معرفی و دانلود کتاب آن مادران این دختران

معرفی کتاب آن مادران این دختران

کتاب آن مادران این دختران اثر بلقیس سلیمانی از زندگی مادر و دختری می‌گوید که به سبب تفاوت‌های فکری عمیق، دچار مشکلات بسیاری شده‌اند. ثریا که به تنهایی دخترش را بزرگ کرده، حالا در برابر عصیان‌ او احساس درماندگی می‌کند. رمانی اجتماعی که به کمک روایتی سیال، رویارویی نسل مرددِ میان سنت و مدرنیته با نسل سنت‌گریز امروز را به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب آن مادران این دختران

بلقیس سلیمانی رمان آن مادران این دختران را با شرح هول و هراس زنی از زلزله آغاز می‌کند و به مرور با شرح و توصیفاتی به خواننده نشان می‌دهد که این زن در سنین میانسالی است و حتی مخاطب را با بیماری‌های جسمی و تفکرات ذهنی او آشنا می‌کند. از همان ابتدای داستان ردپای گوران را می‌توان در این رمان دید. شهر خیالی‌ داستان‌های بلقیس سلیمانی که در رمان‌های قبلی‌اش نیز از آن بهره برده است. شخصیت اصلی رمان، زنی که داستان با شرح هراس و افکار ذهنی او آغاز می‌شود، ثریا نام دارد و اهل شهر کوچک گوران است.

ثریا در جوانی دل به مردی شمالی داده و علی‌رغم مخالفت‌های خانواده با او ازدواج می‌کند اما خیلی زود در حالی که سه ماهه باردار است، همسرش را در یک حادثه از دست می‌دهد. ثریا پس از این اتفاق، مثل سایر رخدادهای زندگی‌اش جمله‌ی «نمردم، صد سال دیگر هم زندگی می‌کنم» را با خود تکرار می‌کند و با وجو فقدان همسر به زندگی چنگ می‌اندازد، گورانی‌ها و نگاه سنگینشان را رها می‌کند و با دخترش به تهران می‌آید. او با شغل معلمی دخترش آنا را بزرگ می‌کند و از همان سال‌های شروع نوجوانی فرزندش، اختلافات فکری آن‌ها سربرمی‌آورد. به این ترتیب رابطه‌شان دچار چالش‌هایی می‌شود، به طوری که ثریا خود را در برابر این مشکلات درمانده می‌بیند.

ثریای رمان آن مادران این دختران را می‌توان نماینده‌ی زنانی دانست که سال‌های جوانی‌شان در دهه‌های پرآشوب پنجاه و شصت شمسی گذشته است و از این‌رو فرصت گذران یک جوانی طبیعی را از دست داده‌اند. او با اینکه تلاش می‌کند با عبور از سنت‌ها، راه به دنیا و تفکرات مدرن پیدا کند اما تردیدها و دوگانگی‌های فکری‌اش او را در مرز میان سنت و مدرنیته به دام انداخته است. در مقابل، دخترش که ثریا، او و هم‌نسلانش را آنارشیست و افسارگسیخته می‌داند، با سرعتی بسیار در حال گریز از سنت‌ها هستند. همین موضوع تفاوت میان نسل‌ها را که تا حدودی می‌تواند نشانه‌ی رشد، تحول و سازندگی در جوامع باشد، به شکاف عمیقی بدل می‌کند که نه تنها سازنده نیست، بلکه می‌تواند بسیار آسیب‌زا و ویران‌گر باشد.

بلیقس سلیمانی همچون اغلب آثار خود با بهره‌گیری از ظرفیت‌های داستان‌سرایی، در این رمان دغدغه‌ی همیشگی والدین و فرزندان را که همان تفاوت‌های گسترده در فهم و درک مسائل است، به تصویر می‌کشد تا به شکل تازه‌ای به این موضوع مهم بپردازد. نویسنده با نگاهی واقع‌گرایانه به کنه روابط خانوادگی نور می‌تاباند و با نقب زدن به ذهن زنی که زندگی خود را وقف فرزندش کرده، افکاری را روی دایره می‌ریزد که بعید نیست ذهن مادران بسیاری را به خود مشغول کرده باشد. مادرانی که به چشم برهم‌زدنی سال‌های جوانی خود را سپری کرده‌اند و حالا که با عصیان فرزندان خود مواجه می‌شوند، به تفاوت‌ها فکر می‌کنند و دست به قیاس می‌زنند؛ قیاس خود با زنان دیگری که به نیازهای خود بی‌توجه نیستند و همین موضوع زندگی متفاوتی نسبت به حال و روز ثریا و زنان امثال او را برایشان رقم زده است.

با اینکه قهرمان رمان آن مادران این دختران با انجام فعالیت‌هایی مثل ادامه‌ی تحصیل در مقطع ارشد تلاش می‌کند از زندگی و اهدافش جا نماند اما باز هم چاه عمیق تفاوت‌ها و عدم توانایی در درک یکدیگر، دهان باز می‌کند و حتی این عمل پیشرو نیز از سوی دخترش مورد هجمه قرار می‌گیرد. اختلافاتی که رابطه‌ای پرفراز و نشیبی را میان مادری آرمان‌خواه و دختری آرمان‌گریز رقم می‌زند و این رابطه‌ی ناهموار اجازه نمی‌دهد، دل و فکر مادر و دختر به یکدیگر نزدیک شود.

بلقیس سلیمانی در رمان آن مادران این دختران با روایتی سیال ذهن، مخاطبان را به گذشته و حال می‌برد تا پیشینه‌ی فکری ثریا و مسیری که این زندگی را برای او و دخترش شکل داده روشن سازد. اگرچه در این رمان خبری از صحنه‌های ماجراجویانه نیست اما نویسنده در پس روایت زندگی ساده‌ی شخصیت‌های داستانی‌ای که در حال طی روال روزمره‌ی خود هستند، تنش‌های قابل درکی را عیان می‌سازد که می‌تواند حس همذات‌پنداری مخاطب را برانگیزد و او را ترغیب کند تا پایان داستان، از رمان دست نکشد.

ناگفته نماند این رمان اجتماعی و تأمل‌برانگیز با تلاش انتشارات ققنوس روانه‌ی بازار کتاب شده است

کتاب آن مادران این دختران برای چه کسانی مناسب است؟

به افراد رمان‌خوانی که دلشان می‌خواهد داستانی عمیق با محوریت دغدغه‌های مهم اجتماعی بخوانند، مطالعه‌ی این رمان را پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب آن مادران این دختران می‌خوانیم

واجب است او هم بیاید و تأکید مى‌کند چندین سال است کاووس را ندیده و هیچ‌وقت با او صنمى نداشته. ثریا مى‌داند محمدرضا از کاووس خوشش نمى‌آید و او را یکى از محصولات جمهورى اسلامى مى‌داند، کسانى که از گرده مردم بالا رفته‌اند و جیبشان را پر کرده‌اند. خودش زندگى متوسط رو به پایینى دارد. آپارتمانى در منطقه طرشت تهران. یک دستگاه پژو چهارصد و پنج و حقوق بازنشستگى، که زنش با قناعت آن را تا آخر ماه مى‌رساند. خودش و زندگى‌اش را معیار سنجش‌هایش مى‌داند و بالاتر از خودش را دزد و پدرسوخته و کلاش مى‌داند. آدم‌هایى مثل کاووس را در این ردیف جا نمى‌دهد. در واقع معتقد است این آدم‌ها در فضایى که جمهورى اسلامى فراهم کرده جهش ژنتیکى کرده‌اند و دیگر از جنس عموم مردم نیستند. آن‌ها از ما بهتران‌اند و بیشتر از آن‌که به مردم ضرر برسانند به حکومت آسیب مى‌رسانند. این‌ها هستند که جمهورى اسلامى را ذره‌ذره از آنچه قرار بود خالى کرده‌اند و مى‌کنند و روزى مى‌رسد که از این حکومت انقلابى پوسته‌اى خالى باقى خواهد ماند.

حالا و هنوز هم غر مى‌زند، تکیه‌کلامش «اى بابا» ست. جورابش را که پیدا نکند، بلند و پرتنش مى‌گوید اى بابا و آن وقت است که زنش خودش را مى‌رساند و جورابش را پیدا مى‌کند. غرغرهایش درباره حکومت، مردم و همکارانش تمامى ندارد. از صبح هم مى‌نشیند پاى شبکه‌هاى بى‌بى‌سى، صداى آمریکا و من و تو فحش مى‌دهد به دو طرف: به حکومت و مخالفانش. به این‌ورى‌ها و آن‌ورى‌ها، به خارج‌نشین‌ها و داخل‌نشین‌ها. هیچ‌کس همکلامش نمى‌شود، همراهى‌اش نمى‌کند، خودش مى‌گوید و خودش مى‌شنود. ثریا، آن وقت‌هایى که با پیرمردهاى پارک بزرگمهر نشست و برخاست مى‌کرد، این نوع آدم‌ها را زیاد مى‌دید. او هم این‌ها را ثمره حکومت جمهورى اسلامى مى‌داند، آدم‌هاى نق‌نقویى که مدام متلک بار حکومت مى‌کنند و حد مخالفتشان همین‌قدر است و حکومت هم هرگز طردشان نمى‌کند و اى بسا تأییدشان هم بکند. تلویزیون جمهورى اسلامى را که روشن مى‌کنى این‌ها را مى‌بینى که مشغول تحلیل امور و نقش بازى کردن‌اند.