معرفی و دانلود کتاب بهانه‌ای برای بیکارها

معرفی کتاب بهانه‌ای برای بیکارها

کتاب بهانه‌ای برای بیکارها مقاله‌ی زیرکانه و برجسته‌ی رابرت لوئیس استیونسون در باب لذت بردن از بیکاری و تنبلی محسوب می‌شود که با سایر نوشته‌های وی در خصوص بالا رفتن سن، دیدار از مکان‌های ناخوشایند و تجربه‌ی تأثیر گذار عاشق شدن همراه شده است.

این کتاب برخلاف عنوانش فقط درباره‌ی بیکاری نیست؛ بلکه نویسنده درباره‌ی عاشق‌ شدن، کهن‌ سالی، جوانی و چند موضوع دیگر هم نوشته است. اما کتاب با مفهوم بیکاری شروع می‌شود. بیکاری خوب است یا بد؟ آیا همه حتماً باید کار کنند؟ بیکارها همان‌طور هستند که همه فکر می‌کنند؟

در تمام طول تاریخ بعضی از کتاب‌ها جهان را متحول کرده‌اند و شیوه‌ی نگاه ما به خودمان و دیگران را تغییر داده‌اند. آن‌ها بر مباحث، اختلافات عقاید، جنگ‌ها، انقلاب‌ها و زندگی‌های بسیاری تأثیر داشته‌اند. بهانه‌ای برای بیکارها (An Apology For Idlers‎‬)، یکی از همان آثاری محسوب می‌شود که به آشنایی شما با کارهای متفکران بزرگ، پیشگامان، اصلاح‌طلبان و طالع‌بینان کمک می‌کند.

قهرمانان داستان‌های رابرت لوئیس استیونسون (Robert Louis Stevenson)، اغلب دست و پنجه نرم کردن با خطرات و ناشناخته‌ها را به زندگی عادی و روزمره روزگار خود ترجیح می‌دهند. او که مخالف هرگونه واقع‌گرایی در ادبیات داستانی بود، در دفاع از شیوه‌ی کارش می‌گوید: «میل به کسب تجربه، وسوسه پنهان هر خواننده‌ است که در چنین داستان‌هایی بیش از دیگران سیراب نمی‌شود.»

از نظر نویسنده‌ی این کتاب، قصه و داستان برای انسان بالغ همانند بازی برای کودک است. در قصه و داستان است که او فضای زندگی خود را عوض می‌کند و به حیات خود معنای دیگری می‌بخشد و هرگاه حال و هوای اثری با رؤیاها و خیال‌های او چنان دمساز باشد که او حاضر باشد در آن با تمام وجودش به اجرای نقشی بپردازد و همچنین، هرگاه آن اثر او را باهر حادثه‌اش شاد و سرخوش دارد و هرگاه او با جان و دل بخواهد دوباره آن را به یاد آورد و بار دیگر در فضای آن با شور و شعف تمام زندگی کند، در آن صورت او می‌تواند آن قصه را با همه وجود بخواند.

مهارت نویسنده، در واقعی جلوه دادن حادثه‌های داستان است؛ اگر چه قهرمانان داستان کارهای عجیب و غریبی انجام می‌دهند که باورپذیری آن برای خواننده دشوار است. استیونسن سعی می‌کند، حادثه‌ها را در چارچوب کامل واقعیت قرار دهد. او به عنوان یک واقعگرا و رئالیست، هرگز نمی‌کوشد تا عکس برگردانی از حادثه را، فرا روی ما قرار دهد، بلکه می‌کوشد چنان چشم‌اندازی از حادثه‌ها را در اختیار ما نهد که حتی از خود واقعیت حیات هم پربارتر، زنده‌تر و واقعی‌تر جلوه کند.

در بخشی از کتاب بهانه‌ای برای بیکارها می‌خوانیم:

اما زمانی که دوران عاشقی می‌گذرد حس عجیبی بر آدم مستولی می‌شود، حسی شبیه به حسادت. البته این حس دقیقا حسادت نیست. درست است که پیدا کردن دسته‌ای نامه مربوط به دوران خوش گشته هیچ تزلزلی در زمان حال پدید نمی‌آورد اما با این حال تلخی گدازنده‌ای در قلب ایجاد می‌کند. دو نفری که هرگز تردید مبتذلی را از سوی طرف مقابل خود نمی‌پذیرفتند، اما این فراق دوسویه به نظر خیلی سخت و سنگین می‌آید. برای این که عشاق همدیگر را درک کنند بایستی همانند دوقلوهایی باشند که در یک زمان متولد شده‌اند، در یک زمان و با احساسی واحد که آن‌ها را به هم پیوند می‌زند. در واقع تنها در این صورت است که رابطه میان آن دو ساده، کامل و بدون هرگونه احتیاط و حزم اندیشی خواهد بود، در این صورت است که آن دو چنان درک و شناختی از هم خواهند داشت که بعید است در مورد فرد دیگری چنان درکی داشته باشند.

آن‌گاه هیچ چیزی نخواهد توانست سد راه وصال آن دو باشد. دیگر درگیر آن مقایسه‌ها و احتیاط‌هایی که احساس را از میان می‌برند، نخواهند شد. و دست آخر آن‌ها خواهند دانست که هیچ زمانی را از دست نداده‌اند و برای همیشه همچون گذشته در کنار هم خواهند بود. زیرا علاوه بر وحشتی که از این جدایی چه در لحظه جدایی و چه پس از آن به سراغ هر دو می‌رود، هنگامی که به فراغ طولانی واپسین می‌اندیشیند حسی از خشم و ندامت تمام وجودشان را دربرمی گیرد. کسی در جایی نوشته بود، عشق باور ابدیت را در انسان‌ها تقویت می‌کند زیرا این حیات مادی ظرفیت پذیرش چنان شیدایی بزرگی را ندارد، و نمی‌توان پذیرفت که عالی‌ترین احساس آدمی سرنوشتی جز فراق بعد از گذران چندین سال، نداشته باشد. در واقع امری غریب به نظر می‌رسد اما اگر به بررسی تناسبات آن بپردازیم می‌بینیم که چندان هم غیر محتمل نیست.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
بهانه‌ای برای بیکارها
نامه به آقای جوانی که می‌خواهد هنرمند شود
درباره عاشق شدن
کهنسالی و جوانی
فونتین بلو-جوامع روستایی نقاش‌ها
پایتخت کهن اقیانوس آرام