معرفی و دانلود کتاب پسافاجعه: خشونت و بازساختن خود

معرفی کتاب پسافاجعه: خشونت و بازساختن خود

روایت‌های شخصی قدرت‌های پنهان و ناشناخته‌ای دارند که یکی از آن‌ها درمان اختلالات تروماست. کتاب پسافاجعه روایت شخصی و قدرتمند سوزان جی. برایسون از درمان اختلال پس از سانحه است. این کتاب که رویکرد بین‌رشته‌ای دارد و در گروه کتاب‌های خاطره‌نگاری فلسفی و مطالعات تروما قرار می‌گیرد، بهبود روانی پس از آسیب و خشونت را با زبان فلسفی اندیشه‌ورزانه آمیخته می‌سازد و تأثیر تروما بر هویت و حافظه را با دقت بررسی می‌کند.

درباره‌ی کتاب پسافاجعه

اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) نوعی اختلال روان‌پزشکی است که پس از تجربه یک رویداد بسیار پرتنش یا متجاوزگرانه ایجاد می‌شود و ممکن است برای قربانی پیامدهایی چون کابوس، احساس گناه و بی‌اعتمادی به دیگران را در پی داشته باشد و حافظه او را دچار اختلال کند. سوزان جی. برایسون (Susan J. Brison) که تجربه‌ی تلخ یک تجاوز را داشته و تا سرحد مرگ پیش رفته، در کتاب پسافاجعه (Aftermath: Violence and the Remaking of a Self) از درمان این آسیب روانی می‌گوید.

سوزان جی. برایسون که استاد فلسفه در کالج دارتموث است، یک روز صبح که برای پیاده‌روی صبحگاهی رفته بود، مورد حمله و تجاوز قرار می‌گیرد و بدن نیمه‌جان او در یک مسیل رها می‌شود. او که پس از این فاجعه دچار بحران روحی شده و باورهای بنیادینش درباره‌ی خود و جهان نابود می‌شود، با نوشتن کتاب پسافاجعه، روایت خود را از روند بهبودی شرح می‌دهد و تأثیرات تروما بر هویت را از منظر فلسفه می‌کاود.

سوزان جی. برایسون در کتاب پسافاجعه نگاهی تازه به اختلال استرس پس از سانحه می‌اندازد. او برای درمان این تروما به درمان‌های بالینی نمی‌پردازد؛ بلکه رویکرد او برای بهبودی، بر قدرت روایتگری و تعامل انسانی میان افراد بنا شده است. وی معتقد است روایت‌های شخصی در فهم تروما و پرسش‌های فلسفی عمیق بسیار مهم‌اند، روایت‌ها قدرت رهایی دارند و روایت کردن تجربه‌ی پس از تروما فرایندی درمانگر است که به بازسازی معنا و بازپس‌گیری صدای فرد کمک می‌کند. سوزان جی. برایسون، خود انسان را که از طریق روابط با دیگران شکل می‌گیرد، آسیب‌پذیر می‌داند؛ اما باور دارد که خود می‌تواند با کمک روابط همدلانه بازسازی شود.

در مجموع باید گفت سوزان جی. برایسون در کتاب پسافاجعه با نثری شجاعانه و زیبا، فروپاشی و بازسازی «خود» پس از تجربه‌ی خشونت را روایت می‌کند و از منظر میان‌رشته‌ای به تروما و درمان آن می‌پردازد.

این کتاب را نشر برج با ترجمه‌ی امیر صائمی منتشر کرده است.

کتاب پسافاجعه برای شما مناسب است اگر

• بازمانده‌ی تروما و از کسانی هستید که تجربه‌ی مشابه داشته‌اند و به دنبال درک و همدلی‌ هستند.
• دانشجو یا پژوهشگر در حوزه‌های فلسفه، مطالعات تروما، مطالعات زنان و جنسیت هستید و به بازتعریف هویت، روایت و سیاست خشونت علاقه دارید.
• فعال اجتماعی هستید و درک عمیق‌تری از زمینه‌های اجتماعی خشونت جنسی و درمان آن را دنبال می‌کنید.

در بخشی از کتاب پسافاجعه: خشونت و بازساختن خود می‌خوانیم

مسائل فلسفه‌ی راسل یکی از اولین متن‌های فلسفی‌ای بود که خواندم. چنان به ایده‌ی معرفت «غیرشخصی... انتزاعی و کلی» علاقه‌ داشتم که بیست سالی طول کشید تا رفته‌رفته جذابیت دیدگاه نیچه در باب فلسفه به‌عنوان روایت پنهان شرح‌حال خود برایم روشن شود. می‌دانستم که در طول قرن‌ها فلاسفه در نوشتن از ضمیر اول‌شخص استفاده کرده‌اند، اما فکر می‌کردم که فلاسفه‌ی «جدی‌» ای مثل دکارت این‌کار را در مقام استراتژی استدلالی‌ می‌کنند تا خواننده بتواند خود را جای نویسنده بگذارد و به همان حقایق کلی دست‌ یابد. آن‌ها واقعاً درباره‌ی خودشان حرف نمی‌زنند. برای همین هم هست که به دانشجویان تازه‌کار فلسفه، که سعی می‌کنند از عباراتی مثل «احساس می‌کنم که...» و «اعتقادم این است که...» بهره گیرند، می‌گوییم این از خود سخن‌ گفتن‌ها جایی در فلسفه‌ی استدلالی ندارد. چیزی که خواننده، یعنی استاد، می‌خواهد بداند این نیست که احساس یا اعتقاد این نویسنده یا دانشجوی خاص چیست، بلکه این است که فرد عاقل چه دلایلی دارد تا این حرف‌ها را بپذیرد. «عوارض و حوادث تاریخی» که راسل‌ نامحترم می‌شمردشان باید کنار گذشته شوند تا فرد بتواند «امور را چنان که ذات باری مشاهده می‌کند ببیند، یعنی فارغ از اکنون و این‌جا».

البته راسل، همچون نیچه، به خدا باور نداشت، برای همین کمی معماست که چرا او فکر می‌کند انسان‌ها می‌توانند شاهکارهایی از این دست انجام دهند، شاهکارهایی که نسبت ‌دادنشان به خدا هم باعث می‌شود ایده‌ی چنین ذاتی باورکردنی به نظر نرسد. اما بسیاری و احتمالاً اغلب فلاسفه‌ی تحلیلیِ در جریانِ اصلی که امروز می‌نویسند نظر راسل را قبول دارند و جست‌وجو برای حقایق بی‌زمان و بی‌سیاق را شرط لازم فعالیت فلسفی می‌دانند.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
فصل اول: جان به در بردن از خشونت جنسی
فصل دوم: در باب امر شخصی در مقام امر فلسفی
فصل سوم: بیشتر از خود عمر کردن
فصل چهارم: افعال حافظه
فصل پنجم: سیاست فراموشی
فصل ششم: بازگفتن
مؤخره
کتابنامه