معرفی و دانلود کتاب پیدات کردم

معرفی کتاب پیدات کردم

کتاب پیدات کردم روایتی پر تنش از داستانی رازآلود است که لیزا جول در آن با پرداختن به زندگی افراد گوناگون سعی دارد تا قصه‌ای هیجان‌انگیز برای شما خلق کند.

موضوع کتاب پیدات کردم چیست؟

در نزدیکی ساحل زیبای شهر رایدینگ هوس، زنی تنها به نام آلیس به همراه فرزندانش زندگی می‌کرد و از طریق فروش کارهای هنری دست ‌سازش امورات خود را می‌گذراند. در یکی از روزهایی که آلیس به دنبال فرزندانش رفته بود تا آن‌‌ها را از مدرسه به خانه بازگرداند توجهش به مرد غریبه‌ای جلب شد که در زیر باران خیس شده و کاملا گیج به نظر می‌آمد.

آلیس به سراغ مرد می‌رود و از او می‌خواهد تا زیر باران نماند اما مرد مشکوک در حال و هوایی دیگر سیر می‌کند و رفتاری عجیب دارد. آلیس حین مکامله‌ی کوتاهش با مرد در نهایت درمی‌یابد که او جایی را ندارد، برای همین او را به خانه خود می‌برد.

درست در همین زمان، در اطراف لندن، تازه عروسی به نام لیلی از اینکه شوهرش هنوز از محل کار به خانه بازنگشته نگران است. اما بد از مدت کوتاهی به او خبر بدی می‌رسد: بر مبنای اسناد پلیس، شخصی که لیلی با او ازدواج کرده اصلا وجود خارجی ندارد!

در طول داستان پیدات کردم (I Found You) شما پی می‌برید که این دو اتفاق ذکر شده ارتباطی مرموز با وقایعی که در گذشته برای یک خواهر و برادر نوجوان به اسم‌های گری و کرستی راس افتاده، دارد. آن‌ها که تعطیلات تابستانی را همراه والدین خود در رایدینگ هوس می‌گذرانند با مرد جوان مرموزی ملاقات می‌کنند که مجذوب کرستی می‌شود؛ اما چیزی در وجود مرد جوان وجود دارد که گری دوست ندارد.

- مرد کنار ساحل کیست؟
- همسر ناپدید شده‌ی لیلی کجاست؟
- سرنوشت مردی که تاثیری منفی و ناراحت کننده بر روی گری گذاشته، چه می‌شود؟

لیزا جوئل را بیشتر بشناسید:

لیزا جول (Lisa Jewell) جزو رمان‌نویسان مشهوری است که بین مخاطبان ایرانی شهرتی چشمگیر دارد. از آثار معروف او می‌توان به رمان خانه‌ای که در آن بزرگ شدیم اشاره کرد. اما داستان مهمانی رالف این نویسنده‌ی خوش ذوق جزو پرفروش‌ترین رمان‌های یک نویسنده اولی در بریتانیا به شمار می‌آید.

جوئل در سال 2008 برای رمان «شماره 31 خیابان رویایی» موفق به دریافت جایزه ملیسا ناتان شد.

افتخارات کتاب پیدات کردم:

- نامزد جایزه گودریدز در سال 2018
- جزء پرفروش‌ترین آثار ساندی تایمز

در بخشی از کتاب پیدات کردم می‌خوانیم:

لیلی شب گذشته کرکره‌های پنجره را کاملاً پایین نیاورده بود و درحال‌حاضر نور صبحگاهی با عبور از لای کرکره، اتاق را روشن کرده است. الان ساعت پنج و پنجاه‌ویک دقیقه است. او فقط چند ساعت خوابیده - سه یا شاید چهار ساعت. صدای دریا و صدای مرغ‌های دریایی که انگار جادو شده‌اند و صدای روباه‌های زوزه‌کشان، مثل‌اینکه دارند شکمشان را می‌درند، به‌گوش می‌رسد. صدای امواج دریا که انگار با صدایی خروشان خودشان را به سنگ‌های نامرئی می‌کوبند نیز به‌ گوش می‌رسد.

او پتوی نازکی را که شب گذشته روی خودش انداخته بود کنار می‌زند و روی تخت می‌نشیند. از خستگی و بی‌حالی احساس کرختی و سستی می‌کند. همچنان به رؤیاهایی که شب گذشته در ذهنش دنبال کرده بود‌ فکر می‌کند - رؤیاهایی که به او اجازه ندادند شب گذشته خواب عمیقی داشته باشد. آن پتو را به‌شکل مربع تا می‌کند و در کمدی که دیشب از آن برداشته بود می‌گذارد؛ سپس روتختی و روبالشی را صاف و مرتب می‌کند و ‌آن‌ها را بدون نقص و به همان شکلی که در ابتدا دیده بود قرار می‌دهد. یک تار موی سیاه را که روی بالش قرار دارد برمی‌دارد و روی زمین می‌اندازد. دوست ندارد آن زن باسلیقه و شیک فکر کند او غریبه‌ای ژولیده است که روی تخت زیبای سفیدش خوابیده.

یک قوطی نوشابه را که با خودش از خانه آورده بود از کیف‌دستی‌اش برمی‌دارد و در چند جرعه آن را می‌نوشد؛ سپس بقیۀ تکهٔ پیراشکی را که از دیروز مانده بود، می‌خورد. لحظه‌ای می‌نشیند و احساس می‌کند که انرژی گرفته است.