معرفی و دانلود کتاب زنگ هفتم: مجموعه داستان به هم پیوسته

معرفی کتاب زنگ هفتم: مجموعه داستان به هم پیوسته

مجموعه‌داستانی که یادآور خاطرات و وقایع دهه‌ی شصت برای نسلی است که کودکی و نوجوانی‌شان را در این دهه‌ی خاطره‌انگیز سپری کردند. کتاب زنگ هفتم نوشته‌ی محمدمنصور هاشمی از هفت داستان کوتاهِ به‌هم‌پیوسته تشکیل شده که شیرینی‌ها و تلخی‌های ایام گذشته‌ی نویسنده را در قالب روایت یک راوی بی‌نام حکایت می‌کند.

درباره‌ی کتاب زنگ هفتم

برای نسلی که کودکی و نوجوانی خود را در دهه‌ی شصت خورشیدی سپری کرده است، این دهه مجموعه‌ای از خاطرات تلخ و شیرین است. روزگاری که به واسطه‌ی وقوع جنگ با عراق و فشار اقتصادی، برای بسیاری از خانواده‌ها ایام سختی بود، اما درعین‌حال به‌خاطر صفا و صمیمیتی که در آن سال‌ها میان مردم و جامعه وجود داشت، شکل‌دهنده‌ی خاطراتی شیرین، به‌ویژه برای بچه‌های آن دوران نیز محسوب می‌شد.

کتاب زنگ هفتم نوشته‌ی محمدمنصور هاشمی روایتگر همین شیرینی‌ها و تلخی‌ها است. نویسنده که خود دوران نوجوانی‌اش را در دهه‌ی شصت گذرانده است، با نوشتن هفت داستانِ متصل به یکدیگر، حال‌وهوای هم‌سن و سالان خود در آن روزگار را با زبانی ساده و شیرین روایت کرده است؛ این داستان‌ها هر کدام به عنوان یک داستان مستقل به حساب می‌آیند، اما به لحاظ مضمون و درون‌مایه با یکدیگر پیوستگی دارند.

در کتاب زنگ هفتم نوشته‌ی محمدمنصور هاشمی که نشر چشمه آن را منتشر کرده است، موضوع اصلی داستان‌ها حول محور فضای آموزشی و فرهنگی در سال‌های دهه‌ی شصت است؛ راوی داستان‌ها که یک نفر است با پیش رفتن کتاب، سال‌های نزدیک‌تری را روایت می‌کند و در هر داستان بزرگ‌تر می‌شود؛ در مجموع، ما بر اساس زبانی که راوی برای هر داستان انتخاب می‌کند، به تغییرات و تحولات فرهنگی و آموزشی در طول این سال‌ها پی می‌بریم و آن‌ها را مروز می‌کنیم.

کتاب زنگ هفتم را می‌توان مجموعه‌ای از قطعات یک پازل دانست؛ پازلی که زندگی یک فرد را از دوران نوجوانی و تحصیل در مدرسه روایت می‌کند تا به زمان بزرگسالی، ازدواج و بچه‌دار شدنش برسد. در این سال‌ها او همراه با وقایع و تحولاتی همچون جنگ، هیجانات سیاسی و تغییرات اجتماعی، تغییر می‌کند و هر چقدر به سنش اضافه می‌شود، پرسش‌ها و مسائل ذهنی او نیز بزرگ‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. پرسش‌هایی که گاه آن‌قدر پیش می‌روند که به سؤال‌های فلسفی تبدیل می‌شوند.

نکوداشت‌های کتاب زنگ هفتم

• من رگه‌های فلسفه را در کار دیدم. انگار به نوعی فلسفه به زبان ساده بود. خیلی مرا یاد کتاب دنیای سوفی، نوشته‌ی یوستین گردر، انداخت. (بهاره ارشد ریاحی، نویسنده و منتقد)
• اثری جمعوجور و کوتاه که در یک نشست می‌توان آن را خواند. حال‌و هوای نوستالژیک کتاب برای آن‌ها که خاطرات جمعی مشترک با این نسل داشته‌اند از ویژگی‌های قابل‌اشاره‌ی این داستان‌ها است. (سایت الف)

کتاب زنگ هفتم برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به آثار داستانی و جهان داستان کوتاه با این کتاب ارتباط برقرار خواهند کرد؛ به‌ویژه آنان که به دنبال داستان‌هایی با رگه‌های نوستالژیک و مرور کننده‌ی خاطرات باشند.

با محمدمنصور هاشمی بیشتر آشنا شویم

محمدمنصور هاشمی متولد 1354 در تهران، نویسنده، پژوهشگر و مدرس رشته‌ی فلسفه است. او تحصیلات خود را در رشته‌ی فلسفه تا مقطع دکترا در دانشگاه تهران پی گرفت و هم‌اکنون عضو هیأت علمی و مدیر گروه کلام بنیاد دایره‌المعارف اسلامی است. وی در کنار پژوهش و نگارش آثار فلسفی، در حوزه‌ی ادبیات نیز فعالیت دارد و تاکنون یک رمان و یک نمایش‌نامه نیز منتشر کرده است. از مجموع آثار این نویسنده می‌توان به کتاب‌های «قهقهه در خلاء»، «صیرورت در فلسفه ملاصدرا و هگل»، «خدا و بشر: چند مبحث کلامی در تاریخ اندیشه اسلامی» و «صادق هدایت» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب زنگ هفتم می‌خوانیم

نمی‌دانم من دیر رسیده بودم یا آن‌ها زود شروع کرده بودند. شاید هم جلسه‌ی قبل گفته بود نیم ساعت زودتر بیاییم. هر چه بود من که رسیدم بچه‌ها پا‌مرغی می‌رفتند. به ساکم اشاره کردم، یعنی بروم لباس عوض کنم. با دست اشاره‌ای کرد که نه، و با حرکت چشم و گونه اشاره‌ای دیگر که یعنی برو آن بالا. صورتش گرد و رنگ موهایش سیاه زغالی و ریشش توپی و پُر بود. چشم‌هایش هم همیشه انگار می‌خواست آن‌طرفِ آدم را ببیند، زُل. رفتم طرف پله‌ها و روی ایوان ایستادم بغل دو‌تا دیگر از بچه‌ها که آن‌ها هم لباس عوض نکرده بودند. یواش از یکی‌شان پرسیدم «چه خبره؟» زیر لب گفت «دهن‌مون سرویسه» و همان‌طور زیر‌لبی ادامه داد «شاکی شده اساسی.» چشمم به حیاط بود. بچه‌ها داشتند کلاغ‌پر بر‌می‌گشتند. نمی‌دانم چند‌بار طول مدرسه را پا‌مرغی رفته بودند و کلاغ‌پر برگشته بودند.

قیافه‌هاشان که داد می‌زد خیلی زیاد: سرخِ لبویی. به هن‌هن افتاده بودند. حتا درگاهیِ مشنگ که فکر می‌کرد تو همه‌ی درس‌ها باید اول باشد و همیشه حتا تو آمادگی‌دفاعی هم می‌خواست خودش را نشان بدهد، گاهی دستش از پشت‌سرش ول می‌شد و کلاغ‌پرش را نصفه‌نیمه می‌رفت. بیچاره شهاب‌الدین که کاملاً بریده بود، با آن هیکل چاق. آن‌قدر عرق کرده بود که عینکش روی دماغش نمی‌ایستاد. با هر تکانی انگشتش را می‌آورد بالا، عینک را می‌داد عقب. یک لحظه هم که پا شد بایستد فانوسقه‌اش را شُل کند، دادِ آقای مهرانی چنان توی حیاط پیچید که طفلک با حالت گریه خودش را جمع کرد نشست. یک داد دیگر؛ «گفتم حرکت کن!» شهاب‌الدین تقریباً داشت خودش را روی زمین دنبال بقیه می‌کشید. آقای مهرانی اهل داد زدن بود. همین هم صدای در‌و‌همسایه را درآورده بود.