معرفی و دانلود کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه

معرفی کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه

کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه، یک کاوش فلسفی در عمق اندیشه‌های دو تن از متفکرین بزرگ قرن نوزدهم است. لف شستوف، در این پژوهش خواندنی، شما را به چالش فکری تازه‌ای دعوت می‌کند. او سیر نظرات و جهان‌بینی کاملاً متفاوت نیچه و تولستوی را مقابل هم قرار می‌دهد و نظرگاه فکری آن‌ها درباره‌ی مفهوم خیر را مقایسه می‌کند تا به زوایای کمتر شناخته‌شده‌ای در شخصیت و آرای این دو مرد خردمند دست بیابد.

درباره‌‌ی کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه

فیلسوف نام‌آور روسی، لف شستوف (Lev Shestov) در اثر برجسته‌ی خود یعنی کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه (Достоевский и Ницше) ما را به سیروسیاحت در آراء و نظرات دو تن از اثرگذارترین نام‌های ادبی و فلسفی جهان دعوت می‌کند. در سمتی از این پژوهش، نگاهی به سیر ذهنی و اندیشه‌های لئو تولستوی می‌اندازیم و در سوی دیگر، با عمق روایت‌ها و نقل‌قول‌هایی که از فریدریش نیچه به جای مانده آشنا می‌شویم.

البته نباید کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه را مروری ساده و معمولی در زندگانی اندیشمندان تاریخ پنداشت. اگرچه که لف شستوف نویسنده‌ی این کتاب تلاش می‌کند تا بدون هیچ‌گونه سوگیری به نظریات پیشگامان خود بپردازد و نقطه‌نظرات شخصی خود را در این امر دخیل نکند، اما نباید فراموش کرد که خود او نیز از صاحب‌نامان فکری معاصر ماست. به همین دلیل، مرور تاریخ فلسفه از دریچه‌ی نگاه تیزبین شیستوف و با روایت قلم خوش‌آهنگ او، لطف دیگری برای علاقه‌مندان فلسفه خواهد داشت.

به عبارتی کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه را باید تحلیلی عمیق و فلسفی با رنگ‌مایه‌ای ادبی دانست. اما شاید سوال بعدی این باشد که چرا نویسنده‌ی کتاب، نام تالستوی و نیچه را کنار یکدیگر گذاشته و تصمیم گرفته تا آن‌ها در در یک مبحث مشترک بگنجاند؟ این در حالی‌ست که می‌دانیم نیچه و تولستوی از نظر اندیشه و نوع نگاه به هستی تفاوت‌های اساسی و بنیادینی با یک‌دیگر دارند. اگر بخواهیم صادق باشیم باید بگوییم که لف شستوف، سعی دارد دو سوی مخالف یک قطب‌نما را در یک موضوع واحد قرار دهد.

در جهتی از این قطب‌نمای فکری، فردریش نیچه قرار گرفته؛ فیلسوف پرآوازه‌ای که نگاه چندان مثبتی به مقوله‌ی دین و باور‌های الهی ندارد؛ از ارزش‌های اخلاقی متفاوتی حرف می‌زند؛ معنا و هدفی در زندگی نمی‌یابد و به مفاهیم انسانی و اجتماعی نیز نگرشی بدبینانه دارد. در سوی دیگری از این قطب‌نما، شاهد مردی هستیم که با اندیشه‌های خداباورانه و قیدوبند سفت‌وسخت خود به اخلاقیات شناخته می‌شود. تولستوی کسی‌ست که از عشق، همبستگی و صلح می‌گوید و زندگی را هدیه‌ی گران‌قدر از جانب خداوند می‌داند.

اما با تمام این‌ها، درست است که تولستوی و نیچه را تماماً مخالف هم بدانیم؟ این همان سوالی‌ست که نویسنده‌ی کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه برای پاسخ به آن پژوهشش را آغاز می‌کند. او برای رسیدن به نتیجه‌ی صحیح در این آزمایش فکری، موضوعی حساس و چالش‌برانگیز را برمی‌گزیند. خیر و درستی، مفهومی‌ست که در افکار تولستوی و نیچه گویی فاصله‌ای از زمین تا به آسمان دارد. اما اگر نگاه موشکافانه و عمیق‌تری به سیر اندیشه‌های این دو فرد داشته باشیم، باز هم همین نظر را خواهیم داشت؟ شاید کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه، باور قدیمی ما را درباره‌ی این دو شخصیت زیر سوال ببرد.

کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه، اولین‌بار در سال 1903 به چاپ رسید. نسخه‌ی مقابل شما حاصل ترجمه‌ی مستقیم این کتاب از زبان روسی است که توسط سیاوش فراهانی انجام شده. انتشارات ققنوس، این اثر فاخر را به علاقه‌مندان دنیای خرد و اندیشه تقدیم می‌کند.

کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به موضوعات فلسفی، گشت‌وگذار در تاریخ فلسفه و مرور بر آرای فلاسفه‌ی قرن نوزدهم از خواندن این اثر بهره می‌برند.

در بخشی از کتاب خیر در آموزه تالستوی و نیچه می‌خوانیم

تالستوی در کتاب ‌هنر چیست؟ ‌ البته نه برای نخستین بار، لیکن با تمام شور و حرارتِ مردی که برای اولین بار پا به میدان نبرد بگذارد، بر سر جامعۀ معاصر خود تاخت می‌آورد. عنوان کتاب هنر چیست؟ است، اما به بصیرت خاصی نیاز نیست تا متوجه شویم که در این‌جا سخن بر سر هنر نیست، و موضوع هنر نیست که فکر نویسندۀ کتاب را به خود مشغول داشته است. تالستوی می‌گوید که از پانزده سال پیش به فکر نوشتن این اثر افتاده است اما نتوانسته ‌آن را به پایان برساند، چرا‌که اندیشه‌هایش در بارۀ این موضوع هنوز برای خود او نیز کاملاً واضح نبودند. لیکن به‌واقع این‌گونه نیست. حدود پانزده سال پیش [از انتشار ‌هنر چیست؟] تالستوی مقاله‌ای با عنوان «‌تأملات به موجب سرشماری در مسکو» به چاپ رسانده‌ و در ‌آن مقاله نظریه‌های بنیادی ‌هنر چیست؟ ‌ به ‌طور کامل بیان شده است. ‌آن طوفان روحی‌ای که تالستوی را از روشنفکران روس جدا کرد و به کرانه‌های دیگری برد و به وی ‌آموخت سخنانی به زبان ‌آورَد که به دیدۀ ما غریب ‌آید، مربوط به گذشته‌های بسیار دور است. هنر چیست؟ تنها خاتمۀ یک موعظۀ دراز‌آهنگ است که سال‌ها پیش ‌آغاز شده. من می‌گویم «‌موعظه»، چه تمام ‌آثاری که تالستوی در سال‌های اخیر منتشر کرده، حتی ‌آثار ادبی‌اش، فقط یک هدف را دنبال می‌کنند و ‌آن این‌که پیروی از جهان‌بینی‌ای را که وی ساخته و پرداخته است برای همگان اجباری سازند. چنین گرایشی در ‌آنا کارنینا با حدت تمام بروز کرده است. سرلوحۀ رمان ‌آنا کارنینا‌ این ‌آیۀ انجیل است: «انتقام از ‌آنِ من است، من جزا خواهم داد.»

ما عادت کرده‌ایم این سخنان را بدان معنا تأویل کنیم که حکم قطعی در مورد انسان‌ها نشاید که از جانب انسان صادر شود، و موفقیت یا ناکامی ما در زندگی این‌جهانی گواه برحق بودن یا باطل بودن ما نیست. اما در ‌آنا کارنینا احساس می‌شود که تالستوی این ‌آیۀ انجیل را کاملاً متفاوت با ‌آنچه گفته ‌آمد درک کرده است. در این رمان است که تالستوی فقط به توصیف زندگی بشر بسنده نکرده، بلکه به داوری در مورد زندگی انسان‌ها پرداخته است.