معرفی و دانلود کتاب آوار

معرفی کتاب آوار

کتاب آوار از مریم عربی داستانی درباره‌ی سه دختر است که در پی زلزله‌ای، علی‌رغم میل باطنی خود راهی سفری دور و دراز می‌شوند. آن‌ها در این سفر مجبورند با ترس‌های خود مواجه شوند و رازهایی را از گذشته‌ی پردرد خود برملا کنند.

درباره‌ی کتاب آوار

مریم عربی در کتاب آوار به سراغ سفر جاده‌ای سه دختر رفته است: میترا، مائده و ژیلا. این سه نفر در پی زلزله از زندگی سرخوشانه‌ی خود چشم می‌پوشند و با واقعیت تلخ زلزله مواجه می‌شوند. اما داستان به همین منوال باقی نمی‌ماند و در حین سفر ما با گذشته‌ی شخصیت‌ها و ارتباطشان با یکدیگر بیشتر و بهتر آشنا می‌شویم. شخصیت‌های رمان مریم عربی سه زن هستند و پرواضح است که رمانی با چنین شخصیت‌هایی تا چه حد بازتاب‌دهنده‌ی دنیای زنانه است. اگر از خواندن جزئیات در یک رمان لذت می‌برید، رمان آوار با تمام تلخی‌ای که ناگزیر به روایت آن است، به شما طعم خوش یک روایت زنانه را خواهد چشاند. شروع رمان هیجان‌انگیز و غافلگیرانه است و مخاطب را با خود همراه می‌کند. رفته رفته آشنایی با شخصیت‌ها باعث می‌شود نتوانید رمان را به‌راحتی زمین بگذارید.

از مریم عربی پیش از کتاب آوار، یک مجموعه داستان به نام جامانده‌ها نیز به چاپ رسیده است. در هر دو کتاب نویسنده نثری روان و گویا دارد و تلاش می‌کند تا دغدغه‌هایی از جنس امروز را مطرح کند. او برای روایت رمان آوار زاویه‌دید دانای کل محدود را برگزیده است تا بتواند به ذهن شخصیت‌ها نزدیک شود و دنیا را از دریچه‌ی نگاه آنان ببیند. مریم عربی که خود منتقد ادبیات است دانش روایی خود را در جهت سامان‌بخشی بهتر به روایت خلاقه‌اش به کار برده است. او همچنین با آگاهی از اهمیت عنصر مکان در روایت‌پردازی، توانسته است توصیفات بسیار خوبی در جهت ترسیم اتمسفر و برانگیختن حس همذات‌پنداری با شخصیت‌ها ارائه دهد. عربی همچنین به قواعد ژانری به‌خوبی آگاه است و آن‌ها را رعایت می‌کند، این مهم از شیوه‌ی روایی کتاب آوار و رفت و برگشت در زمان‌های مختلف هویداست. در مجموع با نگاهی به هر دو اثر این نویسنده‌ی معاصر درخواهیم یافت که سیاق داستان‌نویسی او مبتنی بر تکنیک است و به‌راحتی می‌تواند فنون روایی را در بهترین حالتی که توی ذوق خواننده نزند در جهت اهداف خود در رمان و داستان کوتاه به کار گیرد.

اگر بخواهیم سیری در تاریخ رمان جاده‌ای داشته باشیم، باید بدانیم که این ژانرْ مولود ادبیات آمریکاست؛ در واقع شما بهترین نمونه‌های ادبیات جاده‌ای را در رمان‌های آمریکایی خواهید یافت. از معروف‌ترین آثار این ژانر می‌توان به خوشه‌های خشم اثر جان اشتاین بک اشاره کرد. در ژانر رمان جاده‌ای، سفر بخش عمده‌ای از روایت را به خود اختصاص داده است اما این بدان معنی نیست که کل رمان یا داستان در سفر می‌گذرد. شخصیت‌های رمان‌های جاده‌ای معمولا قهرمانانی مدرن هستند که سفر قهرمانی خود را براساس الگوهای روایت کلاسیک طی نمی‌کنند. آنان در مواجهه با ناملایمات سفر و گره‌های داستانی مجبورند به گذشته‌ی خود بازگردند، کاری که شاید چندان مورد پسندشان نباشد. همچنین در بسیاری از رمان‌های جاده‌ای مضمون بقا و دوگانه‌ی امید و ناامیدی وجود دارد. با توجه به پیشینه‌ای که از مریم عربی سراغ داریم خواندن رمان آوار به شما خواهد گفت که این نویسنده تا چه اندازه به قواعد ژانری پایبند بوده و تا چه حد دست به خلاقیت و سرپیچی از کلیت ژانر زده است.

کتاب آوار را نشر مروارید به چاپ رسانده است.

کتاب آوار برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به رمان معاصر فارسی و داستان‌های اجتماعی با محوریت زنان علاقه‌مندید، این کتاب توصیه‌ی ما به شماست.

در بخشی از کتاب آوار می‌خوانیم

برگشت. گوشی تلفنش را دودستی گرفت و چیزی نوشت. حواسش به حرف‌های مائده و ژیلا نبود. یکهو خیره ماند به صفحه‌ی گوشی.

هنوز یک دقیقه از بارگذاری‌ این ویدئو نگذشته بود. تعداد زیادی آن را بازدید کرده بودند. نتوانست دقیق بخواند، فقط متوجه شد تعداد رقم‌ها زیاد است. دست دراز کرد و صدای رادیو را کم کرد. ویدئو را گذاشت روی پخش و صدای گوشی را بالا برد. «ببینید این دیگه چیه.»

چند زن و مرد توی تاریکی همدیگر را صدا می‌کردند و داد می‌زدند؛ زلزله. گاهی نوری جایی را روشن می‌کرد ولی از بس تکان می‌خورد معلوم نمی‌شد دقیقاً کجا هستند. یکی‌شان صدا می‌کرد احمد بیا ننه رِ ببریم. صدای گریه‌ی دختربچه‌ای هم می‌آمد. صدای جیرینگ‌جیرینگ بلندی لای همه‌ی صداها بود.

مائده دراز شده بود روی دست میترا. ژیلا گاهی سرک می‌کشید روی گوشی ولی دوباره نگاهش به جاده برمی‌گشت. صدا از کسی درنمی‌آمد. حتی انگار صدای موتور ماشین هم نبود. فقط صدای گوشی، صدای مردی که تک‌تک اهل خانه را صدا می‌کرد و می‌گفت نترسند و زودتر به سمت در بروند. صحنه آن‌قدر تاریک بود که معلوم بود دارد با گوشی تلفنش نور می‌اندازد. همان‌طور که می‌دوید گوشی تکان می‌خورد و قسمتی را که نور داشت، تصویر پیدا می‌شد. زنی دختربچه‌ای را بغل زده بود و داشت می‌دوید. پایش گرفت به ظرف میوه و شیرینیِ روی زمین و افتاد.

ژیلا گفت: «بمیرم، انگار مهمونی بوده و داشته فیلم می‌گرفته که زلزله شده.»

صدای شکستن شیشه‌ها و صدای مهیبی شنیده شد. مرد دیگری بلند می‌گفت: «یا الله... یا الله، اشهد ان...»