معرفی و دانلود کتاب مفهوم ساده روانکاوی

معرفی کتاب مفهوم ساده روانکاوی

زیگموند فروید در کتاب مفهوم ساده روانکاوی با این عقیده که روانکاوی زیرشاخه‌ی علم پزشکی‌ست و برای درمان روان‌کاوانه می‌بایست تحصیلات پزشکی داشت، مبارزه می‌کند. او در این خصوص با مخالفت شدیدی مخصوصاً از طرف مخاطبان آمریکایی خود مواجه شد و در کتاب خود تلاش کرد دیدگاه‌های مختلف را در این زمینه بررسی کند و به پاسخ این پرسش بپردازد که چه کسی می‌تواند خود را روانکاو بنامد.

درباره‌ی کتاب مفهوم ساده روانکاوی

زیگموند فروید (Sigmund Freud) کتاب مفهوم ساده روانکاوی (The Question of Lay Analysis) را در دفاع از دوست خود، تئودور ریک (Theodor Reik) نوشت که در زمان انتشار کتاب به جرم درمان غیرقانونی روانکاوی محکوم شده بود. در توضیح دلیل این محکومیت، باید گفت که در آن زمان، اقدام به درمان روان‌کاوانه، بدون برخورداری از تحصیلات پزشکی و مجوز رسمی طبابت، خلاف قانون تلقی می‌شد. تئودور ریک از اولین شاگردان فروید و از پیشگامان علم روانکاوی در ایالات متحده بود. ریک بعدها در پرونده‌ی قضایی‌ای که منجر به قانونی شدن درمان روانکاوی به وسیله‌ی افرادی غیر از پزشکان شد، مشارکت کرد و در دفاع از ناتوانی پزشکان در درمان روانکاوی و استقلال این دو حوزه از همدیگر شهادت داد. ما همه امروزه می‌توانیم خود را تا حدودی برای آزادی درمان روانکاوی و قانونی شدن تحصیل در این رشته در آمریکا و سپس در جهان، و صد البته برای نگارش کتاب مفهوم ساده‌ی روانکاوی مدیون تئودور ریک بدانیم. فروید در این کتاب تلاش می‌کند در قالب مکاتبه‌ای میان نویسنده و فردی عامی که به روانکاوی علاقه دارد به پاسخ این پرسش بپردازد که روانکاوی چیست و چه کسی باید قانوناً اجازه‌ی درمان روانکاوی را داشته باشد؟

دکتر فروید در مقدمه‌ی کتاب اشاره می‌کند که در کشورهای مختلف، قوانین متفاوتی درباره‌ی درمان روانکاوی وجود دارد و او از این موضوع ابراز نگرانی می‌کند که در کشور اتریش، در زمان نگارش کتاب، بیماران روانی افراد ناخوش محسوب می‌شوند و درمانشان صرفاً به پزشکان و طبیبان محول شده و درمان آن‌ها به وسیله‌ی کسی که طبیب نیست غیرقانونی محسوب می‌شود. فروید معتقد است که عواملی در این میان بسیار اهمیت دارند که نادیده گرفته می‌شوند و در این کتاب تلاش می‌کند در خلال شرح چیستی و چگونگی روانکاوی، تمایز آن از پزشکی و اهمیت استقلال کار روانکاو از پزشک بالینی را شرح دهد. از جمله عواملی که فروید به آن‌ها اشاره می‌کند این است که با مثال‌های متعدد نشان می‌دهد که پزشک بالینی‌ای که با بیمار روانی مواجه می‌شود دائماً به دلیل تمرکزش بر دانش علم پزشکی علائم او را به بیماری فیزیکی تقلیل داده و مرتباً از تشخیص و در نظر گرفتن شواهد و علائم روانی او بازمی‌ماند.

فروید به این اعتراف می‌‌کند که بیماری که به روانکاو مراجعه می‌کند باید اولاً به وسیله‌ی پزشک بالینی کاملاً معاینه شده و با تشخیص پزشک به روانکاو ارجاع داده شود؛ اما به نظر می‌رسد نگرانی اصلی او از این نشأت می‌گیرد که در نهایت روانکاوی به وسیله‌ی پزشکی بلعیده شده و در نتیجه امکانات آن در مقایسه با دیگر حوزه‌های علمی دست کم گرفته شود. فروید معتقد بود که مطالعه‌ی علوم پزشکی برای درک و اجرای روانکاوی ضروری نیست و حتی ممکن است تشخیص روانکاو را مختل کرده و دقت کارش را تضعیف کند. بسیاری از مخالفان فروید اعتقاد داشتند که روانکاوی را می‌توان در نهایت زیرشاخه‌ی پزشکی محسوب کرده و آن را در درمان پزشکی حل کرد؛ فروید استدلال می‌کند که در صورت انجام این امر، بسیاری از امکانات روانکاوی نابود و به وسیله‌ی علم پزشکی آلوده و محدود خواهد شد.

کتاب مفهوم ساده‌ی روانکاوی یکی از ساده‌ترین و روان‌ترین کتاب‌های زیگموند فروید است که در خلال آن می‌توان با عقیده‌ی او به عنوان پدر علم روانکاوی درباره‌ی این علم و حد و مرز و اصول کلی آن آشنا شد. کتاب در قالب مکالمه نوشته شده و ترجمه‌ی روان و دلنشین فرید جواهرکلام خواندن آن را حتی برای مخاطب عام که با روانشناسی آشنایی گسترده ندارد ساده می‌کند و حتی می‌تواند کتاب مناسبی برای شروع مطالعه‌ی آثار فروید و تحقیق در زمینه‌ی روانکاوی باشد.

کتاب مفهوم ساده‌ روانکاوی برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این کتاب به تمام افرادی که به روانشناسی و مطالعه‌ی آثار فروید و آشنایی با تاریخ روانکاوی علاقه دارند توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب مفهوم ساده روانکاوی می‌خوانیم

من همواره به شاگردانم تذکر داده‌ام مخالفان ما در همه جا اعلام داشته‌اند که سرانجام در این‌کار، یعنی در روانکاوی‌، روزی به مواردی برخواهیم خورد که‌ مسئلۀ جنسی اصولاً نقشی بازی نمی‌کند. ما باید جداً مراقب باشیم اگر چنین موردی پیش آمد آن را بپذیریم که مبادا همچو فرصتی را از دست داده باشیم‌؛ اما باید بگویم تاکنون این سعادت نصیب هیچ یک از ما نشده است‌؛ البته من می‌دانم این اهمیتی که ما در زمینۀ مسائل جنسی قائل می‌شویم‌، خود نیرومندترین‌ محرک دشمنی مخالفان ما با روانکاوی است‌، خواه این دلیل را قبول داشته باشند یا نداشته باشند، ولی آیا باید این امر تزلزلی در ما ایجاد کند؟ این‌ موضوع فقط بر ما آشکار می‌سازد هنگامی که مردم ظاهراً سالم و طبیعی رفتاری شبیه بیماران عصبی از خود نشان می‌دهند، حیات فرهنگی ما تا چه میزان‌ نامتعادل و بیمار شده است‌. زمانی طبقات دانشمند در آلمان گرد هم جمع می‌شدند و دربارۀ مسئلۀ روانکاوی داوری و اظهار نظر می‌کردند، امروز سروصدایشان کمتر شده است‌. یک بار در این مباحثات رئیس مجمع‌، ادعای داشتن صلاحیت به‌خصوص و بیشتری کرد، زیرا بنا به اظهارات خود وی‌، او نیز اجازه می‌داده که بیمارانش دربارۀ خود صحبت کنند. ظاهراً وی به این منظور این اجازه را می‌داده که کسالت بیماران را تشخیص دهد و از طرف دیگر دربارۀ نکات مثبت روانکاوی را نیز آزمایش کند، ولی این شخص در پایان سخنانش افزود: ‘هرگاه بیماران دربارۀ مسائل جنسی آغاز سخن می‌کردند بی‌درنگ آن‌ها را خاموش می‌کردم‌! ’. بگویید ببینم‌ نظر شما دربارۀ چنین آزمایش و شیوۀ تحقیق چیست‌؟

حضار دانشمند پس از شنیدن این بیان برای رئیس انجمن کف زدند در حالی که می‌بایستی به جای او خجالت بکشند. منطق تهی و ضعیف او را این طور می‌توان توجیه کرد که وی اطمینان کامل داشت (و از این اطمینان شاد بود) همۀ حاضران درست به اندازۀ خودش تعصب دارند. در سال‌های بعد، بعضی از کسانی که زمانی شاگرد من بودند، به این اندیشه افتادند که بشریت را از زیر یوغ معمای مسئلۀ جنسی آزاد کنند؛ یوغی که تصور می‌رفت روانکاوی بر گردن او نهاده است‌. یکی از آن شاگردان این تز را مطرح کرد که لفظ جنسی‌، معنای جنسیت را نمی‌دهد، بلکه منظور چیز دیگری است‌.