معرفی و دانلود کتاب قتل حساب شده

معرفی کتاب قتل حساب شده

کتاب قتل حساب شده داستان کوتاهی از ویتولد گمبروویچ، نویسنده‌ی بزرگ لهستانی، در مورد بازپرسی است که برای ملاقات با یک اشراف‌زاده به روستایی می‌رود ولی می‌فهمد که این مَرد پیش از آمدن او مُرده! بازپرس به شکل عجیبی به این مرگ مشکوک است و باوجوداینکه هیچ مدرکی ندارد، اصرار دارد اعضای خانواده‌اش او را به قتل رسانده‌اند و آن‌ها را تحت فشار می‌گذارد تا اعتراف کنند. گمبروویچ در این داستان ابزورد و کافکایی، قصه‌های کارآگاهی و جنایی را پارودی می‌کند.

درباره‌ی کتاب قتل حساب شده

روای داستانِ ویتولد گمبروویچ (Witold Gombrowicz) بازپرسی به نام اچ. است که برای ملاقات با یک اشراف‌زاده و حل مشکل ارث او به روستایی می‌رود. او شبانه به خانه‌ی آقای ک. می‌رسد و در می‌زند. اما در بدو ورود با رفتار عجیب میزبان مواجه می‌شود. علیرغم اینکه بازپرس اچ. پیش از عزیمت به آنجا تلگرام زده، پسر و دختر جوان خانواده و همین‌طور مادر پیر آن‌ها همگی رفتارهایی غیرمنتظره دارند و طوری برخورد می‌کنند که انگار انتظار آمدن او را نداشتند. بازپرس می‌فهمد که آقای ک. کمی پیش بر اثر حمله‌ی قلبی مُرده. ناگهان در سر بازپرس اچ. این ایده شکل می‌گیرد که پدر خانواده به مرگ طبیعی نمرده، بلکه به قتل رسیده است. او تقریباً به همه‌ی اعضای خانواده شک دارد. بااینکه هیچ مدرکی مبنی بر وقوع جنایت نیست و هیچ اثر انگشت و ردی روی گردن متوفی وجود ندارد، بازپرس عمیقاً معتقد است که فرد یا افرادی، مرد را خفه کرده‌اند. او چنان مسحور این تصور شده که هیچ‌چیز دیگری را نمی‌پذیرد. بازپرس اچ. این فشار و ظن او را تا حدی ادامه می‌دهد که اعضای خانواده هم به شک می‌افتند...

داستان کوتاه قتل حساب شده (Meurtre avec premedition) یکی از 12 داستان کوتاه مجموعه‌ی باکاکای (Bakakai) ویتولد گمبروویچ لهستانی است. گمبروویچ این داستان‌ها را در حدفاصل دهه‌ی 1920 و 30 میلادی نوشت و منتشر کرد. قتل حساب شده هم مثل دیگر قصه‌های باکاکای، فضایی ابزورد و کمدی دارد و تا حدی پارودی داستان‌های کارآگاهی است. بسیاری از منتقدان اعتقاد دارند، آثار این نویسنده تا حد زیادی یادآور کافکا و دنیای غریب و منحصربه‌فرد اوست. قصه‌ی پیش‌ِ رو نیز احتمالاً مخاطب را به یاد محاکمه‌ی کافکا می‌اندازد. این شباهت از شخصیت اصلی که اچ. نام دارد (شبیه کا. در محاکمه) شروع می‌شود و تا درون‌مایه‌ی اصلی قصه پیش می‌رود؛ مانند اینکه گمبروویچ هم مثل کافکا اصرار دارد در این دنیای بیهوده و پوچ آدم بی‌گناه وجود ندارد و انگار همه مجرم‌اند. همان‌طور که کا. بدون اینکه بداند چرا، محاکمه می‌شود و همه او را مجرم می‌دانند، در کتاب قتل حساب شده هم بازپرس اصرار دارد که قتلی رخ داده و باوجوداینکه هیچ مدرکی ندارد و مَرد به‌وضوح به مرگ طبیعی مُرده، خانواده را وادار می‌کند جنایت را بپذیرند و به آن اعتراف کنند.

داستان قتل حساب شده از تحسین‌شده‌ترین آثار لهستانی و از بهترین داستان‌های کوتاه قرن بیستم است. ویتولد گمبروویچ هم که از پیشروترین نویسندگان اروپا و از اولین مدرنیست‌ها محسوب می‌شد، روی بزرگانی همچون میلان کوندرا تأثیر عمیقی گذاشت و منبع الهام بسیاری از نویسندگان پس از خود شد. این داستان را اصغر نوری ترجمه کرده و نشر افق به چاپ رسانده است.

نکوداشت‌های کتاب قتل حساب شده

• ویتولد گمبروویچ یکی از بزرگ‌ترین رمان‌نویسان قرن ماست. (میلان کوندرا)
• گمبروویچ به‌اندازه‌ی ادگار آلن‌پو غیرعادی و به‌حد کافکا ابزوردیست است. (نیویورکر)
• گمبروویچ یکی از بااستعدادترین و اصیل‌ترین نویسندگان قرن بیستم است... این داستان مقدمه‌ای جذاب و تحسین‌برانگیز بر دیگر آثار او خواهد بود. (Washington Post Books World)

اقتباس‌های نمایشی از کتاب قتل حساب شده

داستان کتاب قتل حساب شده از گمبروویچ که در مجموعه‌ی باکاکای قرار دارد، یکی از محبوب‌ترین قصه‌های او به شمار می‌رود. این اثر بارها مورد اقتباس نمایشی قرار گرفته که دو تا از متأخرترین آن‌ها عبارت‌اند از: نمایشی به کارگردانی رافائل سیسیکی که در سال 2005 در ورشو به روی صحنه رفت و نمایشی ساخته‌ی پیوتر وارسوفسکی که در سال 2003 در شهر کاوویتسه اجرا شد.

کتاب قتل حساب شده برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به داستان‌های معمایی، ابزورد و کمدی علاقه دارید، این داستان کوتاه برای شماست.

در بخشی از کتاب قتل حساب شده می‌خوانیم

خودم را پریشان حس می‌کردم. با این ‌همه، من به عنوان بازپرس، در زندگی‌ام صدها فوت از سر باز کرده بودم. اما دقیقاً... چه باید می‌گفتم؟ جنازه‌ی زشت مقتولی پنهان‌شده زیر پتو یک چیز است، متوفی درگذشته به مرگ طبیعی و خوابیده در تابوتش چیز دیگر؛ نبودن تشریفات در مورد اول یک چیز است، انتظار عزت و احترام برای فوتی شرافتمندانه، و در واقع مرگی قانونی، یک چیز دیگر. تکرار می‌کنم، اگر همان اول همه‌ی ماجرا را به من گفته بودند، کوچک‌ترین تشویشی حس نمی‌کردم. اما آن‌ها زیادی معذب بودند. زیادی هراسان بودند. نمی‌دانم فقط از این‌ رو بود که من سرزده آمده بودم یا از این ‌رو که با توجه به شرایط، به سبب شغل من نوعی شرمساری حس می‌کردند، از این ‌رو که سال‌های طولانی کار از من یک حرفه‌ای جدی می‌ساخت. به هر حال، شرمساری آن‌ها شرم وحشتناکی را در من برمی‌انگیخت، شرمی مطلقاً بی‌تناسب.

جویده‌جویده چند کلمه گفتم راجع به احترام و محبتی که همیشه نسبت به متوفی حس کرده بودم. بعد، یادم افتاد که او را از زمان مدرسه به این طرف ندیده بودم، برای همین اضافه کردم «وقتی مدرسه بودیم». از آنجا که آن‌ها همچنان چیزی نمی‌گفتند و با این‌ همه من باید حرفم را تمام می‌کردم و چیز دیگری برای گفتن پیدا نمی‌کردم، پرسیدم: «می‌توانم جسد را ببینم؟»

کلمه‌ی "جسد" به نظرم شاد نیامد. ناراحتی آشکار من دلِ بیوه را نرم کرد: به هق‌هق افتاد، دستم را گرفت و بریده‌بریده گفت: «امروز... امروز... دیشب... صبح بیدار شدم، رفتم توی اتاق، صدا زدم، ایگناس! ایگناس! هیچی، هیچ تکانی نخورد. بیهوش شدم، بیهوش... از آن موقع به این طرف، دست‌هام یکریز می‌لرزند، ببینید!»