معرفی و دانلود کتاب ممفیس

معرفی کتاب ممفیس

کتاب ممفیس رمانی تاریخی به قلم تارا ام. استرینگ فلو است که سرگذشت زنان سیاه‌پوست را در میان سال‌های 1995 تا 2003 شرح می‌دهد. این کتاب شرح متفاوتی است از نتایج فاجعه‌بار تبعیض نژادی و جنسیتی و همچنین ستایشی است از امید و استقامت. این رمان افتخارات زیادی ازجمله نامزد شدن برای جایزه‌ی گودریدز را در کارنامه‌ی خود دارد.

درباره‌ی کتاب ممفیس

کتاب ممفیس (Memphis) رمانی است در ستایش زنان سیاه‌پوستی که زیر فشار خشونت و مردسالاری تاب آوردند و تلاش کردند تا کودکانشان در جهانِ برابری و آرامش رشد یابند. به گفته‌ی یک رمان‌نویس آمریکایی، زنان سیاه‌پوست با تمام فشاری که متحمل می‌شدند هرگز به برده تبدیل نشدند، آن‌ها فقط رو به جلو حرکت می‌کردند و هم‌زمان وظایف درون و بیرونِ خانه را انجام می‌دادند؛ چراکه آن‌ها چیزی برای از دست دادن نداشتند؛ نه مرد بودند، نه زنی سفیدپوست و دلربا. بنابراین شاید همین فلاکت، زندگی آن‌ها را به عمقی معنادار رساند.

تارا ام. استرینگ فلو (Tara M. Stringfellow) در رمان ممفیس خانواده‌ای را ترسیم می‌کند که خشونت مردِ خانه منجر به فرار همسر و دو فرزند دخترش می‌شود. مریم، مادر خانواده، دخترانش، «ژانِ» ده‌ساله و «میا»ی هفت‌ساله را از محیطی خشونت‌بار می‌رهاند و راهیِ خانه‌ی پدری‌اش در ممفیس می‌شود؛ خانه‌ای که آجر به آجرش را پدر مریم با شکیبایی و عشق روی هم گذاشته است. ژان سعی می‌کند زندگی جدیدش را در شهری با آدم‌های جدید بپذیرد، اما سایه‌ی رازهای خانوادگی بر زندگی او، سنگین‌تر از آن است که فکرش را می‌کرده.

ژان همان‌طورکه بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود، آرامشش را در کشیدن پرتره‌هایی از مردم ممفیس می‌جوید. یکی از سوژه‌های عکاسی ژان، زنِ همسایه، خانم داون، است. او داستان‌هایی از گذشته برای ژان تعریف می‌کند و ژان را به درک عمیق‌تری از سرگذشت اجداد خود می‌رساند. ژان درمی‌یابد که اشتیاق و امیدش به زندگی و توانِ استقامتش، ریشه در خلق‌وخوی مادر و مادربزرگانش دارد. او متوجه می‌شود که زنانِ پیش از او تا چه اندازه استقامت کردند، انتخاب‌های غیرممکنی انجام دادند و رویاهای خود را به تعویق انداختند تا زندگی ژان و هم‌نسلانش با فقدان و خشم تعریف نشود.

ممفیس در طول تاریخ شاهد بی‌رحمی‌ها و بی‌عدالتی‌های زیادی بوده، اما به لطف کسانی همچون مارتین لوتر کینگ (Martin Luther King) توانسته به تبعیض‌های نژادی و جنسیتی پایان دهد و عدالت و عشق را جشن بگیرد. با مطالعه‌ی رمانِ تارا ام. استرینگ فلو، شرح جذابی از مقاومت زنان در برابر ظلم و ناعدالتی‌ها و همچنین گزیده‌ای از تاریخِ سیاه‌پوستان آمریکایی-آفریقایی تبار خواهیم خواند. نسخه‌ی نشر افرا با ترجمه‌ی ساره خسروی، انتخاب خوبی برای مطالعه‌ی این رمان تاریخی است.

جوایز و افتخارات کتاب ممفیس

• نامزد جایزه‌ی گودریدز برای بهترین رمان تاریخی؛
• پرفروش‌ترین کتاب ملی؛
• برگزیده‌ی باشگاه کتاب‌خوانی جنا؛
• نامزد جایزه‌ی ادبی‌ ASPEN WORDS؛
• نامزد جایزه‌ی Women's Prize for Fiction؛
• نامزد جایزه‌ی واتراستونز؛
• یکی از بهترین کتاب‌های سال به انتخاب The Boston Globe، NPR، BuzzFeed، Glamour، PopSugar؛
• بهترین کتاب داستانی به انتخاب ویراستاران آمازون؛
• رمان پرفروش آمازون و نیویورک تایمز.

نکوداشت‌های کتاب ممفیس

• حماسه‌ای غنی در وصف زنان سیاه‌پوست. (نیویورک تایمز)
• نثر زیبا، شخصیت‌های فراموش‌نشدنی و بینش فوق‌العاده‌ی نویسنده درمورد تأثیر خشونت بر زنان سیاه‌پوست در آمریکا، رمان ممفیس را به یکی از جذاب‌ترین کتاب‌های سال 2022 و بعد از آن تبدیل می‌کند. (NPR)
• داستانی از تراژدی‌ها، شادی‌ها و ارتباطات عمیق انسانی در خانواده‌ای ممفیسی که تارا ام. استرینگ ‌فلو آن را به‌خوبی به تصویر کشیده است. (بوک لیست)

کتاب ممفیس برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به رمان‌های تاریخی از این اثر داستانی، لذت وافری خواهند برد.

در بخشی از کتاب ممفیس می‌خوانیم

بعد زدیم به چاک. شلبی رو جلوی یه کلیسای متروک نبش خیابون دابسون و هفتادوهشت متوقف کردیم و کل شب جشن گرفتیم. خیلی حال داد. شبستان کلیسا پر از درخت ماهون، نارون و کاج بود که حدود چهل‌وپنج متر ارتفاع داشتن و درنهایت تو سیاهی محو می‌شدن. سقفش مثل طلا می‌درخشید. همه‌ی ستون‌ها و طاق‌ها و پنجره‌های رنگی با رگه‌های طلا نقاشی شده بودن. طلاهایی که در دسترس بودن همه کنده شده بودن. معتادها روی نیمکت‌ها و محراب می‌ایستادن و طلاهاش رو می‌کندن جوری که جای ناخن‌هاشون توی چوب فرو رفته بود. و آب مقدس آتیش گرفته بود. اون کوزه‌هایی که قبلاً نوید رستگاری می‌دادن الان دیگه کوزه نبودن، بلکه کوره بودن. توش پر از آتیش سرخ‌رنگ بود. مردم دوروبر اون هاله‌ی نور قرمز جمع شده بودن و خودشون رو گرم می‌کردن. آگوست! همه‌جا پر از آدم بود. بعضی‌ها بی‌حرکت روی نیمکت‌ها ولو شده بودن. بعضی‌ها دور آتیش آب مقدس جمع شده بودن و دست‌های قهوه‌ای باندپیچی‌شده‌ی خودشون رو گرم می‌کردن. درست برعکس کلیسای سیستین بود: سیاه‌پوست‌های لاغرمردنی روی زمینش چهاردست‌وپا می‌خزیدن و دنبال یه ناجی می‌گشتن و پیدا نمی‌کردن. بوی گندِ شاش می‌داد.

شوگار اون‌جا رو اداره می‌کرد. یه زن هیکلی که سال‌ها بود سوگلی هولمز بود. شبیه به کلوپاترا بود که سوارِ کالسکه‌ی طلاکوبش از رود نیل می‌گذشت. قدش حدود یک‌وهشتاد بود و پوستش به رنگ زین اسب. وقتی ما رو به داخل راه داد، زیرلب می‌گفت که خدا لعنتش کنه که همیشه به مردهای سیاه‌پوست اعتماد می‌کرد، می‌گفت اون‌ها یه روزی باعث مرگش می‌شن. می‌گفت که هولمز پاشنه آشیل موردعلاقه‌ش بود. دست هولمز رو گرفت و اون رو برد پشت یه پرده‌ی قرمزِ سنگین که اون سمتش یک ردیف جایگاه اعتراف داشت.