معرفی و دانلود کتاب صمیمیت

معرفی کتاب صمیمیت

کتاب صمیمیت داستانی کوتاه از ریموند کارور، نویسنده‌ی فقید اهل آمریکاست. این داستان خواندنی که به قلم مصطفی مستور به زبان فارسی ترجمه شده، از زبان مردی روایت می‌شود که چهار سال پس از جدایی از همسر سابق خود، تصمیم به دیدن او می‌گیرد.

درباره کتاب صمیمیت

ریموند کارور، خالق کتاب صمیمیت (Intimacy)، یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان ادبیات آمریکا در طول سده‌ی بیستم بود. او استاد مسلم داستان کوتاه، و یکی از چهره‌های برجسته در تحول این گونه‌ی ادبی به شمار می‌رود. سبک نوشتاری خاص وی، به گواه بسیاری از منتقدان و صاحب‌نظران، از سبک منحصربه‌فرد ارنست همینگوی اثر پذیرفته است. هرچند در بداعت و اصالتِ کارِ کارور شکی نیست.

ساختمان داستان‌های کوتاه کارور، بر اصلِ ایجاز و اقتصاد کلام استوار است. در نوشته‌های داستانی او، به ندرت به توصیفات پرطول‌وتفصیل برمی‌خوریم. در عوض، این نوشته‌ها آکنده از جملات کوتاهی‌اند که به طور مستقیم وضعیت عینی آدم‌های داستانی را شرح می‌دهند. کارور استاد انتقال کیفیات ذهنی کاراکترهای داستانی، از طریق توصیفات مشخص و عینی است. او هرگز به طور مستقیم وارد ذهن آدم‌های داستانی نمی‌شود؛ بلکه محتویات ذهن آن‌ها را از مجرای توصیف احوال بیرونی آن‌ها به مخاطب عرضه می‌کند.

دیالوگ‌نویسی یکی دیگر از مهارت‌های برجسته‌ی ریموند کارور در مقام یک داستان‌نویس زبده است. دیالوگ‌هایی که او در دهان مخلوقات ادبی خویش می‌گذارد، به سیاق دیالوگ‌های ارنست همینگوی، گویی از زبان انسان‌هایی واقعی جاری شده‌اند.

ریموند کارور اغلب آثار داستانی خود را با الهام از تجارب زیسته‌ی خویش به نگارش درآورده است. خود او ضمن مصاحبه‌ای، در این باره چنین گفته است: «داستانی که مورد علاقه‌ی من است، در تمام سطورش به جهان واقعی ارجاع می‌دهد. البته هیچ‌کدام از داستان‌های من واقعاً اتفاق نیفتاده‌اند. اما همیشه چیزی واقعی در کار است؛ عنصری، حرفی که کسی به من زده، یا چیزی که شاهدش بوده‌ام... داستانی که بیش از همه مورد علاقه‌ی من است، چه داستان تولستوی باشد، چه چخوف، بری هانا، ریچارد فورد، همینگوی، آیزاک بابل یا آن تایلر، به گمانم داستانی است که تا حدی حدیث نفس باشد. یا دست‌کم، دال بر زندگینامه‌ی نویسنده باشد.»

داستان صمیمیت که اکنون پیش روی شماست، دقیقاً با مشخصاتی که کارور در باب داستان‌های مورد علاقه‌اش توصیف کرده، همخوانی دارد. این داستان برآمده از تجربه‌ی طلاق نویسنده از هسمر اول خود می‌باشد.

کتاب صمیمیت از زبان مردی روایت می‌شود که چهار سال پس از جدایی از همسر خویش، برای دیدن او به راه می‌افتد. به چه امید؟ خودش هم به درستی نمی‌داند. در طول این دیدار، دیالوگی بین مرد و زن شکل می‌گیرد که پرده از جزئیات زندگی مشترکشان با یکدیگر برمی‌دارد؛ زندگی مشترکی که به زعم هر دو طرف ماجرا، از خلال انبوهی از سوءتفاهم‌ها، خودخواهی‌ها و یک‌طرفه به جانب قاضی رفتن‌ها سپری شده است. از این دیالوگ پردامنه درمی‌یابیم که در زندگی این مرد و زن، هرگز آن صمیمیتی که شاکله‌ی اصلی یک ازدواج خوب و موفق است، وجود نداشته. البته نبود این صمیمیت بیش از همه زن را آزار داده؛ اما مرد نیز به نوبه‌ی خود قربانی آن شده است...

لازم به ذکر است که کتاب صمیمیت توسط نشر خوب «چشمه» روانه‌ی بازار گشته است.

کتاب صمیمیت مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه رئالیستی (واقع‌گرا) و دوست‌داران ادبیات مدرن آمریکا، دو گروه از مخاطبین اصلی کتاب صمیمیت از ریموند کارور به شمار می‌روند.

با ریموند کارور بیشتر آشنا شویم

ریموند کارور (Raymond Carver)، نویسنده‌ی بزرگ آمریکایی، به سال 1938 در شهر کلاتْسْکانی (واقع در ایالت اورگن) دیده به جهان گشود و در سال 1988 در پورت آنجلسِ واشنگتن روی در نقاب خاک کشید. پدرش کارگر کارخانه و معتاد به الکل بود. مادرش زنی معمولی بود که از طریق کار در فروشگاه‌های زنجیره‌ای به امرار معاش خانواده کمک می‌کرد. کارور تحصیل را در مدرسه‌ای محلی آغاز کرد و از همان دوران کودکی و نوجوانی، با مطالعه‌ی رمان‌ها و مجله‌های عامه‌پسند، به سمت ادبیات گرایش پیدا کرد.

کارور در سال 1956، زمانی که تنها هجده سال داشت، با ماریان بورک، دوست دوران دبیرستان خود، ازدواج کرد. این زوج در بیست‌سالگیِ کارور صاحب دو فرزند بودند. کارور در سال 1982 به طور رسمی از ماریان جدا شد و شش سال بعد با تس کالاگر پیمان ازدواج بست.

ریموند کارور از آن دست نویسندگانی بود که اغلب عمر، با وضعیت دشوار مالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. او برای گذران زندگی شغل‌های متفاوتی را امتحان کرد؛ از فروشندگی و نگهبانی گرفته تا تدریس خصوصی. نوشتن را به طور جدی از دهه‌ی 60 میلادی آغاز کرد. سال 1967 به نقطه‌ی عطف مهمی برای وی بدل شد. در این سال بود که اثری از او، برای اولین بار در یکی از نشریات ادبی مشهور زمان، به انتشار رسید.

اعتیاد به الکل یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های زندگی شخصی ریموند کارور بود؛ اعتیادی که در برهه‌ای او را به آستانه‌ی فروپاشی عصبی سوق داد. کارور البته بر این اعتیاد ناخجسته غلبه کرد و بعدها، با الهام از چالش خویش با غول الکلیسم، داستان‌های برجسته‌ای را به رشته‌ی تحریر درآورد.

ریموند کارور را یکی از مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویسان تاریخ لقب داده‌اند. خود او ضمن مصاحبه‌ای، از ارنست همینگوی، لئو تولستوی و آنتون چخوف به عنوان شاخص‌ترین نویسندگانی که از آن‌ها تأثیر پذیرفته یاد کرده است. کارور در تمام طول دوران کاری خویش، جز شعر و داستان کوتاه چیز دیگری ننوشت.

از میان آثار مشهور این نویسنده‌ی نامدار، می‌توان به عناوین پیش رو اشاره نمود: «وقتی از عشق حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم؟»، «می‌شود لطفاً ساکت باشید، لطفاً؟»، «فصل‌های سخت»، «کلیسای جامع»، «فیل».

گفتنی است که ریموند کارور در سال 1988 برنده‌ی جایزه‌ی معتبر او. هنری شد.

در بخشی از کتاب صمیمیت می‌خوانیم

مى‌گوید یک نفر دیگر را براى خودت پیدا کردى، نه؟ خیلى طول نکشید. حالا هم خوش‌وخرم اى. به هرحال این‌طور مى‌گویند. مى‌گویند: «حالا خوش‌وخرم است.» هى، چیزهائى را که برایم فرستادى خواندم! فکر کردى نمى‌خوانم؟ ببین، من قلب تو را خوب مى‌شناسم، حضرت آقا. همیشه مى‌شناختم. آن‌موقع‌ها مى‌شناختم، الآن هم مى‌شناسم. هم داخل‌اش را، هم بیرون‌اش را، این را هیچ‌وقت فراموش نکن. قلب تو مثل یک جنگل است، یک جنگل تاریک، راست‌اش را بخواهى، یک سطل زباله است. اگر مى‌خواهند چیزى از کسى بپرسند، بگذار من برای‌شان بگویم. من مى‌دانم تو چه‌طور عمل مى‌کنى. فقط بگذار این‌طرف‌ها پیداشان بشود، حکایتى برای‌شان دارم نگفتنى. حکایتى که من توش بودم. کارهائى به عهده‌ام بود، رفیق شفیق. در آن به‌اصطلاح کارت، من را مضحکه‌ى خاص‌وعام کردى. تا هر بى‌سروپائى دل‌اش به حال‌ام بسوزد و حکمى صادر کند. از من بپرس هیچ برایم مهم بود. بپرس هیچ ناراحت‌ام کرaد. یالله دیگر، بپرس.