معرفی و دانلود کتاب خانم‌ها همه ما باید متحد باشیم

معرفی کتاب خانم‌ها همه ما باید متحد باشیم

کتاب خانم‌ها همه ما باید متحد باشیم یکی از پرفروش‌ترین و مشهورترین آثار آمازون در زمینه‌ی مطالعات زنان است که چیماماندا انگوزی آدیشی در آن تفکرات، احساسات و خواسته‌های خود را به عنوان یک زن شرح داده است.

چیماماندا انگوزی آدیشی (Chimamanda Ngozi Adichie)، در کتاب خانم‌ها همه ما باید متحد باشیم (We Should All Be Feminists) بدون آنکه خود را فمینیست معرفی کند از معضلاتی سخن می‌گوید که جلوی پیشرفت زنان را می‌گیرد. او با بیانی ساده و بدون در نظر گرفتن منافع مردان جامعه با ذکر مثال موضوعاتی را که باعث حقارت زنان در جامعه می‌شود را بررسی می‌کند.

در طول تاریخ در فرهنگ‌های مختلف زنان مطیع مردان بودند. بنابراین نیاز بود تا زنان را از این فرودستی رهانید و جامعه را چنان بازسازی کرد که مرد سالاری محو شود و فرهنگی در جامعه شکل گیرد که تضمین کننده‌ی اهداف زنان باشد. این اندیشه از زمان شکل‌گیری در قرن هفدهم میلادی تا امروز 3 موج مختلف از برابری سیاسی، اقتصاد‌ی تا نفی ارزش‌های مردگرایانه و برتری طلبی مرد و در موج سوم به دنبال چیره شدن بر دشواری‌های این پرسش اساسی است که: زن دقیقا چیست؟

فمینیسم نه به مفهوم برتری زنان نسبت به مردان بلکه به معنای برابری حقوق زنان در حوزه‌های مختلف است. چرا که ملاک برتری اشخاص نباید بر اساس رنگ پوست، جنسیت و نژاد‌ آن‌ها باشد، بلکه توانایی، انسانیت، خلاقیت و... است که انسانی را نسبت به دیگری برتری می‌دهد.

این کتاب نسخه اصلاح شده سخنرانی چیماماندا انگوزی آدیشی در دسامبر 2012 در گردهمایی سالانه آفریقا است. در این گردهمایی، سخنرانان با هدف به چالش کشیدن و ترغیب کردن آفریقایی‌ها، سخنرانی‌های مختصری در زمینه‌های مختلف دیگری نیز ارائه داده‌اند.

چیماماندا انگوزی آدیشی را بیشتر بشناسیم:

چیماماندا انگوزی آدیشی در سال 1977 در نیجریه دیده به جهان گشود. او پنجمین فرزند از خانواده‌ای متمدن و اصیل است. مادرش نخستین زن کارمند در دانشگاه نیجریه بود که نامش در تاریخ این کشور نیز به ثبت رسیده. آدیشی با کتاب نیمه یک خورشید زرد معروف شد و جایزه اورنج را از آن خود کرد.

او از دیدگاه مردم و نشریات مختلف به ‌عنوان نویسنده‌ای شجاع مشهور بوده و در همه‌ی کتاب‌هایش منتقد هرگونه تبعیض نژادی، به‌ خصوص تبعیض جنسیتی است.

در بخشی از کتاب خانم‌ها همه ما باید متحد باشیم می‌خوانیم:

وقتی در دبستان انسوکا، یک شهر دانشگاهی در جنوب شرقی نیجریه بودم، معلمم اول ترم گفت که از کل کلاس امتحان می‌گیرد و هر کس بالاترین نمره را بگیرد، مبصر کلاس می‌شود. مبصر کلاس وظیفه بزرگی بود. اگر مبصر کلاس می‌شدید، هر روز اسم بچه‌هایی که شلوغ می‌کردند، را می‌نوشتید، به‌ تنهایی قوی و خودسر بود، اما معلم هم ترکه‌ای به دستتان می‌داد تا در کلاس راه بروید و برای ساکت کردن بچه‌های شلوغ‌کار گشت بزنید. البته، اجازه نداشتید واقعاً از آن ترکه استفاده کنید. اما در نه سالگی چشم‌انداز هیجان‌انگیزی برای من داشت. خیلی دوست داشتم مبصر کلاس باشم. و بالاترین نمره امتحان را گرفتم.

سپس در کمال تعجب، معلم گفت که مبصر باید یک پسر باشد. او فراموش کرده بود قبلاً این نکته را روشن کند؛ فکر می‌کرد نکته واضحی بود. دومین نمره بالای امتحان، یک پسر بود. و او باید مبصر می‌شد.

جالب‌تر از آن این بود که این پسر آدم شیرین و آرامی بود و هیچ علاقه‌ای به گشت‌زنی در کلاس با ترکه نداشت. در حالی که من آرزوی چنین کاری را داشتم.

اما من زن بودم و او مرد بود و بالاخره او مبصر کلاس شد. هیچ وقت آن اتفاق را فراموش نکردم.