معرفی و دانلود کتاب یک دقیقه

معرفی کتاب یک دقیقه

کتاب یک دقیقه، نمایشنامه‌ای تریلر و روان‌شناختی از سایمون استیونز است. نمایشنامه با گم‌ شدن کودکی یازده‌ساله آغاز می‌شود. این روایت عمیق و تکان‌دهنده، بر زندگی شخصیت‌های مختلف نمایشنامه، ازجمله مادر، دو کارآگاه پلیس و شاهد تاثیر می‌گذارد. این نمایشنامه برنده‌ی جایزه‌ی تئاتر ترون (Tron Theatre Awards) شده است.

درباره‌ی کتاب یک دقیقه

کتاب یک دقیقه (One Minute)، نمایشنامه‌ای جنایی معمایی به قلم سایمون استیونز (Simon Stephens)، نمایشنامه‌ نویس مطرحِ انگلیسی، است. این نمایشنامه‌نویس در عین توجه به پیچیدگی‌های جنایی، تصویری از چندین زندگی را در این اثر به تصویر کشیده است. نمایشنامه‌ی یک دقیقه با گم شدن کودکی آغاز می‌شود. استیونز، این نمایشنامه‌ را با الهام از حادثه‌‌ی ناگوار ناپدید شدن کودکی در لندن نگاشته است. کودک گمشده، دِیزی نام دارد. مادر دیزی، دکتر‌ آن شولتز، یکی از شخصیت‌های محوری نمایشنامه‌ی یک دقیقه است. آن شولتز، با غم و اندوهی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند؛ اندوهی که با خشمی معطوف به مجرم همراه است. در کنار این مادر داغدیده، دو کارآگاه با دیدگاه‌های متفاوت به نام‌های رابرت ایوانز و گری باروز، در تلاش برای حل پرونده هستند. رابرت، کارآگاه تازه‌کار و پرشوری است که پرونده را با انگیزه‌ای قوی‌تر از همکار بدبین و خسته‌ی خود، گری، دنبال می‌کند.

پراکندگی روایت، بازتابی از آشفتگی روانی شخصیت‌های نمایش یک دقیقه

سایمون استیونز، به جای روایت یک داستان جنایی خطی با شروع، میانه و پایان مشخص، تکه‌هایی از زندگی شخصیت‌ها را به نمایش گذاشته که به‌صورت پراکنده و درهم‌ریخته ارائه شده‌اند. این شیوه، تجربه‌ای را برای مخاطب فراهم می‌کند که با آشفتگی و به هم ریختگی روانی شخصیت‌ها پس از یک حادثه‌ی آسیب‌زا همخوانی دارد. مخاطب، مانند شخصیت‌های نمایشنامه‌‌ی معمایی یک دقیقه، مجبور است قطعات شکسته شده‌ی داستان را کنار هم بگذارد تا تصویری کامل از فاجعه به دست آورد. این امر، حس فقدان و آشفتگی را به طور مستقیم به بیننده‌ی نمایش یا خواننده‌ی کتاب منتقل می‌کند و او را در غم و اندوه شخصیت‌ها شریک می‌سازد.

تحقیقات پلیس در کتاب یک دقیقه، با عدم قطعیت و گزارش‌های ضد و نقیض همراه است. آن شولتز، گم‌ شدن فرزند را معادل با مرگش نمی‌داند. در نتیجه جسدی در نمایشنامه وجود ندارد و همانند دیگر نمایشنامه‌های جنایی، خبری از مظنون نیست. این عدم قطعیت، فقط یک جنبه از نمایشنامه‌ی یک دقیقه نیست، بلکه به‌عنوان استعاره‌ای عمیق برای جستجوی شخصیت‌ها برای درک و یافتن معنا در زندگی‌شان پس از این مصیبت شناخته می‌شود. همان‌طورکه پرونده‌ی دیزی باز می‌ماند و حقیقت کامل هرگز کشف نمی‌شود، غم و اندوه شخصیت‌ها نیز بدون یک راه‌حل نهایی باقی می‌ماند. این جستجو برای حقیقت، در واقع جستجوی درونی شخصیت‌های کتاب یک دقیقه برای کنار آمدن با فقدان و پر کردن خلأیی است که این حادثه در زندگی‌شان ایجاد کرده.

سایمون استیونز، پس‌زمینه‌ی یک شهر شلوغ و پرهرج و مرج را برای روایت داستان انتخاب کرده است. این رویکرد، تناقض زندگی شهری را به خوبی به تصویر کشیده است. در این شهر، مردم از نظر فیزیکی بسیار به هم نزدیکند، اما از نظر احساسی دور و منزوی هستند. نمایشنامه‌ی یک دقیقه، مفاهیم انزوا و بیگانگی را برجسته کرده است. شخصیت‌ها، با وجود اینکه در یک شهر شلوغ و در یک جامعه‌ی به‌هم‌پیوسته زندگی می‌کنند، هر کدام به تنهایی با غم خود دست و پنجه نرم می‌کنند. این انزوا و بیگانگی، ناشی از نیاز انسان به ارتباطات اجتماعی و در عین حال، ناتوانی او در برقراری این ارتباطات پس از یک تجربه‌ی دردناک است.

گفتنی‌ست نمایشنامه‌ی یک دقیقه نخستین بار در 6 ژوئن 2003 در سالن کروسیبل تیتر در شهر شفیلد روی صحنه رفت. این کتاب را انتشارات دیدآور با ترجمه‌ی حمید دشتی چاپ و روانه‌ی بازار کتاب ایران کرده است.

نکوداشت‌های کتاب یک دقیقه

• نمایشنامه‌ی یک دقیقه سرشار از حس معجزه‌آسای زندگی است. این نمایشنامه به شخصیت‌های آسیب‌دیده می‌پردازد، در عین حال سرشار از احساسات و شاعرانگی است. (گاردین)
• لحن نمایشنامه‌نویسی سایمون استیونز، لحنی جدید و برجسته‌ در تئاتر بریتانیا است. (اسکاتسمن، آمازون)

کتاب یک دقیقه برای شما مناسب است اگر

• به خواندن نمایشنامه‌هایی با درون‌مایه‌ی جنایی و روان‌شناختی علاقه دارید.
• به دنبال اثری هستید که با نگاهی عمیق به حس فقدان، تأثیر آن را بر زندگی افراد مختلف بررسی کند.
• از طرفداران آثار سایمون استیونز، نویسنده‌ی برجسته‌ی بریتانیایی هستید.

در بخشی از کتاب یک دقیقه می‌خوانیم

کافه پاناتیکا. بعدازظهر. گری در حال نوشیدن قهوه است. او ایستاده و آرام قدم می‌زند. کاترین در حال کارکردن است. او از داخل شیشه‌ی بزرگی در نمکدان‌های میزها نمک می‌ریزد. گری در حین گفت‌وگو با کاترین به هر جایی مثل پنجره، زمین و فنجان قهوه نگاه می‌کند جز او.

گری. باید از این‌جا بری.
کاترین. نمی‌دونی داری چی می‌گی.
گری. می‌دونم.
کاترین. به پولی که می‌دن احتیاج دارم.
گری. بهونه‌ی مسخره‌ایه.
کاترین. نه، نیست، گری. چته امروز؟
گری. کلی شغل بهتر هست که جذاب‌تره، مهم‌تره... تو فقط‌ -
کاترین. این شغل رو دوست دارم.
گری. نه، نداری.
کاترین. از مشتری‌ها خوشم می‌آد. از صحبت‌هاشون. وقتی رفتارت عادیه از تو هم خوشم می‌آد. مگه این که ‌-
گری. از اون مردکِ خپل چی؟
کاترین. ازش متنفرم، اما‌-
گری. دیدی پس.
کاترین. همه از رئیس‌شون متنفرن.
گری. من از رئیسم متنفر نیستم.
کاترین. این فرق داره.
گری. چرا؟
کاترین. چون شغلت حرفه‌ته.
گری. حرفه‌مه؟
کاترین. چیزیه که هستی. شغلت چیزیه که خودت هستی. اما این فقط منبع‌ -
گری. می‌خوای به چه نتیجه‌ای برسی؟
کاترین. منبع درآمدم از این کاره تا بتونم کالج رو تموم کنم. بهش احتیاج دارم. تا آخر عمرم که نمی‌خوام انجامش بدم.