معرفی و دانلود کتاب دختری در تبعید: مرثیه‌ای برای لیندا ب

معرفی کتاب دختری در تبعید: مرثیه‌ای برای لیندا ب

داستانی از رنج‌ها و مشقت‌های مردم، به‌ویژه زنان آلبانی، در دوران حکومت انور خوجه؛ کتاب دختری در تبعید نوشته‌ی اسماعیل کاداره، اگرچه در دورانی نوشته شده که حکومت خوجه به پایان رسیده بود، اما روایت آن روزها در جای‌جای این رمان نشان از زخم‌هایی دارد که مردم یک کشور حتی در دوران پس از دیکتاتوری نیز با خود حمل می‌کنند. کتاب حاضر افتخارات فراوانی را برای خالق خود به ارمغان آورده است.

درباره‌ی کتاب دختری در تبعید

با شکل‌گیری نزاع شرق و غرب در نیمه‌ی دوم قرن بیستم، شکل حکومت‌ها، به‌ویژه در اروپا، به یکی از دو اردوگاه کمونیسم یا غرب متمایل شد؛ در این میان یکی از حکومت‌های مستبد کمونیستی در آلبانی به رهبری انور خوجه بود که از آن به‌عنوان یکی از سیاه‌ترین دوره‌های تاریخی در این کشور اروپای شرقی نام برده می‌شود.

داستان کتاب دختری در تبعید (A Girl in Exile) نوشته‌ی اسماعیل کاداره (Ismail Kadare) در دوران حکومت انور خوجه و سختی‌های مردم در روزگار زمام‌داری او روایت می‌شود. رمان درباره‌ی کشف راز قتل دختر جوانی به نام «لیندا ب» است که به‌همراه خانواده‌اش به یکی از مناطق دورافتاده‌ی آلبانی تبعید شده و پیش از مرگش کتابی با امضای نویسنده‌ی آن دریافت کرده است.

رودیان استفا، نویسنده و نمایشنامه‌نویس از طریق مگنا که دوست لیندا است، کتابی را برایش امضا کرده و می‌فرستد، بدون آنکه حتی یک بار او را ملاقات کرده باشد. یا مرگ مشکوک لیندا، کتاب امضاشده‌ی رودیان به‌عنوان یک سرنخ به حساب آمده و حالا مأموران حکومتی از او درباره‌ی قتل لیندا تحقیق و بازجویی می‌کنند.

در کتاب دختری در تبعید نوشته‌ی اسماعیل کاداراه و ترجمه‌ی محمود گودرزی، رودیان استفا به نوعی نماد روشنفکران و نویسندگان آلبانیایی در دوران دشوار حکومت انور خوجه به حساب می‌آید که دورانی همراه با سانسور، مجازات و محدودیت برای این گروه از شهروندان بود؛ همچنین بخش‌هایی از رمان نیز به ارتباطات عاطفی و مشقت‌های آن زیر سایه‌ی یک حکومت دیکتاتوری می‌پردازد.

در ادامه‌ی این رمان، رودیان استفا از خلال بازجویی‌ها تصمیم می‌گیرد تا خود راز کشته شدن لیندا را کشف کند؛ او در می‌یابد که لیندا به او علاقه داشته و پس از تبعید با خانواده‌اش تحت تأثیر فشارهای روحی در آن فضا خودکشی کرده است. به این ترتیب پس از برملا شدن این راز، رودیان استفا تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد و اگرچه این سؤال در ذهنش باقی می‌ماند که چطور ممکن است دختری را که هرگز ندیده به او علاقه‌مند شده باشد، اما نمی‌تواند خود را از بار تأثرهای روحی خلاص کند.

نویسنده‌ی رمان با استفاده از شگردهای رمان‌های پلیسی جنایی و ترکیب آن با مضامین اسطوره‌ای فضای جذابی را برای خواننده ایجاد می‌کند؛ همچنین نویسنده کتاب دختری در تبعید به دلیل تجربه‌های شخصی که در دوران حکومت انور خوجه داشته است، توانسته در شخصیت‌پردازی داستان بسیار موفق عمل کرده و این شخصیت‌ها را بسیار ملموس و باورپذیر ترسیم کند.

جوایز و افتخارات کتاب دختری در تبعید

• منتخب ویراستاران نقد کتاب نیویورک تایمز
• نامزد جایزه‌ی ادبیات اروپا (Europese Literatuurprijs)
• پیشروترین کتاب سال 2018 به انتخاب نشریه‌ی شیکاگو ریویو
• اولین کتاب در فهرست نوزده‌تایی کتاب‌هایی که باید این تابستان به لیست خواد اضافه کنید (Signature Reads)

نکوداشت‌های کتاب دختری در تبعید

• قدرتمند، همدل، گاهی دلخراش؛ با ترکیبی زیبا از وحشت، پوچی، خشم و سفر در دنیایی دیگر. دختری در تبعید اثری هولناک، انسانی و به‌طرز عجیبی زیبا است. (ایندیپندنت)

• «دختری در تبعید» روایتی جذاب از مبارزه‌ی تراژیک یک نمایشنامه‌نویس با تأثیرات آثار خلاقانه‌اش است و از طریق تحولات سیاسی و رابطه‌ی عاطفی تصویر می‌شود. (کتاب لس‌آنجلس)

• هر سال وقتی کمیته‌ی نوبل، اسماعیل کاداره را نادیده می‌گیرد، خوانندگان او در سراسر جهان شگفت‌زده می‌شوند؛ اما دختری در تبعید که در سال 2009 به زبان آلبانیایی منتشر شد، ممکن است امیدهای جهانی را دوباره زنده کند. (نیویورک تایمز)

• «دختری در تبعید» تصویری از جنون است: جنون دولت استالینیستی و جنون مردان و زنان درگیر دسیسه‌های دولت؛ در زمانی که بخش‌هایی از جهان هنوز دلتنگ کمونیسم هستند، رمان کاداره با ناممکنی خشم‌انگیز هنر را در یک سیستم خودکامه و ضد فردگرا تصویر می‌کند. (واشنگتن پست)

کتاب دختری در تبعید برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب دختری در تبعید را به علاقه‌مندان رمان‌های تاریخی، سیاسی و عاشقانه پیشنهاد می‌کنیم.

با اسماعیل کاداره بیشتر آشنا شویم

اسماعیل کاداره (متولد 1936) نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار آلبانیایی و از شناخته‌شده‌ترین رمان‌نویسان معاصر در اروپا است. او ابتدا به‌عنوان شاعر فعالیت می‌کرد و پس از انتشار اولین رمانش با عنوان «ژنرال ارتش مرده» بیشتر بر رمان و داستان متمرکز شد. این نویسنده‌ی صاحب نام پس از دوران دیکتاتوری انور خوجه در آلبانی به کشور فرانسه مهاجرت کرد و فعالیت خود را در این کشور پی گرفت.

کاداره تاکنون بارها به‌عنوان گزینه‌ی اصلی جایزه‌ی ادبیات نوبل مطرح شده است، اما هرگز نتوانسته این جایزه را از آن خود کند. با این حال، او در سال‌های مختلف به دلیل انتشار کتاب‌هایش جوایز ادبی بسیاری را از آن خود کرده که از آن جمله می‌توان به جایزه‌ی «موندیال سینو دل دوکا»، «هردر»، «نویشتات» و «لژیون دونور» اشاره کرد.

از این نویسنده تاکنون کتاب‌های متعددی به فارسی ترجمه و منتشر شده است که از آن جمله می‌توان کتاب‌‌های «مرثیه بر کوزوو»، «آوریل شکسته»، «کنسرت در پایان زمستان» و «رویدادهای شهر سنگی» را نام برد.

در بخشی از کتاب دختری در تبعید می‌خوانیم

رودیان از نبود کنجکاویِ حرفه‌ای بازجو بیشتر حیرت کرد تا رفتار دوستانه‌اش. او با شنیدنِ «بدون هیچ دلیلِ» رودیان ذره‌ای ابراز سرخوردگی نکرده بود. در واقع، کم‌و‌بیش با آسودگی خاطر از آن استقبال کرده بود.

وقتی از ردیف ستون‌های کاخ فرهنگ می‌گذشت، با این فکر که مثل بره‌ای به مسلخ می‌رود، از خود پرسید: قرار است خودم را در چه مخمصه‌ای بیندازم؟ وقتی موزه ملی را پشت سر گذاشت، حتی با صدای بلند از خود پرسیده بود: «چه‌کار داری می‌کنی؟» آیا جذب بازی‌ای شده بود که خوش داشت فکر کند خطرناک است، اما در واقع نبود؟ می‌دانست هیچ‌کدام از این‌ها بی‌دلیل نیست، بر عکس آنچه اندکی قبل در تقاطع خیابان دیبرا سعی کرده بود به خود بقبولاند؛ همان‌جا که اسب برنزی اسکندربیگ در دوردستی محو و بس شوم دیده می‌شد. ذهنش آشفته بود، اما حواسش بود پشت این مه چه چیزی قرار دارد: میگنا. از دور تابلو قرمز کافه فلورا به طرزی خطرناک می‌درخشید. هیچ‌کس در جهان نمی‌دانست چه بلایی ممکن بود سر این دختر بیاورد. از او حمایت می‌کند یا برعکس، تحویلش می‌دهد. حتی اگر می‌خواست یکی از این کارها را انجام دهد، هیچ‌کدام ممکن نبود. بی‌شک خودشان همه‌چیز را درباره دختر می‌دانستند. او به کلی از این پرونده مبرا بود. به همین دلیل بود که هیچ عجله‌ای نداشت و بازجو به طرزی بانزاکت‌ بی‌اعتنا نشان می‌داد.

پنجره‌های کافه نزدیک‌تر شدند و او کمی بعد بازتاب لرزان تصویر خود را در آن‌ها دید. شاید ماجرا ساده‌تر از چیزی بود که به نظر می‌رسید. به طرزی مبهم داستانی از چخوف یا گوگول به یاد آورد که در آن مردی گردن اسبی را نوازش می‌کرد و با آن حرف می‌زد، چون هیچ آدمیزادی را پیدا نمی‌کرد که بتواند اندوهش را با او در میان بگذارد. وقتی در شیشه‌ای را هل می‌داد، اندیشید که مثل همان داستان است. در این برهوت یگانه ‌فردی را پیدا کرده بود که چیزی درباره غم بی‌کرانش می‌دانست و ممکن بود چیزی به او بگوید یا شاید می‌توانست کمکش کند دختر را دوباره پیدا کند...