معرفی و دانلود کتاب اطاعت کورکورانه

معرفی کتاب اطاعت کورکورانه

خسرو روزبه، نویسنده‌ی کتاب اطاعت کورکورانه از خبرسازترین و جنجالی‌ترین چهره‌های حزب توده در ایران بود. روزبه همچنین در دانشکده‌ی افسری سمت استادی داشت و چندین کتاب نیز در زمینه‌ی آموزش‌های نظامی به رشته‌ی تحریر درآورد که تا سال‌ها به عنوان کتب درسی نظامیان شناخته می‌شدند. کتاب پیش رو که اولین‌بار در سال 1326منتشر شد، مجموعه‌ی خودنگاره‌های او درباره‌ی استعمار حکومت انگلیس، حکومت پهلوی و شرایط ارتش ایران است.

درباره‌ی کتاب اطاعت کورکورانه

خسرو روزبه در خانواده‌ای نسبتاً تنگدست در شهرستان سامن به دنیا آمد. هوش و استعداد او از کودکی توجه اعضای خانواده و معلمانش را به خود جلب کرده بود و تنها 11 سال داشت که به‌خاطر علاقه‌ی عجیبش به درس ریاضیات، رساله‌ای در باب حل معادلات درجه‌ی چهارم نوشت. بعدها به‌دلیل اوضاع و شرایط نابه‌سامان اقتصادی، مجبور به دست کشیدن از علاقه‌ی اصلی‌اش شد و در عوض به دانشکده‌ی افسری رفت. اما روزبه در میان نظامیان نیز باانگیزه و لایق ظاهر شد تا جایی که فرماندهانش علاقه‌ی زیادی به او نشان می‌دادند. وی در دوران خدمت در همان دانشکده‌ی افسری و هم‌زمان با تدریس، 16 جلد کتاب و کتابچه تألیف کرد که تا سال‌ها از منابع شناخته‌شده و معتبر در مدارس نظامی بودند.

داستان نگارش کتاب اطاعت کورکورانه با عضویت مخفی روزبه در حزب توده ارتباط دارد. فعالیت وی در حزب کمونیستی توده در سال 1322 و با پیوستنش به این سازمان آغاز شد. در همان سال‌های اولیه به دلیل تعداد بالای نظامیانی که به این سازمان می‌پیوستند، سران حزب تصمیم به تشکیل یک شاخه‌ی نظامی گرفتند که فردی به‌نام آرداشس اُوانِسیان اولین مسئول رسمی آن بود و بعدها عبدالصمد کامبخش جایگزین او شد. در این زمان روزبه عضو هیئت اجرائیه در سازمان افسری بود و فردی به‌نام سرلشکر حسن ارفع نیز از وابستگان نظامی ایران در انگلستان بود و وظیفه‌ی سرکوب حزب توده و اعضای آن را برعهده داشت.

در تابستان سال 1324، قیامی مسلحانه علیه محمدرضا شاه پهلوی و موسوم به قیام افسران خراسان شکل گرفت. رهبری این عملیات که به‌سرعت نیز سرکوب شد، بر عهده‌ی سرهنگ عبدالرضا آذر و سرهنگ اسکندانی بود، دو تن از اعضای سازمان افسران حزب توده. خسرو روزبه در همان زمان در مرخصی یک‌ماهه به‌سر می‌برد و پس از ختم غائله، به خدمت بازنگشت و مجبور به اختفا شد. ارتش تصمیم به تبعید عده‌ای از افسران به کرمان گرفت و طرحی نیز برای دستگیری روزبه ریخته شده بود.

روزبه کتاب اطاعت کورکورانه را در دورانی نوشت که مدام درحال فرار و مخفی شدن بود. متن تألیفی او با زبانی تند و صریح، سران وقت ارتش را به چالش می‌کشد و از اوضاع سیاسی ایران انتقاد می‌کند. عده‌ای از افسران ارتش در همان زمان فراری بودند و روزنامه‌های طرفدار دربار مطالب توهین‌آمیز و تندی بر علیه آن‌ها می‌نوشتند تا همه‌شان را مزدور و جیره‌خوار حکومت استالین و شوروی معرفی کنند. روزبه اما کتاب اطاعت کورکورانه را به افسران و نظامیان روشن‌فکر تقدیم کرد و انگیزه‌ی خود از انتشار آن را آگاهی‌بخشی درباره‌ی حزب توده و درجه‌دارانی که دوستدار ایران بودند، اعلام کرد. کتاب او در سال 1326 در شرایطی خاص منتشر شد و این در حالی بود که کوچک‌ترین فعالیتی از جانب روزبه، موجب لو رفتن و دستگیری او می‌شد.

اولین نوبت چاپ کتاب، با استقبال زیادی روبه‌رو شد اما فروش اصلی آن بعد از دستگیری و تیرباران شدن روزبه در سال 1337 بود. او پس از فرارها و تعقیب‌وگریزهای متوالی طی ده سال، سرانجام در تابستان 1336 پس از نبردی تن‌به‌تن با چندین مأمور لباس شخصی، مجروح و دستگیر شد. آبراهامیان، تاریخ‌نگار معاصر در کتاب معروف خود، اعترافات شکنجه‌شدگان، نوشته است: خسرو روزبه -تحت شرایطی که اکنون بر ما آشکار نیست- مورد بازجویی قرار گرفت و بعد تیرباران شد.

کتاب اطاعت کورکورانه را نشر ارس منتشر کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است.

کتاب اطاعت کورکورانه برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به تاریخ معاصر ایران علاقه‌مندید، این کتاب برای شماست.

در بخشی از کتاب اطاعت کورکورانه می‌خوانیم

مساعد بودن حکومت دیکتاتوری برای تحمیل شرایط استعمار به ملت می‌باشد.

مهم‌ترین شرطی هم که برای مساعد نمودن زمینه‌ی استعمار مرئی یا غیرمرئی یک ملت ضرورت دارد، همانا سلب آزادی و عادت دادن مردم به توسری ‌خوردن و پستی و بندگی و تنزل خصائل آزادگی و حریت افراد است. در این‌باره اگر از انصاف نگذریم، در دوره‌ی سیاه بیست‌ساله و در تحت لوای عاید عظیم‌الشأن، ارتش در درجه‌ی اول و امنیه و پلیس در درجه‌ی دوم، رل اساسی و مهم را به عهده داشتند، از این‌که ارتش را در درجه‌ی اول قرار می‌دهم عصبی نشوید و فوراً قضاوت نسنجیده نفرمایید. ارتش ایران علاوه بر رل اساسی مخصوص خود، قدرت بزرگی بود که به اتکای آن نیروی بی‌اهمیت شهربانی و قدرت ناچیز امنیه می‌توانست به کثافت‌کاری، دزدی، قتل، جنایت، بی‌عصمتی و بی‌ناموسی خود ادامه دهد. والا اگر برق سرنیزه‌ی ارتش در رژه‌های میدان جلالیه نبود سرپاس مختار با تمام پاسبانان شیره‌ای خود قدرت تحمل مشت دویست نفر را هم نداشت و این سازمان عجیب جاسوسی که برای اختناق مردم، برای خفه کردن نغمه‌های آزادی و برای هزار گونه جنایت و ظلم و آدم‌کشی به وجود آمده بود نمی‌توانست در مقابل دندان و چنگال زنان و مشت و چوب مردان بیچاره و مظلوم پایتخت مقاومت کند. وجود همین ارتش اجازه داد که سازمان پیشاهنگی با آن افتضاح و کثافت به وجود آید و پیش‌آهنگی را در دنیا ننگین کند. آقای حکمت، وزیر فرهنگ به اتکای همین ارتش بود که زیباترین دختران معصوم و بی‌گناه را به پیشگاه ولایت ‌عهد وقت و شاهپور علیرضا و سایر شاهپورها تقدیم می‌کرد و تقرب بیشتری می‌جست مگر به‌ جز بیم مرگ ترس از تبعید و حبس عامل دیگری وجود داشت که سرتیپ ....... و هم‌ردیف سرتیپ ....... و ....... الدوله و غیره هزار گونه ناملایم و بی‌عفتی ببینند و جرئت نفس کشیدن نداشته باشند؟ آزادی قدرت ارتش مورد سوءاستفاده‌ی امنیه و پلیس و قدرت هر سه مورد سوءاستفاده‌ی مقامات عالی و دشمنان خارجی ایران قرار می‌گرفت. اگر از شما سؤال کنند چرا قدرت ارتش به‌ جای آن‌که برای حفظ ناموس ملت به کار رود مورد سوءاستفاده واقع شده و در راه دست‌درازی به ناموس و جان و مال به کار افتاده است چه خواهید گفت؟ آیا شما مثل سرلشگر ریاضی می‌گویید ارتش آلت دست قوه‌ی مجریه است و اگر هیئت حاکمه دست راست باشد به نفع آن‌ها و ضرر اکثریت ملت بیچاره و بینوا استعمال می‌شود؟ آری همین اطاعت کورکورانه‌ی بی‌معنا و همین طرز تفکر غلط بود که ما را برخلاف وجدان و برخلاف شرافت، برخلاف مصالح میهن و ملت ایران و فقط به نفع سیف‌پور فاطمی‌ها، مسعودی‌ها، ملک‌مدنی‌ها و ... وادار به عمل و جانبازی می‌کرد.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه نویسنده
بخش اول: دوره‌ی دیکتاتوری نظامی و مسئله‌ی انحطاط ملت ایران
بخش دوم: وضوع افسران فراری و تشکیل حزب نهضت ملی
بخش سوم: قضیه‌ی ترک خدمت و انزوای من
بخش چهارم: سیاست استعماری انگلیس و نهضت‌های آزادی‌خواهی