معرفی و دانلود کتاب صوتی پاییز 32

معرفی کتاب صوتی پاییز 32

کتاب صوتی پاییز 32 نوشته‌ی رضا جولایی، مجموعه‌ای از چندین داستان کوتاه است که ناگفته‌هایی از دل تاریخ را با صدای جذاب و دل‌نشین احترام برومند روایت می‌کند.

تمامی داستان‌های این کتاب صوتی در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم تا کودتای 28 مرداد رخ می‌دهند؛ داستان زندگی انسان‌هایی که گمنام بوده‌اند و زخم‌های زیادی از روزگار خورده‌اند؛ ناگفته‌هایی از زندگی مردم عادی در دل تاریخ که فراموش شده و یا از صحنه‌ی روزگار حذف شده‌اند.

رضا جولایی با مهارت و توانایی‌اش توانسته زندگی این افراد را برای شما به تصویر بکشد. انسان‌های داستان‌های او خود را با تقدیر و سیاست درگیر کرده‌اند. آن‌ها بسیار تلاش می‌کنند سرنوشت خود را در دست بگیرند و به زندگی عادی بازگردند، اما در این کار شکست می‌خورند، گویا شخصی آن‌ها را مجدداً به سمت حاشیه هل می‌دهد و نادیده‌شان می‌گیرد.

رضا جولایی را بیشتر بشناسیم؟

رضا جولایی در سال 1329 در شهر تهران به دنیا آمد. او کارش را از سال 1362 آغاز کرد و اغلب آثارش به صورت داستان کوتاه هستند. در تمامی داستان‌های او تاریخ، عنصر مشترک است که آن‌ها را به هم پیوند می‌زند. دیگر آثار او عبارت‌اند از: یک پرونده کهنه، جامه به خوناب، شب ظلمانی یلدا، سوء قصد به ذات همایونی، حدیث دردکشان، تالار طرب‌خانه، جاودانگان، نسترن‌های صورتی، باران‌های سبز و سیماب و کیمیای جان و ...

در قسمتی از کتاب صوتی پاییز 32 می‌شنویم:

ساعت یازده و نیمِ شب بود که به آن شهر کوچک رسیدیم. مقصد من آن‌جا نبود، اما بارش برفِ سنگین ما را متوقف کرد. اتوبوس از نوع لاری‌های زمان جنگ بود. جلوتر از آن نمی‌توانست برود. تا آن‌جا را هم به‌زحمت آمده بود. هنگام غروب، سر پیچ گردنه‌ای لیز خورد و بعد از چندبار چرخیدن به چپ‌وراست، که جیغ مسافران را درآورد، لبِ سراشیبیِ تندی از حرکت ایستاد. قسم می‌خورم که فرشته‌ها آن را متوقف کردند وگرنه بی‌شک به دره‌ای که تهِ آن دیده نمی‌شد سقوط می‌کردیم. تلاش‌های راننده و شاگردش برای به حرکت درآوردن مجدد اتوبوس به جایی نرسید بلکه آن را بیش‌تر متمایل به شیبِ دره کرد. برف شدیدی می‌بارید. هیچ خودروِ دیگری از راه نرسید. روستایی هم در آن نزدیکی نبود. دو ساعتی در سرمای اتوبوسِ بخارگرفته منتظر ماندیم. راننده و شاگرد او حاضر نبودند برای آوردن کمک راهی شوند. داستان‌های زیادی از هجوم گرگ‌ها شنیده بودند و دیگران را هم به طور مؤکد از این کار نهی کردند. می‌گفتند امکان ندارد کسی پای پیاده راهی شود و به گله‌ای گرگ برنخورد.

تا زمانی که هوا به طور کامل تاریک نشده بود مسافران که اکثراً دهاتی‌هایی بودند با بقچه و بندیل، به غرولند زیرلبی اکتفا می‌کردند؛ بعضی هم برای کارهای ضروری بیرون می‌رفتند و شتاب‌زده، درحالی‌که برف بر سروروی‌شان نشسته بود، باز می‌گشتند. چند نفری بقچه‌های خود را باز کردند و چند لقمه نان و شیره یا چیزی مثل این در دهان بچه‌های‌شان گذاشتند.

فهرست مطالب کتاب صوتی