معرفی و دانلود کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند

معرفی کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند

لوییز سپول ودا در اثر تحسین‌شده‌ی خود یعنی کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند، ظلم و زیاده‌خواهی بشر را به نقد می‌کشاند. آنتونیو، قهرمان پیر این داستان اکنون سال‌هاست که به دور از مردم زندگی می‌کند. او که تاکنون فرصتی برای مطالعه نداشته، طی یک آشنایی تازه تصمیم می‌گیرد که کتاب خواندن را آغاز کند. اما زندگی در میان جنگل‌های بارانی و بین مردمان حریص، ماجرای زندگی پیرمرد را به سمت‌وسوی دیگر می‌برد.

درباره‌‌ی کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند

اولین رمان نویسنده‌ی شیلیایی لوییز سپول ودا (Luis Sepúlveda) کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند (the old man who read love stories) یک شاهکار داستانی درباره‌ی تقابل میان بخشش و طمع، صلح و شورش، و جنگ همیشگی میان انسان و طبیعت است. آنتونیو راوی اصلی این ماجرا، یک پیرمرد سالخورده و گوشه‌گیر است. او اکنون سال‌هاست که زندگی خود را به دور از جمعیت شهر و در یک روستای دور‌افتاده در میان جنگل‌های بارانی اکوادور می‌گذراند. زندگی پرفرازونشیب پیرمرد و خاطرات تلخ از دست دادن همسرش، روز‌های پیرمرد را تسخیر کرده است و حضور گردشگران و فرصت‌طلبانی که هر روز بیش از روز قبل طبیعت را به تصرف خود در می‌آورند، خاطر او را آزرده می‌کند. با تمام این‌ها، آنتونیو، نور دوباره‌ای برای زندگی پیدا می‌کند. او از دندان‌پزشکی که تنها سالی دو بار به این روستا سر می‌زند می‌خواهد که کتاب‌هایی برای او بیاورد. دندان‌پزشک دهکده در دیدار بعدی خود، داستان‌های بلند و عاشقانه‌ای برای آنتونیو می‌آورد و خواندن این کتاب‌ها برگ تازه‌ای از زندگی این مرد سالخورده را ورق می‌زند.

اما اتفاقی سهمگین، ماجرای کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند را به سمت‌وسوی دیگری می‌کشاند. یک تاجر زیاده‌خواه پا به قلمروی بکر طبیعت می‌گذارد و به خشم یک ماده‌پلنگ مادر گرفتار می‌شود. شهردار دهکده، اکنون گروهی از افراد را برای شکار پلنگ اجیر کرده است. در این میان، هیچ‌کس به اندازه‌ی آنتونیو با راه‌های این جنگل درهم‌تنیده و ساکنان سرخ‌پوست آن آشنایی ندارد. برای همین نیز از جانب شهردار مأمور می‌شود تا در رأس گروه به دنبال حیوان بیچاره بگردد. پیرمرد تمام تلاش خود را برای متوقف شدن این مأموریت غیرانسانی به کار می‌بندد، اما در نهایت راه به جایی نمی‌برد. او که تمام عمر خود را در صلح و دوستی میان گیاهان و حیوانات این جنگل گذرانده، اکنون در آستانه‌ی بزرگ‌ترین چالش و تقابل زندگی خود قرار دارد.

داستان پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند، ماجرایی پرکشش و تأثیرگذار درباره‌ی زیاده‌خواهی‌های بی‌انتهای بشر است؛ انسانی که وجود خود را از طبیعت وام گرفته و اکنون از هیچ‌کاری برای چیره شدن بر همان طبیعت فرو نمی‌گذارد. لوییز سپول ودا خالق این اثر به‌یاد‌ماندنی در کنار پرداختن به دنیای شعر و ادبیات، از مبارزان سیاسی سرسخت دوران خود نیز بود. او در این اثر خواندنی نیز از آرمان‌های فکری خود پا پس نمی‌کشد و پیام صلح و انسانیت را فریاد می‌زند. این کتاب اولین‌بار در سال 1989 به چاپ رسیده و نسخه‌ی فارسی آن با ترجمه‌ی محمد شهبا و تلاش نشر هرمس در دستان شما قرار گرفته است.

اقتباس‌ها از کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند

فیلمی که از روی کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند ساخته شده،‌ یک درام ماجرایی به کارگردانی رولف دی هیر است که از ماجرای رمان لوییز سپول ودا اقتباس شده. این فیلم اولین‌بار در سال 2001 روی پرده‌ی نمایش رفت.

نکوداشت‌های کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند

• گیرا و پرحرارت، و سرشار از طبع شاعرانه. (نیویورک تایمز)
• تمثیلی قوی و تکان‌دهنده! (هفته‌نامه‌ی ناشران)

کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به ادبیات انتقادی و داستان‌های کلاسیک از خواندن این رمان لذت می‌برند.

در بخشی از کتاب پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند می‌خوانیم

آنتونیو خوزه بولیوار پروآنو مى‌توانست بخواند ولى نمى‌توانست بنویسد. حداکثر مى‌توانست اسمش را به خط خرچنگ قورباغه بنویسد، آن هم هرگاه که، مثلاً موقع انتخابات، ناگزیر بود برگه‌هاى رسمى را امضا کند. ولى این رویدادها چنان دیر به دیر پیش مى‌آمد که تقریبا همین هم از یادش رفته بود.

کند و آهسته مى‌خواند، هر هجا را بلند بر زبان مى‌راند و آن را آرام و با ذوق و شوق فراوان زمزمه مى‌کرد و آن‌گاه که بر همه واژه تسلط مى‌یافت آن را یکباره تکرار مى‌کرد. و سپس همین کار را با تمام جمله مى‌کرد و به این ترتیب اندک اندک احساس‌ها و اندیشه‌هایى را که در هر صفحه نهفته بود درمى‌یافت. هرگاه بخشى را بسیار مى‌پسندید آن را بارها تکرار مى‌کرد و درمى‌یافت که زبان انسان مى‌تواند چقدر زیبا باشد.

با ذره‌بینى مى‌خواند که دومین شى‌ء گرانقدرش بود. اولى دندان مصنوعى‌اش بود.

در کلبه‌اى از چوب بامبو زندگى مى‌کرد که ده متر مربع وسعت داشت و در آن اثاثیه محقرش را جاى داده بود: ننوى کنفى و میزى که بیش از اندازه بلند بود، زیرا روزى که براى اولین بار به کمردرد دچار شد فهمید که پیرى دارد به سراغش مى‌آید و تصمیم گرفت تا مى‌تواند روى زمین ننشیند. همان وقت میز پایه‌بلند را ساخت. ایستاده پشت میز غذا مى‌خورد یا داستان‌هاى عاشقانه‌اش را مى‌خواند.