معرفی و دانلود کتاب محکوم به زندگی

معرفی کتاب محکوم به زندگی

کتاب محکوم به زندگی نوشته‌ی مهدی شکری حول محور دختری می‌چرخد که با تنش‌های دائمی بین پدر و مادرش مواجه می‌شود، تلاش می‌کند مادرش را آرام کند و در عین حال خودش نیز با ترس، ناراحتی و احساس مسئولیت دست‌‌به‌گریبان است. این کتاب تصویری صمیمی و واقع‌گرایانه از تأثیر این مشکلات بر زندگی و روابط افراد خانواده ارائه می‌دهد.

درباره‌ی کتاب محکوم به زندگی

مهدی شکری در کتاب محکوم به زندگی قصه‌ی دختری را روایت می‌کند که می‌توان گفت دچار مشکلاتی است که بیشتر فرزندان در خانواده با آن مواجه هستند. کتاب قصه‌ی دختری به نام سارا را روایت می‌کند که گرفتار مشکلات و تنش‌های خانوادگی است. مهدی شکری شب‌هنگامی را روایت می‌کند که صدای دعوای همیشگی پدر و مادر بلند می‌شود و سارا به اتاق مادرش می‌رود تا او را آرام کند. مادرش از سختی‌های زندگی و رفتار ناعادلانه‌ی پدر شکایت می‌کند و دختر در تلاش است که او را دلداری دهد، اگرچه خودش نیز از این وضعیت خسته و غمگین است.

پس از اینکه مادرش آرام می‌شود، دختر به اتاقش بازمی‌گردد، اما همچنان از ترس و ناراحتی نمی‌تواند بخوابد. وقتی برادرش آرش به خانه بازمی‌گردد، سارا به گرمی از او استقبال می‌کند و تلاش می‌کند او را از دعواهای خانوادگی دور نگه دارد. این روایت، تصویری دردناک و صمیمی از تأثیرات مشکلات خانوادگی بر احساسات و زندگی فرزندان ارائه می‌دهد.

داستان به طور عمیقی به احساسات و زندگی سارا و خانواده‌اش می‌پردازد. تلاش این دختر برای حفظ رابطه‌ای گرم با مادرش و حمایت از او، در کنار نگرانی‌های روزمره‌اش مانند دانشگاه و مسائل مالی، تصویرگر مبارزاتی است که بسیاری از افراد در شرایط مشابه با آن مواجه می‌شوند. مهدی شکری در کتاب محکوم به زندگی، چنان‌که از عنوان اثر می‌توان حدس زد، تصویری تلخ و در عین حال امیدوارکننده از ایستادگی در برابر سختی‌های زندگی ارائه می‌دهد و به ما نشان می‌دهد که به‌رغم تمام مصیبت‌هایی که سر راهمان قرار دارد، باید استوار به زندگی ادامه دهیم. این کتاب را انتشارات شاپرک سرخ چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب محکوم به زندگی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب را به آن دسته از افرادی پیشنهاد می‌کنیم که به رمان‌های اجتماعی ایرانی علاقه دارند.

در بخشی از کتاب محکوم به زندگی می‌خوانیم

بعد از خواندن چند دعا و یک صلوات وحشتناک‌ترین صحنه‌ای که در طولی که زنده بودم را با چشم‌هایم دیدم اول مادرم را درون خاک گذاشتند و بعد از آن برادرم را دیگر از دیدن همچین صحنه‌ای مثل یک حیوان وحشی شده بودم با دست‌هایم کسانی را که مرا گرفته بودند از خودم جدا کردم مثل یک بچه چهار دست و پا از بین مردها و زن هایی که در آن جا جمع شده بودند گذشتم و به یک قدمی قبرها رسیدم دیگر اشک‌هایم خشک شده بود و قطره‌ای برای ریختن نداشتم مات و مبهوت به آن دو اعضای خانواده‌ام که داخل قبرها بودند نگاه کردم کفن‌های سفیدی تنشان کرده بودند از وحشتی که سراغم آمده بود دیوانه شده بودم نه می‌توانستم گریه کنم نه حرفی بزنم فقط دستم را به سمت قبر مادرم دراز کردم تا بتوانم برای آخرین بار هم که شده بدن مادرم را لمس کنم ولی ستاره و خانم احمدی و دیگر فامیل‌هایم جلویم را گرفتند من که دستانم را داخل قبرها کرده بودم فقط توانستم کفن مادرم را دستم بگیرم و آن را در دستم مشت کنم این آخرین تماس من با مادرم بود دایی کوچکترم که داخل قبر مادرم بود و سنگ‌های قبر را در جای خود می‌گذاشت دستم را از کفن مادرم جدا کرد و کسانی که پشت سر من بودند مرا از قبر دور کردند ولی وقتی اولین خاک را روی مادرم ریختند دیگر اختیارم را از دست دادم.

با تمام قدرتی که داشتم کسانی که مرا گرفته بودند از خودم جدا کردم و خاک‌هایی را که روی مادرم ریخته بودند را با دستانم روی خودم می‌ریختم آنقدر دستم را به خاک می‌زدم که دستم را که در بیمارستان باند پیچی کرده بودند دوباره خونریزی کرد ولی من تنها دردی را که حس می‌کردم درد از دست دادن خانواده‌ام بود.