معرفی و دانلود کتاب مسافر یک لنگه پا

معرفی کتاب مسافر یک لنگه پا

هرتا مولر در کتاب مسافر یک لنگه پا، با زبانی مه‌آلود و شعر مانند، واقعیتی آمیخته با رمز را به گونه‌ای با پندارهایی خواب‌آلود آمیخته کرده تا مسافر یک لنگه پایش همچنان سرگردان بماند.

در کتاب مسافر یک لنگه پا با ضعف‌ها و مشکلات یک زن 35 ساله آلمانی درمانده به نام ایرنه آشنا می‌شویم.

شخصیت داستان کتاب مسافر یک لنگه پا (Traveling on One Leg)، یک زن با شخصیتی شکننده است. او را تبعید کرده‌اند و حالا مجبور است به آلمان غربی مهاجرت کند. تبعید، سرزمین مادری، هویت و روابط ایرنه با اطرافیانش از جمله موضوعات داستان هستند. ایرنه در این داستان، با چمدانی در دست، سرزمینش را ترک می‌کند، اما او از نظر عاطفی و احساسی، باری بسیار سنگین را بر دوش دارد که به نظر می‌رسد تحملش از عهده او خارج است.

شاید سخن گفتن و شنیدن از تبعید و دوری از وطن بتواند آزار دهنده باشد و ایرنه، یکی از همین افراد است. با وجود 35 سال سنش برای فرار از سختی‌ها، به کشوری غریب می‌گریزد.

شاید بتوان در کتاب مسافر یک لنگه پا، شرایط در هم‌ ریخته سیاسی و اجتماعی آلمان را در آن زمان حس کرد و واقعیت‌های تلخ آن دوره در اینجا بازگو می‌شوند. هدف اصلی مولر نشان دادن دغدغه‌ها و درگیری‌های درونی شخصیت احساساتی داستان است که در آرزوی رسیدن به آرامشی در سرزمین اجدادی، خود است.

هرتا مولر (Herta MUller) برنده جایزه نوبل سال ۲۰۰۹ است. او در سال ۱۹۵۳ در یک روستای آلمانی زبان در غرب رومانی به دنیا آمد. او رمان‌نویس، شاعر و منتقد برجسته‌ای است که در بیشتر آثارش، اثرات خشونت، ظلم و ترس را، به خصوص در کشور رومانی، با حاکمیت کمونیست‌ها، نشان می‌دهد. مولر که به دلیل خودداری از همکاری با سرویس امنیتی رژیم کمونیستی رومانی تهدید به مرگ شده بود در سال ۱۹۸۷ به آلمان مهاجرت کرد.

بدون شک، بسیاری از رمان‌های مولر، با تاثیرپذیری مستقیم از شرایط زندگی وی نوشته شده و حتی جزییات زندگی وی را نیز می‌توان در لابه‌لای صفحات کتاب‌هایش دید. با این حال، این تصور که تمامی شخصیت‌های زن کتاب‌های مولر، مستقیما برگرفته از زندگی شخصی او هستند، چندان صحیح نیست، اما این تنوع در شخصیت‌پردازی، نشان می‌دهد مولر به خوبی به دنیای اطرافش نگریسته و از اطرافیانش، بسیار الهام گرفته است.

در بخشی از کتاب مسافر یک لنگه پا می‌خوانیم:

ایرنه به خیابان که رسید، آسمان، خاکستری شده بود. تنها سدّ از روشنایی برخوردار بود. خورشید، در پس سدّ، در فشار میان آسمان و گیاهان، ایستاده بود. همه خودروها زیر زمین می‌رفتند. پرنده‌‌ای بالای سدّ بال می‌زد. در لحظه آخر، توانست کنار برود. آن‌گاه روشنایی درخشید. ابرها پریشان شدند و درخت شاخه‌هایش را تکان داد.

در پشت سدّ، همان جایی که خورشید زیر فشار ایستاده بود، فرودگاه بود. مسافران در سالن فرودگاه، آشفته و پریشان بودند. با که هم حرف می‌زدند، صدای‌شان محتاطانه بود. مسافران به گونه‌‌ای دسته چمدان‌شان را می‌گرفتند که گویی اتفاق غیرمنتظره‌‌ای در راه است. آهسته می‌رفتند. اگر اتفاق ناگواری روی می‌داد، دسترسی به ضروری‌ترین چیزها ناممکن می‌شد.

ایرنه جایی که روی کارت سوار شدن نوشته بود، ننشست. مردی کنارش نشسته بود. روی دست‌اش زخم کوچکی بود که از روی ناخن آغاز شده بود. کمی پیش از مسافرت، با شتاب، ناخن‌هایش را کوتاه کرده بود. ‌ترسیده بود که ناخن‌هایش در راه، تندتر از خانه بروید. موهایش را هم تازه کوتاه کرده بود.

مهماندار با شست‌اش، خروجی‌های اضطراری را نشان داد. گفت که مسافران باید از لامپ قرمز پیروی کنند تا به کیسه‌های نجات دسترسی یابند.