معرفی و دانلود کتاب صوتی بر دیوار کافه

معرفی کتاب صوتی بر دیوار کافه

کتاب صوتی بر دیوار کافه اثر احمدرضا احمدی روایت زندگی کارگردان سینمایی است که در دوران دانشجویی‌اش، کافه‌ای در پاریس پاتوق همیشگی‌اش بوده، کافه‌ای منحصر به فرد که بسیاری از مشتریان آن روی دیوارهایش یادگاری می‌نوشته‌اند و راوی داستان همواره دلبسته خواندن و یادداشت برداشتن از روی این دیوار نوشته‌ها بوده است.

راوی در کتاب صوتی بر دیوار کافه برای ما چگونگی ساخته شدن فیلمی را نقل می‌کند که از بیست اپیزود تشکیل شده است. ماجرای این بیست اپیزود همگی مستند و برگرفته از یادداشت‌های کوتاهی است که راوی داستان، آن‌ها را بر دیوار کافه‌ای در پاریس دیده و یادداشت کرده و سپس به سراغ تک تک افرادی رفته که آن یادداشت‌ها را نوشته‌اند و از آنان می‌خواهد در مقابل دوربین او داستان زندگی‌شان را تعریف کنند. قلم خیال‌پرداز و شاعرانه احمدرضا احمدی این داستان‌ها و صاحبانشان را برای همیشه در ذهن و روحمان ثبت می‌کند.

بر دیوار کافه را نمی‌توان با معیارهای کلاسیک دانست. احمدرضا احمدی (با پیشینه قابل توجه در شعر) سبک خاصی را دنبال نکرده و در طیف گسترده‌ای، از مستندگرایی تا پنهان‌ترین لایه‌های درون آدم‌ها، دست به نگارش زده‌ است. در اجرای صوتی اثر هم با جدیت تلاش شده تا این ویژگی حفظ و لحن صمیمی و در عین حال بی‌پروای نویسنده حفظ شود.

احمدرضا احمدی با آشنایی عمیقی که از ادبیات کهن ایران و شعر نیمایی داشت حرکت جدیدی را در شعر معاصر پایه‌گذاری کرد. اولین سروده‌های جدی او از سن بیست‌ سالگی آغاز شد. او نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال 1340 منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه 40 را جلب کرد. هم‌چنین به خاطر آثارش در حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان در سال 1378 از سوی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مراسم بزرگداشت احمدرضا احمدی، تندیس مداد پرنده به او اهدا شد.

در قسمتی از کتاب صوتی بر دیوار کافه می‌شنویم:

«در زمان دانشجویی‌ام در دانشکده سینمایی پاریس از خانه‌های مخروبه حومه پاریس که از جنگ جهانی دوم به جا مانده بود عکس گرفته بودم و دو سه نمایشگاه هم گذاشته بودم صاحب خط روی دیوار کافه پیرمرد را دستیارم زود پیدا کرده بود. وقتی با گروه فیلم‌برداری به سراغش رفتم خواب بود. از خواب که بیدار شد برای من قهوه دم کرد اما خودش آب خورد. چهره‌ای مهربان داشت.

هنوز زندگی بر چهره‌اش مسلط نشده بود. فیلم‌برداری را از کمد لباسش شروع کردیم. در کمد پیراهن‌های مردانه سیاه مندرس بود. صدای دریا می‌آمد که صدای دریا را ضبط کردیم. گفت: «دلم همیشه می‌خواست در این اطراف کوه آتش‌فشان بود. ذوب کوه را خیلی دوست داشتم فقط در فیلم‌های سینمایی دیده بودم.» روی ملافه‌های سفید و پاکیزه‌اش بچه‌گربه‌ها می‌دویدند. گاهی آن‌ها را بغل می‌کرد و نوازش می‌کرد.

گفت: «شما را حتما پیرمرد صاحب‌کافه فرستاده است و شما حتما مشتاق بودید صاحب خط را ملاقات کنید. من سال‌ها است کسی را ندیده‌ام و کسی به ملاقات من نیامده است، حس می‌کنم هنوز خاکستری گرم هستم که از مردگان فاصله گرفته‌ام. در این منطقه بر همه دیوارهای خانه‌های مخروبه، تصویر زنی نقاشی شده است در زیر هر عکس شعری نوشته شده است. هر روز می‌روم به تصویر زن نگاه می‌کنم که محو نشود. به این تصویر خو گرفته‌ام و برای همین تصویر زن در این روستای دور افتاده مانده‌ام. همه شعرهای زیر تصویر زن با ضمیر تو آغاز می‌شود و با ضمیر تو به پایان می‌رسد.

در این روستا یک مادام پیانیست زندگی می‌کند که صاحب یک پانسیون و یک کافه است به من سه وعده صبح، ظهر، شب غذای مجانی می‌دهد گاهی به من پول سیگار و کرایه قطار تا پاریس می‌دهد.»

فهرست مطالب کتاب صوتی