معرفی و دانلود کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم

معرفی کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم

کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم، آخرین اثر نمایشی‌ای بود که هنریک ایبسن بزرگ به نگارش درآورد. امروزه از این نمایشنامه به عنوان شاهکار قدرنادیده‌ی نویسنده یاد می‌کنند؛ این اثر درباره‌ی تحولاتی‌ست که در زندگی مجسمه‌سازی ناکام پدید آمده و زندگی را بر او دشوار گردانیده است.

درباره کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم:

آثار ادبی هنریک ایبسن (Henrik Ibsen) را می‌توان به دو دسته‌ی کلی تقسیم کرد. گروه نخست شامل اشعار و نمایشنامه‌های حماسی-سمبولیک او هستند، که متعلق به دوره‌ی آغازین کار نویسنده‌اند. دسته‌ی دوم نمایشنامه‌های رئالیستی او را شامل می‌شوند که با ستون‌های جامعه در 1877 آغاز شده، و با وقتی ما مردگان سر برداریم (When We Dead Awaken) در 1899 به پایان می‌رسند.

این نمایشنامه‌ی اخیر را حرف آخر ایبسن در عالم درام‌نویسی تلقی کرده‌اند. عنوان فرعی اثر (اختتامی دراماتیک) نیز این فرض را تقویت می‌کند که وی در این کار حرف نهایی را درباره‌ی هنر و اندیشه‌ی خود و نسبت آن با جامعه زده است؛ اما حقیقت این است که این گمان، چندان صحیح نیست. زیرا کارنامه و سرگذشت ایبسن نشان می‌دهد که چنان‌چه دست کهولت و مرگ دامان او را نمی‌گرفت، چه بسا دوباره سمبولیسم را سرلوحه‌ی کار خود قرار می‌داد و شاهکارهایی با سبک و سیاقی متفاوت خلق می‌کرد.

نمایشنامه‌های پایانی او، خصوصا جان گابریل بورکمان و وقتی ما مردگان سر برداریم، همگی نشان‌دهنده‌ی اوج‌گیری تدریجی تخیل شاعرانه و زبان نمادین ایبسن، و دور شدن او از رئالیسمِ محضند.

قهرمان اصلی وقتی ما مردگان سر برداریم، هنرمند مجسمه‌سازی به نام آرنلد روبک است که به دلیل عدم استقبال از آخرین اثرش، دچار ملالت و سرخوردگی شده است. همین مسئله، ازدواج و زندگی خانوادگی او را نیز در معرض تهدید قرار داده است...

این نمایشنامه اگرچه موضوع و مضمونی رئالیستی داشته و بر بسیاری از مسائل داغ مطرح در جامعه‌ی نویسنده انگشت می‌گذارد، با این حال رگه‌های قدرتمندی از شاعرانگی نیز در خود دارد که باعث تمایزش از بسیاری از آثار پیشین ایبسن می‌شود.

گفتنی‌ست که در این اثر نیز، همچون سایر آثار هنریک ایبسن، می‌توان رد پای زندگی شخصی و تجارب زیسته‌ی نویسنده را در وقایع و پرداخت شخصیت‌ها مشاهده کرد.

نکوداشت‌های کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم:

- قلم سحرآمیز ایبسن در هیچ‌یک از آثارش توانمندتر از این اثر نبوده است. (جرج برنارد شاو)
- وقتی ما مردگان سر برداریم را باید از بزرگ‌ترین آثار نویسنده به شمار آورد. (جیمز جویس)

درباره‌ی مجموعه نمایشنامه‌های بیدگل:

هدف اصلی این مجموعه، معرفی جهان‌های گوناگون نمایشی است؛ جهان‌هایی که به دلیل سیاست‌های فرهنگی خاص هیچ‌وقت گشوده نشدند و مردم چیزی از آن‌ها تا به حال نشنیده‌اند. آثار این مجموعه به دلیل اینکه بتواند موضوعات مختلفی را پوشش دهد به بخش‌هایی از جمله آمریکای لاتین، کلاسیک‌ها، کلاسیک‌های مدرن، تک‌پرده‌ای‌ها، چشم‌انداز شرق، بعد از هزاره، نمایشنامه‌های ایرانی، نمایشنامه‌های امریکایی و اروپایی تقسیم شده‌اند.

کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم مناسب چه کسانی است؟

مطالعه‌ی این کتاب را به تمام علاقه‌مندان ادبیات نمایشی پیشنهاد می‌کنیم.

با هنریک ایبسن بیشتر آشنا شویم:

شاعر و درام‌نویس بزرگ نروژی، هنریک ایبسن، در سال 1828 چشم به جهان گشود. از او در کنار شکسپیر و سوفوکل، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویسان تاریخ یاد می‌شود.

آثار ایبسن به نوعی بازتاب روح مدرنتیه‌اند؛ پیش از او هیچ درام‌نویسی نتوانسته بود با چنین مهارتی دغدغه‌های انسانِ عصر جدید را در عالم نمایش منعکس کند. او علاوه بر نگاهی عمیق و موشکافانه به روح انسان جدید، تحولات اجتماعی را نیز با دقت پیگیری می‌کرده و در آثار خود به بحث و تأمل در آن‌ها پرداخته است.
در رئالیستی‌ترین کارهای ایبسن نیز، همواره جنبه‌هایی از نمادگرایی و تخیل شاعرانه به چشم می‌خورد. شاید همین ترکیب نبوغ‌آمیز تخیل و واقع‌گرایی است که چنین جاذبه‌ی جادویی و منحصربه‌فردی به آثار وی بخشیده است؛ به طوری که گذر زمان هرگز از غنا و جذابیت آن‌ها نکاسته و نخواه کاست.
برخی از مهم‌ترین از آثار هبریک ایبسن عبارتند از: ستون‌های جامعه، هدا گابلر، استاد معمار، دشمن مردم، مرغابی وحشی، عروسک خانه، جان گابریل بورکمان.

در بخشی از کتاب وقتی ما مردگان سر برداریم می‌خوانیم:

تفرجگاهی کوهستانی. منظره، محوطۀ باز و گسترده و بی‌درخت است که به سمت دریاچۀ کوهستانی طویلی امتداد دارد. آن سوی دریاچه، قلل سر به آسمان کشیدۀ یک رشته کوه که برف نیلی رنگی شکاف آن‌ها را پوشانده است. در قسمت چپ و جلوی منظره، نهری است که پس از سریدن روی دیوارۀ شیب‌دار صخره‌ای به چند شاخه منشعب می‌شود و بعد به آرامی محوطۀ باز را طی می‌کند و به سمت راست جریان می‌یابد. مسیر نهر با بوته، گیاه، و گرداله مشخص است. سمت راست و جلوی منظره، تپه‌ای کوچک است و روی آن سکویی سنگی. غروب یک روز تابستانی، درست قبل از غروب خورشید.

در دور دست، آن سوی نهر، چند کودک در محوطۀ باز به بازی و رقص و آواز مشغول‌اند. بعضی لباس شهری بر تن دارند، و برخی روستایی. صدای شاد خندۀ آن‌ها گنگ و محو در لابه‌لای مکالمات شنیده می‌شود.

روبک شالی بر دوش دارد و روی سکو نشسته و به بازی بچه‌ها خیره شده است. اندکی بعد، مایا از میان بوته‌های محوطه از سمت چپ وارد می‌شود. دستانش را سایه‌بان چشمانش کرده است و به اطراف می‌نگرد. کلاه سفری پهنی بر سر، دامن پلیسۀ کوتاهی تا زیر زانو به تن، و چکمه‌های بلند و زمخت و بنددار به پا دارد. چوب دست بلندی در دستش است.