معرفی و دانلود کتاب در زمانه پروانه‌ها

معرفی کتاب در زمانه پروانه‌ها

رمانی معرکه و پراحساس... داستانی جذاب از شجاعت، میهن‌پرستی و ارادت خانوادگی. کتاب در زمانه پروانه‌ها روایتگر زندگی سه خواهر انقلابی در جمهوری دومینیکن است. خولیا آلوارز داستان مبارزه خواهران میرابال و مقاومت و پایداری تحسین‌برانگیز آنان را در برابر حاکمی ظالم و مستبد به تصویر می‌کشد.

درباره کتاب در زمانه پروانه‌ها:

دیکتاتورها در آمریکای لاتین قرن بیستم از قدرت بسیاری برخوردار بودند. افرادی چون ترخیو در چنین کشورهایی رشد و سلطه یافتند. ترخیو بر جمهوری دومینیکن فرمانروایی می‌کرد که در طی 30 سال حکومتش جنایات بسیاری مرتکب شد و ظلم‌های فراوانی بر مردمانش روا داشت. تا روزی که این سلطه‌گر مستبد در اتومبیلش با شلیک چند گلوله کشته شد، مردم این کشور هرگز از یوغ اسارت وی آزاد نشدند.

افراد بسیاری در فراهم کردن چنین شرایط و این آزادی مهم جانشان را فدا کردند و از خود گذشتند. انسان‌های زیادی همچون خواهران میرابال؛ سه خواهر به نام‌های مینروا، ماریا و پاتریا که همگام با همسرانشان در کشورشان علیه رژیم استبداد مبارزه کردند و هر سه نفرشان به عنوان سمبل‌های مبارزه و مقاومت علیه چنین حکومت ظالمی شناخته شدند.

آنان در راه مبارزه و پایداری برای وطن‌شان، آزار و اذیت‌های فراوانی را متحمل شدند، به زندان رفتند و شکنجه‌های سختی دیدند، با این حال از پا ننشستند و به مبارزاتشان ادامه دادند و در آخر جانشان را در این راه قربانی کردند. این سه خواهر که پروانه‌ها نام گرفتند، به نماد مبارزه و مقاومت علیه استبداد تبدیل شدند.

در زمانه پروانه‌ها (In the time of the butterflies) رمانی تاریخی - سیاسی است که بر مبنای رویدادهای واقعی زمان حکومت تروخیو به رشته تحریر درآمده و کاراکترهای آن زاییده تخیل نویسنده نیستند بلکه زنانی واقعی‌اند. رمان در زمانه پروانه‌ها تنها داستانی از قهرمانان دومینیکنی نیست بلکه در مورد دخترانی عادی است که شرح مبارزاتشان در کنار همه ترس‌ها و شک‌ها و شکنجه‌هایی که تحمل کردند، داده می‌شود. خواهرانی که سه نفرشان در راه آزادی و هدف بزرگشان کشته می‌شوند و خواهر بزرگ‌تر به نام دِدِه باقی می‌ماند تا داستان زندگی ‌آن‌ها فراموش نشود.

شما با تمامی بخش‌های این اثر با روایت‌های ساده خواهران انقلابی از زبان خودشان به درون زندگی‌شان نفوذ می‌کنید. در ابتدا داستان از زبان دِدِه روایت می‌شود. او که تنها خواهر باقی‌مانده از چهار خواهر میرابال است، بعد از سپری شدن 34 سال از مرگ آن‌ها همچنان با آن روزها و خاطرات زندگی می‌کند و در حالی که در خانه‌اش مشغول زندگی است خبرنگاری به سراغش می‌آید و با سؤال‌هایی که از دده می‌پرسد او را به گذشته‌های دور و به سالیان پیش می‌برد، به لحظه‌ای که همچون نقطه‌ای سیاه در حافظه‌اش به ثبت رسیده است.

پس از شرح قسمتی از واقعه به زبان دده، این بار روایتگر ادامه داستان مینرواست. او زندگی خود را از زمان کودکی تا هنگامی که برای ادامه تحصیل به مدرسه راهبان می‌رود، بازگو می‌کند. او به جایی فرستاده می‌شود که اولین بار تصویر آسیب‌دیده و تحقیر شده‌ای از قدرت خودکامه بز (لقبی که دشمنان تروخیو به او داده‌اند) در برابر چشم‌هایش ظاهر می‌شود. سینیا دختری سیاه‌پوش است که خانواده و اقوامش توسط تروخیو کشته و اموالشان مصادره شده و حال با آتش خشم و انتقامی که در درونش شعله می‌کشد از راز جنایت این مستبد نزد مینروا پرده برمی‌دارد.

بعد از آن ادامه روایت داستان به دوش ماریا ترسای جوان می‌افتد. در این بخش، داستان با دفتر خاطرات این خواهر پیش می‌رود و شما با احساسات لطیف وی آشنا می‌شوید. پس از این، خواهر دیگر یعنی پاتریا روایت داستان را به دست می‌گیرد. دختری که همچون قدیس‌ها مشغول زندگی است اما در آخر به جوانی معمولی علاقه‌مند می‌شود و یک زندگی ساده کشاورزی را برمی‌گزیند.

شما با این رمان در بطن جریان زندگی خواهران قرار می‌گیرید و همگام با آن‌ها تمام سالیان دهه خشونت‌بار دیکتاتوری تروخیو را دنبال می‌کنید و به سال 1960 می‌رسی که در آن تروخیو این حاکم مستبد تنها دو مشکل دارد: اول کلیسا و دوم خواهران میرابال! در 25 نوامبر سال 1960 در حالی که پاتریا، ماریا و مینروا از ملاقات همسرانشان در زندان برمی‌گشتند، در میانه راه توسط مزدوران رژیم تروخیو مورد آزار و ضرب و شتم قرار می‌گیرند و کشته می‌شوند و جسدشان در ماشینی به ته یک دره فرستاده می‌شود.

با این حال این ماجرا با کشته شدن آن‌ها پایان نمی‌یابد بلکه پس از این جنایت، خشم و نفرت عمومی نسبت به تروخیو در دل‌های تمامی مردمان این کشور شکل می‌گیرد و به یکی از عوامل سقوط دیکتاتوری منجر می‌شود. یک سال پس از کشته شدن سه خواهر، حکمت تروخیو نیز به پایان می‌رسد.

به یاد ترور ظالمانه خواهران میرابال روز 25 نوامبر به پیشنهاد جمهوری دومینیکن و درخواست فعالان حقوق زنان به عنوان روز مبارزه با خشونت علیه زنان نامگذاری شد. هر سال در این روز مراسمی در کشورهای آمریکای لاتین برگزار می‌شود. براساس این رمان فیلمی به همین نام توسط ماریانو باروسو ساخته شد.

افتخارات کتاب در زمانه پروانه‌ها:

- نامزد جایزه داوران حلقه منتقدان کتاب ملی برای داستان در سال 1994
- برگزیده کتاب برتر سال 2004 در «یک کتاب یک شیکاگو»

نکوداشت‌های کتاب در زمانه پروانه‌ها:

- فوق‌العاده... [آلوارز] ماهرانه واقعیت و داستان را به‌هم می‌بافد، و اوجی هراسناک برای داستانش خلق می‌کند. (Newsweek)

- لرزان.. ارزشمند و ضروری. (Los Angeles Times)

- خارق‌العاده. (Harper's Bazaar)

- دلهره‌آور. (New York Newsday)

- داستانی تکان‌دهنده از شجاعت و امید... درست به اندازه تراژدی‌اش، الهام‌بخش هم هست. (Ms)

- تخیل و تاریخ در ترکیبی عالی... این کتاب را به خاطر داستانی که دارد بخوانید. این کتاب را به خاطر جایگاهی که به شما می‌دهد بخوانید. این کتاب را بخوانید و شجاع باشید. (The Denver Post)

کتاب در زمانه پروانه‌ها به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به رمان‌های تاریخی و سیاسی علاقه‌مند هستید، این کتاب را از دست ندهید.

با خولیا آلوارز بیشتر آشنا شویم:

خولیا آلوارز (Julia Alvarez) در سال 1960 در حالی که 10 سال داشت، کشورش جمهوری دومینیکن را به مقصد آمریکا ترک کرد. او تاکنون شش رمان، سه داستان، سه مجموعه شعر و یازده کتاب برای کودکان و نوجوانان نوشته است. این نویسنده در بسیاری از مدارس آمریکا به تدریس و آموزش نویسندگی پرداخته است و تا زمان بازنشستگی در سال 2016 در کالج میدلبری مشغول فعالیت بود.

آثار او اغلب با استقبال فراوانی روبه‌رو می‌شوند. او تا به حال جوایز زیادی همچون جایزه رهبر ادبیات لاتین از موسسه هیسپانیک و جایزه میراث اسپانیایی در ادبیات را دریافت کرده است.

رمان در زمانه پروانه‌ها با بیش از یک میلیون نسخه چاپ، توسط بنیاد ملی هنری برگزیده شد و در سال 2013 رئیس‌جمهور وقت آمریکا باراک اوباما به پاس قدردانی از قصه‌گویی خارق‌العاده نویسنده، مدال هنری به وی اعطا کرد.

در بخشی از کتاب در زمانه پروانه‌ها می‌خوانیم:

یکشنبه روزی، در همین تابستانی که گذشت، همۀ خانواده باهم پای پیاده از کلیسا به‌سمت خانه می‌رفتند، همۀ خانواده یعنی بیوه‌های عموهایش و مادرش و عدۀ زیادی از دخترعموها همراه با برادرش خوزه لوئیس که تنها مرد باقی‌مانده در کل خانواده بود. هرجا که می‌رفتند دخترها دورش را می‌گرفتند. برادرش گفته بود انتقام خون پدر و عموهایش را خواهد گرفت و همه‌جای شهر شایعه شده بود که تروخیو دنبال اوست.

میدان را که دور می‌زدند، بلیت‌فروشی به سوی آن‌ها آمد تا بلیت بخت‌آزمایی بفروشد. همان کوتوله‌ای بود که همیشه از او بلیت می‌خریدند، برای همین هم به او اعتماد کردند.

گفتم: «وای، من هم او را دیده‌ام!» گاهی که با کالسکه به سان فرانسیسکو می‌رفتیم و از میدان رد می‌شدیم، او را می‌دیدیم؛ مردی بالغ که از من، که دوازده سال داشتم، بلندقدتر نبود. مامان هرگز از او بلیت نمی‌خرید. می‌گفت عیسی گفته نباید قمار کرد و بخت‌آزمایی یک‌جور قمار است. اما هروقت با پدرم تنها بودم، او یک دستۀ کامل بلیت می‌خرید و آن را سرمایه‌گذاری درست‌وحسابی می‌نامید.

سینیتا به داستانش ادامه داد؛ خوزه لوئیس دنبال شماره‌ای خوش‌یمن می‌گشت. وقتی کوتوله می‌خواست بلیت را به او بدهد، چیزی نقره‌ای در دستش برق زد. این تمام چیزی بود که سینیتا دید. بعد خوزه لوئیس فریادهای وحشتناکی‌ می‌کشید و مادر و همۀ زن‌عموها داد می‌زدند و فریاد می‌کشیدند که دکتر را خبر کنید. سینیتا به برادرش نگاه کرد و دید جلوی پیراهن سفیدش پر از خون شده.

به گریه افتاده بودم، اما بازویم را نیشگون گرفتم تا ساکت شوم. به‌خاطر سینیتا باید شجاع می‌بودم.

فهرست مطالب کتاب

یادداشتی کوتاه دربارۀ نویسنده
یک: 1938 تا 1946
فصل اول: دِدِه
فصل دوم: مینروا
بیچاره!
نمایش
فصل سوم: این دفترچۀ کوچک به ماریا ترسا تعلق دارد
فصل چهارم: پاتریا
دو: 1948 تا 1959
فصل پنجم: دِدِه
فصل ششم: مینروا
مجلس رقص روز کشف
افسون بارانی
فصل هفتم: ماریا ترسا
1954
1955
1956
1957
1958
فصل هشتم: پاتریا
سه: 1960
فصل نهم: دِدِه
فصل دهم: پاتریا
فصل یازدهم: ماریا ترسا
فصل دوازدهم: مینروا
نجات مردان
حرف مردم، صدای خداست
خاتمه: دِدِه
پی‌نوشت
تصویرها