‌های بازنمایی می‌تواند اهمیت اشیاء را برجسته سازد و، به‌اعتقاد لوئی دلوک، می‌تواند بازیگر یا کنش‌گر انسانی را « فقط جزئی کوچک یا پاره‌ای از مادۀ جهان» نشان دهد. اما امروزه یک‌باره چنین می‌نماید که همه‌جا با شوروهیجان دربارۀ اهمیت اشیاء صحبت می‌کنند. چیزها_ انواع و اقسام چیزها_ دستور جلسه می‌شوند، هیاهو می‌کنند و توجه می‌طلبند. گواه این ادعا عناوین کتاب‌هایی است که در سال‌های اخیر به چاپ رسیده‌اند: اشیاء خاطره‌انگیز، تاریخ جهان به روایت 100 شیء، تسلای چیزها، سازوبرگ و معنای اشیاء، الفبای نظریۀ شیء.

از این چرخش به‌سمت شیء چه می‌توان فهمید؟ آیا این چرخش ولوله‌ای بیش نیست، یا هشداری است دربارۀ زمین‌لرزه‌ای فکری. آیا دلیلی دارد فیلم‌پژوهی به این هیاهو توجه کند؟ بسیاری از این کتاب‌های جدید بلند‌پروازی نظری ندارند، هرچند به شیوه‌ای خلاق می‌کوشند قراردادهای صلب و سختِ حاکم در گفتار رشته‌های دانشگاهی را بر‌هم ‌زنند. در فیلم‌پژوهی مطمئناً می‌توان از توجه به این تکانۀ برهم‌زدن سود جست. اما آیا ممکن است در قلمرو ایده‌ها نیز بحث‌هایی در کار باشند _ مباحثات معرفت‌شناختیِ جنجال‌برانگیز در حوزه‌هایی که عمدتاً علاقه‌ای به سینما ندارند_ که با این‌همه روی عالم سینما اثر می‌گذارند؟

فهرست مطالب کتاب

مقدمۀ دبیر مجموعه
یادداشت مترجم
بدن به‌مثابۀ شیء سینمایی: مرده و زنده
بعضی‌ها مرده می‌مانند
مصلوب یا نامصلوبِ بازشناسی
یک ردیف بطری، یک عینک، پارتیتور، یک دسته کلید
سینما... منحصر به انسان نمیشود
شبحی پرطنین
چیزها: آن‌ها نیز چیزهایی را به انجام می رسانند، آن‌ها نیز شما را وامی دارند چیزهایی را به انجام رسانید.
غلیان حضور حجیم اشیاء در دنیای پیرامونم
چه میشد اگر...
یک دم، پیش از اینکه سازۀ داناییام به‌کلی از فرط وحشت فرو ریزد.
از سیگار و دیگر چیزها
زمان مازاد
هستۀ کنجکاوی
فشار زمان در نما
تایم اَوت (توقف موقت)
«چگونه مرده بودن»: ایفای نقش چیز
روزگاری آتش بود، این چیزی که روزگاری بدنی بود
بدون زندگی درد هم نیست
آنگاه جسم‌ها در آتش خواهند سوخت، و کرم‌های ندامت جان‌ها را خواهند جوید.
برحسب اتفاق بدنی، بدنی اتفاقی
صدای تق شاتر
دلم می‌خواهد چیزها را با دستم بگیرم
میان اندوه و هیچ ...
مرده و زنده
پی‌نوشت‌ها
نمایه
دربارۀ نویسنده