معرفی و دانلود کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت

معرفی کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت

رمانی درخشان در باب قدرت درونیِ زنان؛ منا ون پراگ در کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت داستان زنی جوان به نام آلبا را روایت کرده، که برای گذران زندگی وارد خانه‌ای مرموز و قدیمی می‌شود؛ خانه‌ای که در آن بناست اتفاقات عجیبِ بسیاری رخ دهد...

درباره کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت

«شیرین، جادویی، خاص و رؤیایی...» این‌ها چهار واژه‌ای‌اند که سارا ادیسون الن، نویسنده‌ی مطرح و خالق کتاب «دختری در تعقیب ماه»، به وسیله‌شان کتاب همتا و همکار انگلیسی خود، منا ون پراگ، را توصیف کرده است. مقصودمان کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت (The House at the End of Hope Street) است؛ اثری درخشان و خواندنی که نخستین بار در سال 2013 به انتشار رسید و خیلی زود نام نویسنده‌اش را بر سر زبان‌ها انداخت.

ون پراگ در داستانی که ذکرِ آن رفت، به روایت سرگذشت خیال‌انگیزِ شخصیتی پرداخته که بی‌گمان بسیاری از مخاطبین زن، با او احساس هم‌ذات‌پنداری خواهند نمود. این شخصیت که آلبا نام دارد، در زندگی همان چالش‌ها و موانعی را پیش پای خود می‌بیند که هر زنی در هر جامعه‌ای با آن‌ها دست‌به‌گریبان است. با این همه آلبا تصمیم می‌گیرد که بر این موانع غلبه نماید و زندگی خود را به جهتی که درست و ارزشمند می‌داند، هدایت کند.

آلبا دانشجوی دکترای دانشگاه کمبریج است؛ جوان‌ترین دانشجوی این مقطع. او که در زندگی از مشکلات بسیاری رنج می‌برد، روزی از روزها با زن مسنِ عجیب و غریبی به نام پگی آشنا می‌شود. این آشنایی، چنان‌که خواهید خواند، مسیر زندگی آلبا را به کلی تغییر می‌دهد. پگی، آلبا را با پیشنهادی وسوسه‌برانگیز مواجه می‌کند: او از آلبا می‌خواهد که مدتی به خانه‌ی او عزیمت کند و نزد وی بماند. البته نه به طور دائم؛ بلکه به مدت نود و نه روز! چرا؟ به این دلیل که به زعم پگی، آلبا در طول این نود و نه روز می‌تواند به خودکاوی و درون‌نگری بپردازد، و این‌چنین گره از مشکلات زندگی‌اش باز کند. آلبا پیشنهاد پگی را می‌پذیرد و وارد خانه‌ی او می‌شود. این خانه اما خانه‌ای عادی نیست؛ بلکه به مکانی غریب و جادویی می‌مانَد. طولی نمی‌کشد که آلبا به واقعیتی هولناک پی می‌برد: خانه‌ای که در آن اقامت کرده محل عبور و مرور ارواح درگذشته است! آلبا در میان این ارواح به چهره‌های مشهور بسیاری برمی‌خورد: از جمله ویرجینا وولف و آگاتا کریستی، که هر دو از داستان‌نویسان بزرگ عصر خویش بوده‌اند. آیا ارواح این مشاهیر از دنیارفته پیامی برای انتقال به آلبا دارند؟...

کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت داستانی در باب امید و شجاعت است؛ روایتی که پیام اخلاقی خود را از طریق قصه‌ای پرکشش و دلهره‌آور مخابره می‌کند. شک نداشته باشید که مطالعه‌ی این اثر تجربه‌ی فوق‌العاده‌ای را برای شما رقم خواهد زد.

کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت توسط فاطمه خسروی به زبان فارسی ترجمه شده و از سوی نشر نون به انتشار رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت

• اثری فریبنده و درخشان... کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت برخوردار از نوشتاری گیرا و شخصیت‌هایی فراموش‌نشدنی است. (Kirkus)

• نوشتار منا ون پراگ بی‌نهایت جذاب و امیدبخش است. رمان خانه‌ای در انتهای هوپ استریتِ او شخصیت‌هایی غنی همراه با مضامینی روحانی و عرفانی را به معرض نمایش می‌گذارد. از این داستان به عنوان دستاوردی برای نکوداشت قدرت زنان یاد کنید. (Booklist)

• رمان خانه‌ای در انتهای هوپ استریت، اثر درخشان منا ون پراگ، می‌تواند زندگی خواننده را تغییر دهد. (Library Journal)

• کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت رمانی خواندنی و لذت‌بخش است. شخصیت‌های تخیلی‌ای که به خوبی پرداخته شده‌اند، با شخصیت‌های مشهور تاریخ ترکیب شده‌اند تا داستانی زیبا از عشق و امید را برای مخاطب روایت کنند. (RT Book Reviews)

• کتابی شیرین، جادویی و رمانتیک. (Sarah Addison Allen)

• کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت یک رمان دوست‌داشتنی و درخشان است، که عموم خوانندگان خود را شگفت‌زده خواهد نمود. (Barbara O’Neal)

کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به ادبیات روز جهان و دوست‌داران داستان‌های رازآلود و سورئالیستی، مخاطبین اصلی کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت از منا ون پراگ به شمار می‌روند.

با منا ون پراگ بیشتر آشنا شویم

منا ون پراگ (Menna van Praag) متولد کمبریج انگلستان و دانش‌آموخته‌ی تاریخ از دانشگاه مشهور آکسفورد است. وی سال‌هاست که در حیطه‌ی داستان‌نویسی فعالیت می‌کند و اغلب آثارش را در قالب مکتب رئالیسم جادویی به نگارش درمی‌آورد. کتاب «خانه‌ای در انتهای هوپ استریت» مشهورترین رمان ترجمه‌شده از ون پراگ به زبان فارسی است.

در بخشی از کتاب خانه‌ای در انتهای هوپ استریت می‌خوانیم

چون آلبا و خواهر و برادرهایش تنها میهمانان مراسم خاک‌سپاری بودند، کلیسای دهکده تقریباً خالی بود؛ کلام کشیش محله پُرانرژی بود و به جایی جز به تابوتی که با گل‌های شیپوری پوشیده شده نگاه نمی‌کرد. شارلوت مسئول تدارکات گل بود؛ بنابراین همه‌چیز حسابی با سلیقه درست شده بود. با این‌همه آلبا موفق شد تا آخرین لحظه دزدکی یک لالۀ زرد میان گل‌ها بگذارد؛ گل موردعلاقۀ الیزابت.

آلبا گریۀ ادوارد را تماشا می‌کرد؛ هق‌هق‌های بی‌صدا که به شکل ابرهای خاکستری در هوا شناور می‌شدند. او می‌دانست ادوارد باید یاد خاک‌سپاری همسرش افتاده باشد که یک سال پیش فوت کرده بود، و آرزو کرد کاش این شجاعت را داشت تا همین حالا او را در آغوش می‌کشید، چون آن موقع نتوانسته بود. چارلز و شارلوت مثل همیشه بودند؛ سرد و منزوی. از زمان طغیانش با او مثل یک بیمار روانی بی‌ثبات رفتار می‌کردند. شاید برای آن‌ها عجیب بود که آلبا یک قطره اشک هم نمی‌ریخت. اما او حتی نمی‌توانست برای ظاهرسازی هم که شده این کار را بکند، زیرا از اینکه دوباره مادرش را می‌دید خیلی خوشحال بود و گریه‌وزاری برای زنی را که در مراسم خاک‌سپاری‌اش حاضر بود و کنار او روی نیمکت نشسته بود و همراه با سرود نیایش زمزمه می‌کرد کار عجیبی می‌دانست.

تنها وقتی آن‌ها او را به خاک سپردند، وقتی آخرین کلوخ از زمین روی تابوت افتاد، روح الیزابت اَشبی ناپدید شد. اما او در خواب‌ها پیش آلبا برگشته است؛ خواب‌هایی زنده که شاید او را بیدار می‌کردند. و شگفت‌انگیزتر اینکه مادرش پُرچانه، خوشحال و متعادل است.