معرفی و دانلود کتاب هملت: شعر بی‌کران

معرفی کتاب هملت: شعر بی‌کران

کتاب هملت: شعر بی‌کران نقد و بررسی یکی از مشهورترین نمایشنامه‌های دنیا یعنی «هملت» است. هارولد بلوم در این اثر با دقتی ستودنی به تحلیل این شاهکار می‌پردازد تا شاید گرهی از راز ماندگاری و محبوبیت چند صدساله‌ی آن بگشاید.

درباره کتاب هملت: شعر بی‌کران

«بودن یا نبودن، مسئله این است». بیشتر ما خوانندگان فارسی‌زبان، حتی اگر نویسنده این جمله را نشناسیم یک بار آن را شنیده‌ایم. نقل قولی از هملت، پیچیده‌ترین و طولانی‌ترین نمایشنامه‌ای که ویلیام شکسپیر بر روی کاغذ آورده است. آثار این شاعر و نمایشنامه‌نویس قرن شانزدهم میلادی با وجود اینکه برای آفریدگار خود سعادت و رفاهی در خور به دنبال نداشتند، از این قدرت برخوردار بودند که خوانندگان قرن‌های بعد را نیز تحت تاثیر قرار دهند. امروزه داستان عاشقانه رومئو و ژولیت، حکایت سقوط مکبث و جنون شاه لیر در سراسر جهان به روی صحنه می‌روند، اما معروف‌ترین عضو این خانواده بدون شک هملت است که جایگاهی خاصی در ادبیات نمایشی دارد و هارولد بلوم، یکی از بزرگ‌ترین منتقدان ادبی قرن اخیر در کتاب هملت: شعر بی‌کران (Hamlet: Poem Unlimited) دلایل این ماندگاری را توضیح می‌دهد.

با اینکه بلوم درگذشته نیز به نقد و بررسی هملت پرداخته، ‌اما این بار مانند یک عدسی قدرتمند که تصمیم دارد هیچ جزئیاتی را از قلم نیندازد پرده‌های مختلف نمایش، شخصیت‌ها، سیر روایت و دغدغه‌هایی را که از چندین قرن تا امروز انسان‌های بسیاری را درگیر خود کرده بررسی می‌کند. تحلیل موشکافانه‌ی بلوم واسطه‌ای است میان خواننده عام و شاهکار شکسپیر تا بتوانیم معمای هملت را درک کنیم. با این حال اگر در نقطه‌ای از فهم چیستی این نمایش عاجز ماندیم جای گله و بهانه‌ای نیست، چرا که رمز و راز ماندگاری هملت بی‌شک در پیچیدگی پیام آن نهفته است و گاه در مقابل یک شاهکار ادبی، کار جز تحسین و ستایش از دست ما برنمی‌آید.

نکوداشت‌های کتاب هملت: شعر بی‌کران

- به آتش بازی ایده‌های ابدی خوش آمدید. (San Jose Mercury)
- هارولد بلوم به شیوایی این نکته را روشن می‌کند که چرا مطالعه آثار شکسپیر، تا این حد برای درک کیستی ما ضروری است. (نیویورک تایمز)

با هارولد بلوم بیشتر آشنا شویم

هارولد بلوم (Harold Bloom) استاد دانشگاه، منتقد ادبی و یکی از پرکارترین منتقدان ادبیات انگلیسی بود. او در طول سال‌های فعالیت خود بیشتر از سی جلد کتاب منتشر کرد و افتخارات متعددی از جمله مدال طلای آکادمی برای Belles Letters و Criticism، جایزه بین‌المللی کاتالونیا و جایزه Alfonso Reyes مکزیک را به دست آورد. آلفرد کازین درباره بلوم گفته: «او تماما ادبیات است» و نیویورک‌تایمز او را «اصیل‌ترین منتقد ادبی در آمریکا» نامیده است.

در بخشی از کتاب هملت: شعر بی‌کران می‌خوانیم

هرگاه می‌خواهم اجرایی کامل از هملت را ببینم- کاری که هر روز برایم دشوارتر می‌شود- به‌ناگزیر می‌پذیرم که حتی جدی‌ترین بازخوانی‌هایم از این نمایشنامه نیز نمی‌توانند مرا آمادۀ آن سازند که تأثیر شناخت‌شناسانه و زیبایی‌شناسانۀ مرگ هملت بر خویش را تاب آورم. حتی با در نظر  گرفتن توانایی‌های شکسپیر در بازنمایی، باز هم این قداست‌بخشی چونان چالشی شگفت‌انگیز خواهد بود: چگونه می‌توان ارتقای انسان به تنزهی آشکار را به نمایش درآورد؟ به‌رغم آنکه هوراشیو فراخوانی دل‌انگیز برای حضور فرشتگان می‌دهد، اما به نظر می‌رسد که هوراشیو و هملت دو معنای متفاوت از کلمۀ مابقی (rest) در ذهن دارند.

شاید هوراشیو به رستاخیز اشاره می‌کند در‌حالی‌که هملت قبلاً رستاخیز را تجربه کرده و احتمالاً تنها در انتظار سکوت پس از نابودی است. شاید شکسپیر که قبلاً  کم‌وبیش چنین چیزی را برای تمامی قهرمانانش پذیرفته بود، اینک برای هملت چیزی متفاوت می‌خواهد. شاید شاهزاده خواهان آن نیست که برای پیوستن به فالستاف به «آغوش آرتور شاه» برود، بااین‌حال، هملت ما را به درک ارزشی وامی‌دارد که با قربانی شدن او بیشتر آن را به دست آورده‌ایم تا آنکه از دست‌ داده باشیم.

اگرچه به‌دشواری می‌توان تقدس هملت را توصیف کرد اما احساس تماشاگران نسبت به این قداست جهان‌شمول است. حتی برای سکولارهایی که در میان ما هستند نیز مرگ هملت طنینی‌ همدلی‌برانگیز دارد، گرچه این طنین‌ها را نمی‌توان کفارۀ سکولار  بودن انگاشت.

برای بسیاری از شک‌باوران هملت کماکان از همان مقامی برخوردار است که مسیح هنوز برای خیل مؤمنان دارد: شخصیتی نمونه و شایستۀ تقلید. شکسپیر، فارغ از اعتقادات شخصی‌اش، هرگز به‌عنوان نویسنده‌ای مؤمن یا شکاک چیزی نمی‌نوشت. به نظر می‌رسد مصائب هملت (اگر آن‌ها را چنین بنامیم) بیشتر به مصائب داوود می‌مانند تا مسیح، گرچه مؤمنان داوود را چونان نیای مسیح می‌پذیرند. کاریزمای هملت برای تزکیۀ ما به‌طرزی باشکوه بر صحنه فرو می‌میرد. مرگ هملت در ما بیش از حس خسران احساس والایش برمی‌انگیزد. در عالم تئاتر، گفتارهای پایانی لیر و مکبث هماوردهایی برای فصاحت شاهزاده در گفتار پیش از مرگش هستند اما احتمالاً همین گفتارها در زمینۀ تقدس‌بخشی به قهرمانانشان از رقابت با گفتار واپسین هملت درمی‌مانند.

فهرست مطالب کتاب

مقدمهٔ مترجم
پیشگفتار مؤلف
هملت: شعر بی‌کران
1- فهمیدن هملت
2- هوراشیو
3- نمایش ها در نمایش ها در نمایش ها
4- دو تک گفتار
5- افیلیا
6- خطاب شکسپیر به بازیگران
7- تله موش: ارادهٔ مخالف
8- گرترود
9- کلادیوس
10- دمل چرکین
11-گورکن
12- شنوندگان شگفت زده
13- در قلبم مبارزه ای درگرفته بود
14- با شگون بدکار به مبارزه برمی خیزیم
15- بگذریم!
16- تراژدی و تقدیس
17- هملت و مکان های رفیع
18- فورتینبراس
19- من اگر مهلتی می داشتم، آه، می توانستم با تو بگویم
20- نابودی: بیداری هملت
21- ترکیب هنر والا با هنر عامه پسند
22- هملت به مثابهٔ مرز نمایش صحنه ای
23- پایان زمان ما
24- قهرمان آگاهی
25- هملت و بی پایانی
پیوست
هملت: ابداع انسان
نمایه