معرفی و دانلود کتاب زمانی برای معجزه

معرفی کتاب زمانی برای معجزه

در اثر داستانی تازه‌ی آن لوق بوندو که برنده‌ی جایزه‌ی کتاب نوجوانان آلمان شده است، یعنی کتاب زمانی برای معجزه، شاهد زندگی پرفرازونشیب مهاجری کوچک و روایت او از جنگ و تبعید و امید هستید. کمیل، قهرمان اصلی این داستان خواندنی، تنها هفت سال دارد. او از گذشته‌ی خانوادگی خود چندان اطلاعاتی ندارد و اکنون باید به همراه سرپرست مهربان خود، گلوریا، راهی کشور و سرزمینی جدید شود تا از آتش جنگ در اتحاد جماهیر شوروی در امان بماند.

درباره‌‌ی کتاب زمانی برای معجزه

نبرد‌ها و حوادث پرجنب‌وجوش سیاسی، داستان‌های تلخ و شیرین بسیاری را خلق می‌کنند. ماجرای زندگی گلوریا و کمیل، دو قهرمان داستان زمانی برای معجزه (A Time of Miracles) نیز از دل همین اتفاقات برمی‌خیزد. آن لوق بوندون (Anne-Laure Bondoux)، نویسنده‌ی این اثر داستانی تحسین‌شده، جلوه‌ی تازه‌ای از زندگی در مهاجرت را برای خوانندگان نوجوان خود روشن خواهد کرد.

نام کمیل را گلوریا برای او انتخاب کرده. نام واقعی این کودک خردسال و بی‌پناه بلیز فورچن است؛ این را نیز گلوریا می‌گوید. کمیل از وقتی به خاطر دارد کسی را نمی‌شناخته جز این زن. او هم پدر و هم مادرش است و هم تنها دوست و رفیقش. گلوریا تعریف می‌کند که کمیل را وقتی خیلی کوچک‌تر بوده از یک سانحه‌ی ترسناک نجات داده و نزد خود آورده. مادر کمیل از او خواسته تا فرزندش را بزرگ کند و حالا این وظیفه‌ی گلوریاست که کمیل را از شر آتش بزرگی که بر جان کشور افتاده در امان بدارد. داستان در جمهوری گرجستان و درست در سال‌های فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی می‌گذرد. هرلحظه امکان دارد زندگی آرام گلوریا و کمیل با حوادثی عجیب و ناگوار رو‌به‌رو شود. همین موضوع گلوریا را مجاب می‌کند تا به همراه فرزند‌خوانده‌اش هرچه زود‌تر از سرزمین جنگ‌زده‌ی خود بگریزند و به‌دنبال پناه‌گاه‌ و سرنوشت تازه‌ای بروند. اما هیچ‌کدام از قهرمان‌های داستان زمانی برای معجزه خبر ندارند که در ادامه‌ی مسیر چه ماجراهای باورنکردنی‌ای سر راهشان قرار گرفته است.

آن‌ها با پای پیاده سفر خود را آغاز می‌کنند و راهی غرب و سرزمین فرانسه می‌شوند. گلوریا از اصالت فرانسوی کمیل خبر دارد و حتم دارد که در آن‌جا مکان امنی برای پناه‌ گرفتن پیدا خواهد شد؛ اما نه گلوریا و نه کمیل حدس نخواهند زد که این سفر پنج سال طول می‌کشد و زندگی آن‌ها را برای همیشه تغییر می‌دهد! راوی اصلی ماجرا یعنی کمیل در هر بخش از این سفر پرفرازونشیب با شخصیت‌های جدیدی آشنا می‌شود که هرکدام سرگذشت‌هایی شنیدنی دارند و حالا در یک نقطه به دنبال پناهگاهی مشترک می‌گردند. کمیل در طول این سفر بزرگ و بالغ می‌شود و هر روز سوالات بیشتری درباره‌ی تاریخچه‌ی خانوادگی در ذهن او نقش می‌بندد.

رمان زمانی برای معجزه، داستانی با پیرنگ‌ اجتماعی و تم تاریخی است؛ رمانی که خط روایت آن در بستری از حوادث مهم قرن اخیر شکل می‌گیرد و چهره‌ی رخداد‌های عظیمی هم‌چون جنگ‌‌ و تبعید را برای مخاطب جوان به تصویر درمی‌آورد. داستان زمانی برای معجزه، همچنین سفری‌ست به دنیای درونی آدم‌ها. شخصیت‌های اصلی این داستان بلند باوجود سختی و رنج‌های عجیبی که در طول مهاجرت تحمل می‌کنند، همچنان دل‌های پرامید و دستان مهربانی دارند و روایت‌های جالب و متفاوتی از تجربیات خود تعریف می‌کنند. این کتاب با انتشار در سال 2009 با استقبال ویژه‌ای از طرف جشنواره‌های داستانی مختلف روبه‌رو شد و توجه خوانندگان نوجوان بسیاری را از سراسر دنیا به حقایق زندگی در مهاجرت جلب کرد. این اثر خواندنی از جانب نشر پیدایش به دست شما می‌رسد.

جوایز و افتخارات کتاب زمانی برای معجزه

• دریافت جایزه‌‌ی Batchelder، سال 2011
• نامزدی در جشنواره‌ی ادبی کتاب نوجوانان آلمان، سال 2012
• دریافت جایزه‌ی کتاب کودک و نوجوان کاتولیک، سال 2012

نکوداشت‌های کتاب زمانی برای معجزه

• رمانی حیرت‌انگیز که روایتی فوق‌العاده را با نگرش به واقعیت‌های خشن فقر ترکیب می‌کند. (انجمن صنفی کتابخانه‌ی جوان)
• صدای گلوریا، شخصیت اصلی این داستان، تا مدت‌ها در ذهن و گوش مخاطب می‌ماند. (هفته‌نامه‌ی ناشران)
• این کتاب ادای احترامی‌ست به احساسات مادرانه و نیروی داستان‌‌ها، در میان حوادث و شلوغی‌های سیاسی. (Kirkus Reviews)

کتاب زمانی برای معجزه برای چه کسانی مناسب است؟

نوجوانان علاقه‌مند به داستان‌های تاریخی و رمان‌های واقع‌گرا این کتاب را دوست خواهند داشت.

در بخشی از کتاب زمانی برای معجزه می‌خوانیم

گلوریا می‌گفت: «نچ، نچ، نچ!» و سرفه‌اش که تمام می‌شد می‌خندید. «اخم نکن بچه‌جون. قرار نیست تو دفنم کنی! خودت خیلی خوب می‌دونی که من مثل درخت استوار و محکمم، موسیو بلیز! حالا بجنب! اگر می‌خوای امشب شام بخوری برو و برام آب بیار.»

با‌عجله سطل را برمی‌داشتم و به حیاط ‌می‌رفتم. همیشه برای کمک کردن به دیگران حاضر بودم چون عجله داشتم زود بزرگ بشوم. حس می‌کردم دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم جای خوبی برای بچه‌ها نیست. در رؤیاهایم می‌دیدم پاهایم آن‌قدر دراز شده‌اند که می‌توانم خیلی سریع بدوم و خودم آن‌قدر قوی شده‌ام که ساک کرباسی خاکی‌رنگی را به دوش بکشم که گلوریا اسمش را گذاشته «کیف‌ابزار».

از وقتی در مجتمع زندگی می‌کردیم، کیف‌ابزار روی قفسه‌ای بالای در جا گرفته بود. تمام این مدت فقط جعبه‌ای تویش بود که گلوریا چیزهای سرّی‌اش را در آن می‌گذاشت و من اجازه نداشتم بازش کنم.

باقی چیزهایی که داشتیم در اتاق پخش بود: لباس‌های‌مان، اطلس سبزرنگ من، پتوها و لوازم اولیه‌ی آشپزی، ویولونی که سیم نداشت، رادیو، سماور واسیلی. می‌دانستم اگر یک وقت صدای زنگ را بشنوم چه باید بکنم: باید از صندلی بالا بروم، کیف‌ابزار را بردارم و با بیشترین سرعت ممکن وسایل‌مان را بریزم تویش. یک وقتی‌هایی در ذهنم برای این وضعیت اضطراری تمرین می‌کردم: صندلی، کیف‌ابزار، وسایل؛ و بعد تصور می‌کردم که چطور ساکنان مجتمع به‌ سرعت آبی که از راه‌آب وان خالی می‌شود، مجتمع را تخلیه می‌کنند. از گلوریا می‌پرسیدم بعدش چه باید بکنیم.