معرفی و دانلود کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی

معرفی کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی

کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی، عنوان پنجمین کتاب از مجموعه اشعار احمدرضا احمدی، شاعر برجسته‌ی دوران معاصر است. شاعر در این اثر مانند دیگر کتاب‌های این مجموعه، اشعار خود را به سبک نیمایی یا شعر نو سروده است. اثر پیش رو دریچه‌ای را به دنیای تازه‌ترین آثار شاعر باز کرده و خواننده را به نظاره‌ی چهارفصل رنگارنگ شعر دعوت می‌کند.

درباره‌ی کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی

شاید به آخر راه رسیده باشیم، در یک روز بارانی، در بن‌بستی بی‌گریز، اما هنوز هم می‌توانیم به یاد تمام روزهای آفتابی، شمعی روشن کنیم...

کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی، عنوان پنجمین کتاب از مجموعه دفترهای سالخوردگی‌ست که احمدرضا احمدی شاعر برجسته‌‌ی ایرانی، شعرهای آن را سروده است. احمدرضا احمدی در این اثر از پیری و کهولت می‌گوید، دوران تنهایی فرا رسیده اما شعرها هرگز پیر و تنها نمی‌شوند. هر بار که آن‌ها را بخوانی، جانی دوباره می‌گیرند و از نو متولد می‌شوند.

کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی، توسط نشر چشمه چاپ شده و نسخه‌ی الکترونیک آن از طریق سایت و اپلیکیشن کتابراه در دسترس علاقه‌مندان به شعر معاصر ایران و آثار احمدرضا احمدی قرار گرفته است.

درباره‌ی مجموعه کتاب‌ دفترهای سالخوردگی

از بهار جوانی تا زمستان پیری، مجموعه شعر دفترهای سالخوردگی شامل هفت کتاب از تازه‌ترین اشعار احمدرضا احمدی، شاعر پرآوازه‌ی دوران معاصر ایران است که در سبک نیمایی یا نو سروده شده‌اند. شعرهای این مجموعه مانند دیگر آثار احمدرضا احمدی حاوی مضامین فلسفی و اجتماعی هستند و البته شاعر عشق را نیز در میان اشعارش فراموش نکرده و از آن بسیار سخن گفته است، حتی در انزوای سالخوردگی.

کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی، مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به شعر و ادبیات معاصر ایران و دوستداران اشعار احمدرضا احمدی، از مطالعه‌ی کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی، لذت خواهند برد.

با احمدرضا احمدی بیشتر آشنا شویم

احمدرضا احمدی شاعر، نمایشنامه‌نویس و نقاش ایرانی، در سال 1319 در کرمان چشم به جهان گشود. هنوز کودک بود که همراه با خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد و دوره‌ی دبیرستان را در مدرسه‌ی دارالفنون به پایان رساند. بیست ساله بود که سرودن شعر را آغاز کرد و اولین مجموعه شعرش را در سال 1340 به انتشار رساند. انتشار این مجموعه توجه بسیاری از شاعران و منتقدان آن دوره را به او جلب کرد. از احمدرضا احمدی به عنوان بنیان‌گذار موج نو شعر معاصر یاد می‌کنند و در سال 1343، به منظور گسترش این سبک هنری، همراه با بسیاری از چهره‌های شاخص آن دوران گروه ادبی «طرفه» را بنیان گذاشت.

همکاری او با کانون پرورش فکری به عنوان مدیر تولید موسیقی، ثمرات پرباری برای اهالی فرهنگ و هنر به ارمغان آورد و منجر به نشر آثاری جاودانه در شعر و موسیقی شد. دریافت تندیس مداد پرنده، انتخاب شدن به عنوان شاعر برگزیده‌ی جایزه‌ی ادبی بیژن جلالی، برخی از افتخارات او به‌شمار می‎آیند. وی همچنین در سال 1388 نامزد دریافت جایزه‌ی هانس کریستین اندرسن شد. احمدرضا احمدی کارنامه‌ی هنری درخشان و پرکاری دارد. نگارش چندین مجموعه شعر، کتاب‌های شعر و قصه برای کودکان، رمان، شعرخوانی در آلبوم‌های موسیقی و همکاری با سینماگران گواهی بر این مدعاست. از میان آثار متعدد احمدرضا احمدی، می‌توان به کتاب‌هایی مانند «کبوتر سفید کنار آینه»، «روزنامه‌ی شیشه‌ای»، و «ناگهان چراغ‌ها روشن شدند» اشاره نمود.

در بخشی از کتاب دفترهای سالخوردگی 5: در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی می‌خوانیم

چای گرم بود
زنان و مردان را
از رویا و تخیّلم
به بیرون جهان
پرتاب می‌کردم
سبک و آزاد
به دنبال پروانه‌هایی
می‌رفتم
که از روی گُل‌ها
به روی
خوشه‌های گندم
می‌رفتند
دوست نقاشم
می‌گفت:
دیگر بس است
زیاد عمر
کرده‌ایم.

فهرست مطالب کتاب

اگر در باران
آنان در سکوت
نه از چشم آبی
روز را به شب رساندیم
گندم
در آن کوچه ادامه داشت
از گرما
زندگی
زمستان بود
آرام‌آرام
ناشتایی
کافه‌ای بود
اسفالت
مدام مرثیه می‌خواندیم
کودک در باران
بنفشه‌ها
لالایی مدام
فضای گُل سرخ
آسانسور
همچنان خیره به دریا
در این نسیم صبحگاهی
ماه فروردین
کودکان
آینه‌ی شکسته
شک نکنید
گیسوان مرطوب
کلمات
صدای پای تو نبود
برگ‌ریزان
رویا
آسمان از باران و باد
کنار آتش
مهمان
فواره‌های گُل سرخ
دیروز
غرق می‌شوند
چه تفاوت دارد
آن دست‌ها
همچنان بر جهان
یال اسب سفید
با مرگ تو
بهار با پاییز
ایستاده بودیم