معرفی و دانلود کتاب سه خواهر

معرفی کتاب سه خواهر

کتاب سه خواهر، افشاگرانه‌ترین اثر آنتون چخوف در زمینۀ فقر و فلاکت و امید باختگی مردم روسیه در اواخر قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم است.

نمایشنامه سه خواهر (Three Sisters) شرحی بر زندگی و دل‌مشغولی‌های خانواده پروزروف است که از سه خواهر به نام‌های اولگا، ماشا و ایرینا و برادرشان آندره‌ئی تشکیل شده‌ است. این خانواده از وضعیت موجود خود ناراضی است و چشم‌انداز آینده را تیره و تار و امیدهای خویش را برباد رفته می‌بیند.

سه خواهر این خانواده همگی زنان جوان، تحصیل کرده و با فرهنگی هستند که در مسکو بزرگ شده‌اند ولی از یازده سال پیش در شهری کوچک واقع در یک ناحیه روستایی روسیه زندگی می‌کنند. شهر مسکو در این نمایشنامه نقش برجسته‌ای دارد: سه خواهر همواره به آن می‌اندیشند و پیوسته آرزو می‌کنند روزی به آن بازگردند. مسکو، شهری که آنان شادترین روزهای خود را در آن گذرانده‌اند، به‌ نظر ایشان مظهر کمال است. اما وقتی نمایش پیش می‌رود، این سه خواهر بیش از پیش و به تدریج از رویاهای خویش فاصله می‌گیرند.

نمایشنامه سه خواهر زنانه‌ترین نمایشنامه چخوف است. او در این نمایشنامه تلاش می‎کند آرمان‎های نسل جوان و فرهیخته روسیه را نشان دهد. آرمان‌هایی که انگار هیچ راهی برای به انجام رسیدن ندارند و تنها حسرت گذشته خوبشان را می‎خورند.

آنتون پاولوویچ چخوف (Anton Chekhov) داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس برجسته‌ی روس است که در زمان حیاتش بیش از 700 اثر ادبی آفرید. چخوف را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و در زمینه‌ی نمایشنامه‌نویسی نیز آثار برجسته‌ای از خود به جا گذاشته‌ است و وی را پس از شکسپیر بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویس می‌دانند.

در بخشی از کتاب سه خواهر می‌خوانیم:

- ورشینین: بله، ما را از یاد خواهند برد. سرنوشت‌مان این است، کاری‌اش نمی‌شود کرد. زمانی خواهد آمد که هرچه به نظرمان ضروری و بسیار بااهمیت جلوِه می‌کند، فراموش خواهد شد، یا بی‌فایده به نظر خواهد آمد. [کمی سکوت.] عجیب است، اما برایمان ممکن نیست امروز درک کنیم چه چیزی ضروری و چه چیزی مهم است، یا بیهوده و مسخره. مگر کشفیات کوپرنیک، یا مثلاً کریستف کلمب در آغاز مسخره و بی‌مصرف جلوه نکردند؟ حال آن‌که همه حقیقت را در جمله‌های بی‌سروته آدمی ابله می‌جستند. هیچ بعید نیست که زندگی کنونی - که ما بدون چک‌وچانه می‌پذیریم - روزی به نظر عجیب و احمقانه بیاید، نادرست و شاید هم گناهکارانه.

- توزنباخ: کسی چه می‌داند؟ شاید هم روزی بگویند زندگی پرافتخاری را می‌گذرانده‌ایم و با احترام از ما یاد کنند. این روزها دیگر از شکنجه، از اعدام، از چپاول خبری نیست، با این‌همه مردم با درد و رنج زندگی می‌کنند!

- سولنی: [با صدای خش‌دار:] بیه، بیه، بیه، اگر به بارون اجازه بدهند فلسفه ببافد، حتی حاضر است از خورد و خوراک هم چشم بپوشد.
- توزنباخ: واسیلی واسیلیویچ، خواهش می‌کنم راحتم بگذارید... [صندلی‌اش را عوض می‌کند.] واقعاً ملولم می‌کنید.
- سولنی: [با صدایی خش‌دار:] بیه، بیه، بیه...

- توزنباخ: با وجود درد و رنج‌هایی که در زمان ما مشاهده می‌شوند، که طبعاً وجود هم دارند، باز نشان‌ دهنده‌ی این هستند که جامعه از نظر روحی متحول شده است.

فهرست مطالب کتاب

شخصیت‌های نمایش
پرده‌ی یکم
پرده‌ی دوم
پرده‌ی سوم
پرده‌ی چهارم