معرفی و دانلود کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری

معرفی کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری

موسی به شکل نامعلومی کشته شده است و پسر او پس از سال‌ها دوری، به دیار اجدادی خود بازگشته تا حقیقت را دریابد. کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری، اثری جذاب خواندنی در ادبیات داستانی معاصر است. مصطفی جمشیدی با قلمی روان و گیرا، روایتی رازآلود و جذاب را ارائه داده که خواننده را تا انتهای داستان میخکوب می‌کند. شخصیت‌پردازی قوی، صحنه‌سازی جذاب و فضای معمایی، این کتاب را به انتخابی عالی برای دوست‌داران ادبیات داستانی معاصر ایران تبدیل کرده است.

درباره‌ی کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری

کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری، روایت یک تبعید خودخواسته است. راوی این داستان پسر جوانی است که پس از سال‌ها، برای یافتن حقیقت درمورد مرگ پدرش به دیار اجدادی خود بازگشته است. شخصیت‌های این کتاب، هر کدام رازهایی را در دل خود دارند. تمامی مکالمات بین شخصیت‌های کتاب، پیام‌هایی را به خواننده منتقل کرده و تا انتهای داستان، تصورات او را به چالش می‌کشد.

تعارض بین واقعیت و خاطرات، کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری را به اثری رازآلود و معمایی تبدیل کرده است. شخصیت اصلی این کتاب در تلاش است که حقیقت زندگی گذشته‌ی خود را کشف کند؛ اما با روایت‌های متناقض و احساسات پیچیده‌ای روبه‌رو می‌شود. در این داستان پای یک ارثیه‌، یک گنج در میان است و وراثی که بر سر آن جنگ داشته‌اند. مصطفی جمشیدی با روایت احساسی عمیق خود، خواننده را به سفری در ذهن و احساس شخصیت‌ها می‌کشاند و به صورت مداوم حدسیات او را تغییر می‌دهد.

لایه‌های احساسی و روان‌شناختی شخصیت‌های کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری باعث می‌شود که خواننده آن‌ها را به خوبی تصور کند، درک کند و با آن‌ها احساس هم‌ذات‌پنداری داشته باشد؛ این از نکات مثبت مصطفی جمشیدی است.

انتشارات علمی و فرهنگی، کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری را منتشر کرده و در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.

کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری برای چه کسانی مناسب است؟

اگر دل به قصه‌های رازآلود سپرده‌اید، اگر در میان روایت‌ها ردپای احساس را جستجو می‌کنید، کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری، انتخابی عالی برای شما است. علاقه‌مندان به ادبیات داستانی معاصر فارسی، از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب عاشقانه از میان مردگان مصری می‌خوانیم

سالی که من به ته چند تا هفت‌سال رسیدم عملاً و بابا معراج مُرد، هزار نفر از قریه‌های اطراف ریختند میان‌پشت. آن موقع هم همین مرد آنجا (پیر بنّا سید) بود و کمی پیر شده بود؛ نه آن‌قدر که نشود آن لبخند مشهورش را روی لبانش ندید. بابا معراج عمر نوح داشت. اقلاً صدویکی دوسال را راحت عمر کرده بود. هر وقت مرا می‌دید نیشش باز می‌شد و نقلی سفید از جیبش درمی‌آورد که به من بدهد. من با فامیل‌های اردشیر که چند تا مغازه داشتند بُر خوردم و شب‌ها در همان مغازه‌شان خوابیدم. چند تا هفت‌سال دیگر باید بزرگ می‌شدم تا به دنبال معنا، به دنبال هدف زندگی‌ام باشم؟ جستن خاطرۀ گیسو و تلخ‌کامی موسی، پدر مقتولم.

با همسایۀ اردشیر وارد تهران شدیم. دو روز در خانۀ او ماندم. شناسنامه‌ام را بُرد و بعدِ یک روز تابستان رسماً پادویی و شاگردی را در آن مغازۀ بزرگ لباس شروع کردم؛ «فروشگاه سایه». اول پاییز هم به آموزشگاه غیاثی جنب فست‌فود محیا رفتم. جایی که همیشه چند تا جوان دور هم حلقه زده بودند و کنار محوطۀ کارواش سیگار می‌کشیدند و کرّوکرّ می‌خندیدند و عملاً، این‌طوری درس خواندنم برای امتحان دادن در نوبت متفرقه شروع شد. از روزی به توهّم سی‌وهفت‌سالگی رسیدم که کتابی را پشت ویترین مغازه‌ای دیدم با عنوانِ مرگ یک فروشنده. ابلهانه فکر می‌کردم تا سی‌وهفت‌سالگی بیشتر عمر نخواهم کرد. نه جرئت آن را داشتم که داخل بشوم و کتاب را بخرم، نه از پشت آن ویترین تکان می‌خوردم. عملاً سِحر شده بودم: مرگ یک فروشنده. آیا منظورش من بودم؟ من می‌مردم یعنی؟ کی؟ کجا؟ چطوری؟ عدد سی‌وهفت یا سی‌وهشت از کجا آمد؟ داشتم به این نتیجه می‌رسیدم که دیوانه شده‌ام؛ آرتور میلر.

از آن لحظه به بعد با خودم عهد کردم که جلوی مرگم را بگیرم. درس بخوانم، به همه جا برسم و به خِطّۀ خودم پشت کنم. به گیسو، مادرم؛ به موسی، عموها و همۀ آدم‌هایی که مرا تنها گذاشتند.