معرفی و دانلود کتاب زندگی منفی یک

معرفی کتاب زندگی منفی یک

کتاب زندگی منفی یک، اثر کیوان ارزاقی، یکی از رمان‌های اجتماعی و روانشناختی معاصر است که در آن به روابط پیچیده‌ی انسانی در دنیای مدرن پرداخته می‌شود. این کتاب با روایت چندلایه و شخصیت‌های چندبعدی، تصویری از تناقض‌های درونی انسان‌‌ها و نقش‌های اجتماعی که بر آن‌ها تحمیل شده است، ارائه می‌دهد. رمان در بیست فصل تنظیم شده و روابط درهم‌تنیده‌ی دو زوج را با جزئیات بسیار روایت می‌کند.

درباره‌ی کتاب زندگی منفی یک

کیوان ارزاقی در کتاب زندگی منفی یک، با بهره‌گیری از روایت‌های چندلایه، داستانی پیچیده و درهم‌تنیده را خلق می‌کند که خواننده را به سفر در اعماق روابط انسانی می‌کشاند. این سبک روایت، یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی کتاب است که باعث می‌شود زاویه‌های مختلف یک داستان واحد به نمایش گذاشته شود.

در کتاب زندگی منفی یک، زندگی زوج‌هایی روایت می‌شود که دغدغه‌های زندگی امروزی را دارند و هر کدام از آن‌ها برداشت و احساسات خود را نسبت به اتفاقات بیان می‌کنند. کیوان ارزاقی یک فصل در میان به روایت زندگی یک زوج می‌پردازد؛ چرا که زندگی آن‌ها به صورت موازی و درهم‌تنیده پیش می‌رود. چهره‌ی واقعی شخصیت‌های کتاب از دیده پنهان است؛ آن‌ها بسته به موقعیت، رفتارهای متفاوتی را از خود نشان می‌دهند و این موضوع باعث می‌شود که خوانده به‌تدریج لایه‌های پنهان آن‌ها را کشف کند.

کتاب زندگی منفی یک، بازتابی از زندگی واقعی است که در آن هر فرد داستان را از دیدگاه خود روایت می‌کند. تعلیق و هیجان متن این کتاب باعث می‌شود که خواننده از همان ابتدا درگیر شود و با درک ابعاد روانشناختی شخصیت‌ها به وجد بیاید. این رمان مدرن ایرانی به همت انتشارات هیلا منتشر شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

کتاب زندگی منفی یک برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب زندگی منفی یک به طرفداران داستان‌های روانشناختی و اجتماعی پیشنهاد می‌شود. خوانندگان رمان‌های ایرانی معاصر نیز از این استقبال خواهند کرد.

در بخشی از کتاب زندگی منفی یک می‌خوانیم

دلش آشوب است. موبایلش را برمى‌دارد. دست‌دست مى‌کند. مى‌گذاردش روى عسلى کنار مبل. سعى مى‌کند آرام باشد اما طاقت نمى‌آورد. دوباره موبایل را از روى میز برمى‌دارد. آب دهنش را به‌سختى پایین مى‌دهد. انگار لقمه بزرگى وسط گلویش گیر کرده باشد. معده‌اش تیر مى‌کشد. مى‌سوزد.

دنبال اسم نازنین، شماره‌ها را بالا و پایین مى‌کند. مى‌داند که لابلاى همین شماره‌هایى است که دیروز و پریروز تماس گرفته ولى چشمش نمى‌بیند. انگار تمام هوش و حواسش جا مانده وسطِ واژه‌هاى انگلیسى ایمیلِ نازنین که حرفِ اول تمام کلماتِ نَحسش، با حروف بزرگ نوشته شده. هنوز مردّد است. شک دارد. زیر لب با خودش حرف مى‌زند.

نمى‌داند چه شد که وقتى داشت فین‌فین مى‌کرد، نازنین از آن طرف خط با صداى گرفته و خواب‌آلودى گفت: «سلام ژاله‌جان. صبحت به‌خیر!»

ژاله مثل کسى که کار اشتباهى کرده، هول مى‌شود. خودش را روى مبل جمع و جور مى‌کند. لبش را گاز مى‌گیرد. صدایش را صاف مى‌کند و بدون آن‌که جواب سلام نازنین را بدهد باتعجب مى‌گوید: «تو هنوز خوابى؟»

نازنین خمیازه بلندى مى‌کشد. شینِ «امروز یکشنبه‌ست. تعطیله» را کشیده‌تر از بقیه کلمات مى‌گوید. ژاله «واى خداى من» مى‌گوید. سرش را تکیه مى‌دهد به صندلى و مى‌گوید: «ببخشید. اصلاً حواسم نبود. برو بخواب. دیرتر بهت زنگ مى‌زنم.»

به نازنین مى‌گوید برو بخواب، ولى امیدوار است تلفن را قطع نکند، نرود و نخوابد، طاقت ندارد چند ساعت در برزخ منتظر بماند.

«Dont worry عزیزم. دیگه باید بیدار مى‌شدم. چه خبرا؟ تو خوبى؟ کیان چطوره؟»