معرفی و دانلود کتاب ازدواج به مثابه هنر

معرفی کتاب ازدواج به مثابه هنر

کتاب ازدواج به مثابه هنر، شرح مصاحبه و گفت‌وگوی ژولیا کریستوا و فیلیپ سولرس در باب ازدواج است و ایده و فلسفه‌ی این زوج سرشناس را در مورد این پدیده نشان می‌دهد. کریستوا و سولرس که نزدیک به شصت سال است در کنار هم زندگی می‌کنند، مسیر زندگی مشترکشان را در این کتاب مرور کرده، از عشقشان به یکدیگر می‌گویند و یک تحلیل فلسفی و روان‌شناختی را از سبک زندگی‌شان ارائه می‌دهند.

درباره‌ی کتاب ازدواج به مثابه هنر

ازدواج از قدیمی‌ترین پدیده‌های بشری است و به‌نوعی از همان زمانی که انسان پا به عرصه‌ی وجود گذاشت، شکل گرفت. اما دقیقاً به‌اندازه‌ی همین قدمت محل بحث‌وجدل بوده و هیچ‌گاه تبدیل به مسأله‌ای عادی نشده. بشر همیشه به دنبال ازدواج خوب بود و می‌خواست تعریفی از خانواده‌ی کامل ارائه دهد. چارچوبی که کمکش کند در انتخاب همسر بهترین تصمیم را بگیرد و یک زندگی آرام و صمیمی برای خود بسازد. این مسأله در دوران مدرن و با تغییر خیلی از مفاهیم، اهمیت بیشتری پیدا کرد. حالا علومی مثل روانشناسی هم وارد میدان شده بودند و می‌خواستند درک و دریافت خود را از این وضعیت توضیح دهند. یکی از روانشناس‌های پیشرو که زندگی مشترک بادوامی داشته، ژولیا کریستوا (Julia Kristeva) بوده. او و همسرش، فیلیپ سولرس (Philippe Sollers) در کتاب ازدواج به مثابه هنر (Marriage as a Fine Art) از نحوه‌ی تشکیل خانواده‌ی خود می‌گویند و ایده‌شان را در این مورد توضیح می‌دهند. کریستوا و سولرس که از دهه‌ی 1960 در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند، در این کتاب دلایل موفقیت و پایداری زندگی مشترکشان را مرور کرده و برداشت‌های فلسفی و روان‌شناختی خود را در این باره بیان می‌کنند.

ازدواج عاشقانه و تک‌همسری محصول سده‌ی اخیر است. تا پیش از آن، تشکیل خانواده مسأله‌ای اجباری بود و هرکسی که به سن خاصی می‌رسید موظف بود همسری اختیار کند. در خیلی از موارد هیچگونه عشق و آشنایی بین زوجین نبود. گو اینکه تنها نماندن و ازدیاد نسل مهم‌ترین اهداف این نوع ازدواج‌ها بود. اما پس از به رسمیت شناخته شدن حقوق زنان و بالا رفتن سطح تحصیلات و آگاهی آنان، این موقعیت تا حد زیادی تغییر کرد. حالا زن‌ها حقوقشان را بهتر می‌دانستند، برای خود حق انتخاب قائل بودند و ازدواج‌هایی توأم با عشق می‌خواستند. ازاینجا مفهوم ازدواج به‌طور کامل عوض شد و کیفیت آن بیشتر از قبل مورد توجه قرار گرفت. ظهور روانشناسی و شاخه‌هایی از آن که صرفاً روی روابط و زوج‌ها متمرکز بودند، به این مسأله دامن زدند و آن را به یک دغدغه تبدیل کردند. پرسش مهم دوران حاضر این است که چطور باید همسر خود را برگزید و چگونه باید به دوام ازدواج کمک کرد. ژولیا کریستوا و فیلیپ سولرس در کتاب ازدواج به مثابه هنر در پی پاسخ دادن به همین پرسش‌ها هستند. این زوج سرشناس و روشنفکر، احتمالاً بهترین گزینه برای تحلیل این موضوع‌اند. آن‌ها شصت سال است که ازدواج کرده‌اند و حالا درنهایت پختگی و تجربه، می‌توانند زندگی مشترک خود را به‌عنوان یک مورد واقعی مطرح کرده و آن را بی‌پروا آنالیز و تشریح کنند.

مهم‌ترین نکته‌ای که ژولیا کریستوا و فیلیپ سولرس در کتاب ازدواج به مثابه هنر روی آن دست می‌گذارند این است که نگذاشتند در طول دوران زندگی مشترکشان تبدیل به یک فرد شوند. عامدانه از این ادغام شخصیت جلوگیری و هویت و کاراکتر مستقلشان را حفظ کردند. آن‌ها آزادی‌شان را داشتند و معتقدند که همین مورد باعث شده زندگی و دوره‌ی کاری موفقی هم داشته باشند. سولرس می‌گوید «عشق یعنی باید دیگری را در دیگر بودگی‌اش شناخت» و به آن احترام گذاشت. او این را «هارمونی درون تفاوت‌ها» می‌نامد و اعتقاد دارد زن و مرد با هم فرق دارند و یکی شدن هیچ‌گاه اتفاق نخواهد افتاد! کریستوا و سولرس در عین اینکه جدا از هم زندگی می‌کنند ولی نسبت به هم احساس تعهد دارند. پیوند آن‌ها روان‌شناختی و مبتنی بر شعور و عقل است و به همین خاطر ازدواجشان را هنر می‌دانند. کتاب پیش رو که به شکل مصاحبه و گفت‌وگو تدوین شده، این فرصت را داده تا این زوج خیلی بی‌پرده رودرروی هم قرار بگیرند و در عین سادگی و صمیمیت، هر یک از زاویه‌ی دید خود ازدواج و عشق را تحلیل کند و نظرش را بگوید.

کتاب ازدواج به مثابه هنر را مهرداد پارسا و فائزه جعفریان برای نشر شوند ترجمه کرده‌اند.

نکوداشت‌های کتاب ازدواج به مثابه هنر

• کتابی فوق‌العاده! (Times Higher Education)
• عشق مشترک کریستوا و سولرس به ادبیات و فلسفه و ستایش این دو از کارهای یکدیگر، در سرتاسر این کتاب مشهود است. (لیزا آپیگنانسی، نویسنده)

کتاب ازدواج به مثابه هنر برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به مباحث فلسفی و روان‌شناختی علاقه دارید و آثار کریستوا را پیگیری می‌کنید، این کتاب برای شماست.

در بخشی از کتاب ازدواج به مثابه هنر می‌خوانیم

ژولیا کریستوا: من، منی بودم بیرون از خودم، درآمیخته با حرفی که درون یک کلمه یا جمله جای گرفته بود که از بدن‌های دیگر، «من‌های» دیگر و حروف دیگر تشکیل شده بود. پراکنده در بطن جامعه‌ای پر از جشن و سرور با آوازها و رایحه‌ی رزها و گل‌های صدتومانی... دیگر هیچ فردی وجود نداشت و با این حال معنایی در کار بود؛ دستور زبان پیامی را می‌نوشت؛ من در این نوشتن شرکت می‌کردم که از من فراتر می‌رفت و جهانی دیگر را نظم می‌بخشید، در حالی که همچنان روی بدن من نقش بسته بود... (به قول کولت که بعدها کشفش کردم) «قاعده‌ای که هر چیزی را درمان می‌کند» و حتی می‌تواند فردی را از کمونیسم نجات دهد...

این تجربه با خاطره‌ها یا شاید رویاهای دیگر درمی‌آمیزد، مطمئن نیستم. کنار دریای سیاه ایستاده‌ام، دریا نزدیک‌تر می‌شود، نزدیک است مرا با خود ببرد؛ دست پدرم را می‌گیرم، و او مرا از غرق شدن نجات می‌دهد. هرگز آن اولین احساسِ از دست دادن خود را فراموش نکرده‌ام. این لحظه‌ای است که بر ظهور یک «تو»ی جدید، «دیگری» جدید، مقدم است و آن را رقم می‌زند... سپس رویا دگرگون شد: من یکی از حروف الفبا را محکم در دست گرفته‌ام و به پیچ‌وتاب‌ها و آذین‌هایش چسبیده‌ام؛ آن حرف به من دلگرمی می‌دهد، به خودم افتخار می‌کنم... وقتی بیدار می‌شوم فکر می‌کنم که این رویا از دو لحظه‌ای که در زندگی واقعی تجربه کرده‌ام استفاده می‌کند تا برخی بی‌حرمتی‌ها، تحقیرها یا طرد شدن‌هایی را که به من آسیب زده و می‌بایست از آن عبور کنم، ترمیم کند. مثلاً وقتی اجازه نداشتم پرچم مدرسه را در روز الفبا حمل کنم زیرا والدینم کمونیست نبودند، یا وقتی به همان دلیل دبیرستان‌های انگلیسی و روسی مرا نپذیرفتند؛ یا وقتی نتوانستم در رشته‌ی فیزیک و اخترشناسی در هیچ یک از «شهرهای علمی بسته‌» در اتحاد جماهیر شوروی درس بخوانم، چون آن‌ها برای نومنکلاتورای روس رزرو شده بودند. هرگز به خاطر این شکست‌ها اشک نریختم و به پناهگاه امنم چسبیدم: الفبا، کتاب‌ها، کنجکاوی... آیا این‌ها نوعی دلخوشی بودند؟

فهرست مطالب کتاب

درآمد: دل به دریا زدن/ فیلیپ سولرس
درآمد: همنوا کردنِ بیگانگی‌مان/ ژولیا کریستوا
1: همدستی، خنده، آسیب
2: تجربه‌ی درونی بر خلاف جریان
3: کودکی و جوانیِ نویسنده‌ای فرانسوی
4: عشق به دیگری
مؤخره‌ی مترجمان
یادداشت‌ها
نمایه‌ی نام‌ها