معرفی و دانلود کتاب روژی یار

معرفی کتاب روژی یار

کتاب روژی یار نوشته‌ی فریده خرمی داستان زندگی زنی به اسم روژی یار است که تمام زندگی خود را با عمل کردن به یک اعتقاد پشت سر می‌گذارد، اینکه برای عشق باید قربانی داد. او در تجربه‌های مختلف زندگی‌اش، از ازدواج‌های پی‌درپی‌اش گرفته تا تلاش برای بچه‌دار شدن، با سرلوحه قراردادن این اعتقاد، دست به عمل می‌زند. این رمان خواننده را با روایت سیال راوی به سیر در این زندگی متفاوت و عجیب دعوت می‌کند.

درباره‌ی کتاب روژی یار

فریده خرمی روایت رمان روژی یار را بر دوش دختری با همین نام گذاشته است تا با شرح تجربه‌ها و خاطراتش، مخاطب را به دل داستان زندگی خود ببرد و او را با پستی و بلندی‌های زندگی‌اش آشنا کند. روژی یار روایت خود را با شرح حقیقتی تکان‌دهنده آغاز می‌کند، اینکه نام کردی‌اش درواقع نام زنی است که پدرش در جوانی عاشقش بوده و حالا با تکرار مداوم نام دخترش لذتی ناتمام را تجربه می‌کند.

پدری که جوان و سرزنده است و از عشق گذشته‌اش چیزی بروز نمی‌دهد. او در مناسکی هر روزه نقاشی چهره‌ی معشوقش را به دست می‌گیرد و یادش را زنده می‌کند و به قول روژی یار مثل کسی که پول‌هایش را می‌شمرد تا حسابش را داشته باشد، پدر نیز هر روز حساب عشقش را نگه می‌دارد.

اما روژی یار برای عشق، قانون قربانی دادن را قبول دارد. او معتقد است که برای عشق باید بتوانی چیز بزرگ‌تر و چشمگیرتری را قربانی کنی؛ مثلاً قید خانواده‌ات را بزنی یا از وطنت دل بکنی و در تمام زندگی‌اش نیز این ادعا را در عمل اثبات می‌کند. او که عاشق بچه‌دار شدن بود، برای این عشق حاضر می‌شود دست به هر کاری بزند و حتی سلامتی‌اش را هم قربانی کند.

روژی یار در جوانی معلم بوده و با روایت دلیل بچه‌دار شدن همکارهایش به دوران کودکی خود می‌رود و به یاد می‌آورد که همیشه در بازی‌های کودکانه‌اش در نقش زن حامله فرومی‌رفته و از زن بودن لذت می‌برده است. او در جوانی هم همچنان بی‌تاب مادر شدن بود؛ اما با تمام این‌ها نتوانست چنین حسی را تجربه کند. او که مشکل را از سوی شوهرش می‌دید، بعد از جدایی از او، در دومین ازدواج نیز بچه‌دار نشد. این دلیلی می‌شود که به توصیه‌ی پدرش عمل کند و به سراغ دکتر برود.

ظاهر و وجنات دکتر او را به یاد شوهر اولش می‌اندازد؛ به همین سبب مخاطب دوباره وارد سیر خاطرات روژی یار می‌شود. روژی یار با روایتی درهم‌تنیده، از تجربه‌هایی می‌گوید که در زمان ازدواج اولش داشته و حتی از شرح چگونگی آشنایی با این مرد نیز غافل نمی‌ماند. قهرمان این رمان در تمام طول داستان با این روایت‌های سیال ذهن، مخاطب را به گذشته و حال می‌برد و ذره‌ذره، او را در جریان سرگذشت خود می‌گذارد.

فریده خرمی نویسنده‌ی رمان روژی یار، در طی عمر نویسندگی خود علاوه‌بر روزنامه‌نگاری و نوشتن مقالات اجتماعی، ادبی و هنری، در توشه‌ی تجربه‌هایش نگارش مجموعه داستان و کتاب کودک‌ونوجوان نیز به چشم می‌خورد. او در این رمان با روایت اول‌شخص که بیشتر شبیه واگویه‌های درونی است، تصویر زندگی زنی را پیش چشم مخاطب زنده می‌کند که سرنوشت عجیبی را پشت سر گذاشته و تا همیشه بر اعتقادش که باید برای عشق قربانی داد، پافشاری کرده؛ اعتقادی که تمام زندگی‌اش را تحت‌تأثیر قرار داده است.

گفتنی است که این رمان با تلاش انتشارات هیلا راهی بازار کتاب شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

کتاب روژی یار برای چه کسانی مناسب است؟

اگر اهل خواندن رمان هستید و دلتان می‌خواهد با روایتی گرم و ساده، در خاطرات و زندگی پرماجرای زنی عجیب سیروسیاحت کنید، از خواندن این رمان لذت خواهید برد.

در بخشی از کتاب روژی یار می‌خوانیم

خیال مى‌کردم با ازدواج دومم بى برو برگرد بچه‌دار مى‌شوم. همه تقصیرها و ناکامى‌ها را مى‌انداختم گردن طبع کافورى خردادیان شوهر اولم. یاد او که مى‌افتم یاد یخ کلفت رو حوض مى‌افتم، یاد برف و شیره زمستان مى‌افتم، تنم مورمور مى‌شود از سرما. دست و تنش همیشه مثل تن مرده سرد بود. سرد مزاج هم بود. نه این که کارى ازش برنیاید اما یک دستش به دست دیگرش مى‌گفت گه نخور. پدر مى‌گفت:

«هیچ زنى از این مردک بى‌خاصیت چرتى حامله نمى‌شود.»

اما میترا مى‌گفت: «چه ربطى دارد؟ پدر على‌رضا هم تریاکى بود ولى هفت تا بچه پس انداخته مثل بچه گرگ. یکى از یکى درنده‌تر.»

گفتم: «هنر کرده؟ خیال مى‌کنى این خربازار براى چى راه افتاده؟ براى این که هر الاغ‌بانى مى‌تواند تو این دنیا بچه‌دار شود.»

وقتى با ازدواج دوم هم بچه‌دار نشدم، پدر مرا فرستاد پیش دکتر کمالى. گفت:

«شنیده‌ام کارش معرکه است.»

دکتر کمالى بود یا جمالى یا همچه چیزى. زیر چشم‌هاش حلقه کبود و پف‌دار افتاده بود و انگشت‌هاش موقع معاینه مى‌لرزید. مردک مافنگى شبیه شوهر اولم بود. آره... شبیه شوهر اولم... خوب یادم است. چون بین همه‌شان فقط اولى مافنگى از آب درآمد. من و پدر خیال مى‌کردیم حامله نشدن من تقصیر سرد مزاجى اوست. دوست داشتیم این طور فکر کنیم.