معرفی و دانلود کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی

معرفی کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی

کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی فیلمی از سینمای فرانسه را در دو وجه روابط انسانی و روابط سیاسی بررسی می‌کند. صالح نجفی در این اثر، تحلیلی فرامتنی از فیلم بوسه‌های دزدکی اثر فرانسوا تروفو به دست می‌دهد و نسبت آن را با سینمای موج نوی فرانسه واکاوی می‌کند.

درباره‌ی کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی

صالح نجفی (Saleh Najafi) در سومین کتاب خود از مجموعه‌ی عشق در سینما، به‌سراغ فیلمی از فرانسوا تروفو (François Truffaut) می‌رود. او ضمنِ مروری بر طرح فیلم، به واکاوی روابط عاشقانه در فیلم بوسه‌های دزدکی (Stolen Kisses) می‌پردازد. نگارنده تحلیل فیلم را در دو بخش تاریخ سینما و جنبش دانشجویی-کارگری می 1968 فرانسه ارائه می‌دهد؛ چراکه این فیلم ارجاعات بینامتنیِ فراوانی به تاریخ سینما دارد و اثری مهم درمورد اتفاقات می 1968 به حساب می‌آید.

موج نوی فرانسه جنبشی در سینمای فرانسه‌ی دهه‌ی پنجاه بود که به رهبری منتقدان مجله‌ی سینمایی کایه‌دو شکل گرفت. این جنبش تحولی را در سینمای فرانسه و بعدتر در سینمای جهان ایجاد کرد. فیلم‌های موج نو ازنظر روایت و تصویر از قواعد مرسوم سینمای دهه‌ی پنجاه روی‌گردان شدند و بدون قائل شدن آغاز و پایان مشخصی برای داستان‌ها، تنها برشی از زندگی شخص را به تصویر می‌کشیدند. آزادی در روابط و پدیده‌ی عشق آزاد محصول همین سینما بود. در این دوره، فیلم‌ها بر هویت آدم‌ها تأکید داشتند و به دغدغه و تنش‌های سیاسی قشر جوان بیشتر پرداخته می‌شد. مضمون‌ها سیاسی‌تر شدند و کمتر از مسائلی مانند ازدواج و خانواده سخن به میان می‌آمد. علاوه‌بر تحول در مضمون، تکنیک‌های فیلم‌برداری و تدوین نیز دست‌خوش تغییر شدند. فرانسوا تروفو یکی از سردمدارانِ موج نوی فرانسه بود.

صالح نجفی در کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی، از فیلم تروفو به‌عنوان نقطه‌عطفی نه‌تنها در کارنامه‌ی کارگردان، بلکه در تاریخ موج نوی سینمای فرانسه یاد می‌کند. نویسنده معتقد است وقتی دیگر کسی به سبک‌وسیاق موج نو فیلم نمی‌ساخت، تروفو هنوز عناصری را از موج نو در فیلم‌هایش حفظ می‌کرد. فیلم در مرز عشق و سیاست حرکت می‌کند و نقطه عطفی در سینمای سیاسی نیز در نظر گرفته می‌شود. فیلم چندسبکی است و در ژانرهای مختلف بازی می‌کند.

داستان فیلم بوسه‌های دزدکی درمورد جوانی به‌نام آنتوان است که پس از اخراج از ارتش نزد معشوق جوانی خود، کریستین، بازمی‌گردد، اما رابطه‌ای عمیق بین آن‌ها شکل نمی‌گیرد. آنتوان چند شغل را می‌آزماید و اخراج می‌شود که این مسئله نشان از دشواری او در تطبیق و سازگاری و یافتن هویت ثابت است. سپس در شرکتی به‌عنوان کارآگاه خصوصی استخدام می‌شود و به کار بر روی پرونده‌ی مردی که مغازه‌ی کفش‌فروشی دارد گماشته می‌شود. اما در این جریان، رابطه‌ای عاشقانه را با همسر مرد کفش‌فروش آغاز می‌کند و این‌گونه از ارتباط با کریستین سر باز می‌زند. او در نهایت از شغل کارآگاهی هم اخراج می‌شود و به تعمیر تلویزیون مشغول می‌شود.

در این فیلم نباید انتظار دیدن داستانی خطی به شیوه‌ی کلاسیک را داشت. این اثر بیش از آن‌که بر داستان تمرکز کند، بر روابطِ انسانی تأکید می‌ورزد. نکته‌ی جالب توجهی که صالح نجفی در کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی، مطرح می‌کند این است که آنتوان، شخصیت اصلی فیلمِ تروفو، از هرگونه دخالت در امور سیاسی پرهیز می‌کند و به‌وضوح از بحث درباره‌ی آن فراری است. فیلم نیز، جز در چند دیالوگِ کریستین، کوچک‌ترین اشاره‌ای به اتفاقات جنبش سال 1968 ندارد و پاریسی آرام را به نمایش می‌گذارد، اما نمی‌توان این مسئله را علتی برای سیاسی نبودنِ فیلم درنظر گرفت. برعکس، صالح نجفی معتقد است فیلم در بطن خود یکی از سیاسی‌ترین آثار سینمایی درباره‌ی جنبش می 1968 است.

این کتاب به کوشش انتشارات لگا در مجموعه‌ی عشق در سینما منتشر شده است.

درباره‌ی مجموعه‌ی عشق در سینما

مجموعه‌ی «عشق در سینما» با ده عنوان کتاب، به بررسی و تحلیلی دقیق از ده فیلم مهم تاریخ سینما می‌پردازد. این ده جلد مباحثی مستقل از یکدیگر دارند و رعایت ترتیب در مطالعه‌ی آن‌ها الزامی نیست. صالح نجفی مؤلفِ این مجموعه است و انتشارات لگا چاپ و نشر آن را بر عهده دارد. از مجلدهای دیگرِ این مجموعه می‌توان به «عشق در سینما: هیروشیما عشق من»، «عشق در سینما: عاشقان مصلوب»، «عشق در سینما: مثل یک عاشق» و «عشق در سینما: خانه‌ی خالی» اشاره کرد.

کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی برای چه کسانی مناسب است؟

فیلم‌سازان، منتقدان و علاقه‌مندان به سینما از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی می‌خوانیم

از این‌ها گذشته، تروفو متعلق به نسل فیلم‌سازان اصلی موج نو است، یعنی گدار، کلود شابرول، ژاک ریوت و، کمی مسن‌تر، اریک رومر. این‌ها نسل منتقد/فیلم‌سازهای تاریخ سینما هستند که کار خود را از نقد فیلم و از عشق به سینما آغاز کردند و از تدوین نظریه‌ی خیلی مهم مؤلف. کار این فیلم‌سازها تا اواسط دهه‌ی 60 به‌لحاظ مضمونی شبیه به هم بود و آن‌ها در عین تفاوت سبکی، دغدغه‌های مشترک داشتند. تروفو و رقیب اصلی‌اش، گدار، پیش از 1965 علی‌رغم تفاوت‌های ظریف بینشان یک پروژه را پیش می‌بردند و مقایسه‌ی این دو را می‌توان با تاریخچه‌ای مصور ملموس‌تر کرد.

شخصیت آنتوان دوانل در فیلم چهارصد ضربه، اولین فیلم تروفو که کاملاً اتوبیوگرافیکی و خیلی تلخ و گزنده بود، 15 سال داشت. آنتوان در این فیلم همزاد خودِ تروفوست: بچه‌یتیم سینما. او برای بسیاری از موج نویی‌ها و مشخصاً در پنج فیلم تروفو بازی کرد و بوسه‌های دزدکی نقطه‌ی عطف این فیلم‌هاست چون سومین فیلم این مجموعه است و آنتوان در این فیلم هویتی مستقل یافته. آنتوان دوانل و تروفو باهم در سینما بزرگ شدند. تروفو در سال 1959 که چهارصد ضربه را ساخت، جوانی 27 ساله بود و وقتی بوسه‌های دزدکی را ساخت، کارگردانی جاافتاده و محبوب به‌حساب می‌آمد. سکانس پایانی چهارصد ضربه از زیباترین سکانس‌های دهه‌ی 50 است. سکانسی طولانی که آنتوان از دارالتأدیب فرار می‌کند و در ساحل سرگردان است و تصویر همان‌جا فیکس می‌شود.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
1. مرور فیلم
2. واکاوی فیلم
کتاب‌نامه
نمایه