معرفی و دانلود کتاب تنهایی

معرفی کتاب تنهایی

پروانه شفیعی نیا در کتاب تنهایی، سرگذشتی عجیب از مردی معتاد به نام سهیل را بازگو می‌کند که کارگر ساختمان است، اما گویا گذشته‌ای کاملا متفاوت دارد.

داستان کتاب تنهایی را خود سهیل روایت می‌کند. یک روز صبح، طبق روزهای عادی دیگر، خمار از خواب بیدار می‌شود و به دنبال تزریق می‌رود. در خلوتش با خود حرف می‌زند و بعد از اینکه به مراد دلش رسید، خاطرات عجیبی از جلوی چشمانش می‌گذرد. او به یاد دوران مدرسه و خاطراتش می‌افتد...

اگر در داستان این رمان غرق شویم، می‌توانیم در لابه لای آن گذشته‌ سهیل را نیز دریابیم.

در بخشی از کتاب  تنهایی می‌خوانیم:

پدر شهریار دستش را دور گردنم حلقه کرده بود و زار می‌زد. هق هقش توی گوشم گرومپ گرومپ صدا می‌کرد. داشتم خفه می‌شدم. مردکِ پاپتی سیانور به خوردم می‌داد بهتر از بوی عرق زیر بغلش بود. استخوان‌های گردنم قرچ قرچ صدا می‌کرد. اشک مرا هم درآورده بود. فقط نمی‌دانم واقعا از مرگ شهریار گریه‌ام گرفته بود یا از بوی عرق زیر بغل پدرش؟!

پیرمرد بیچاره یک دل سیر که خودش را خالی کرد، زیر گوشم زمزمه کرد:        

«تو نمی‌دونی شهریارم برای چی رفته بود خونة این زنیکه؟»

سرم را بالا انداختم. به من چه که بگویم شهریار و پری باج‌گیر چه سَر و سِری با هم داشتند. اگر جوابش را می‌دادم، لابد بعدش هم می‌خواست بپرسد، شب‌هایی که خانه نمی‌آمد آن‌جا می‌رفت. یا مثلا... 

«چقدر تا حالا پول جمع کردی؟»

زیر چشمی به اوس محمود نگاه می‌کنم. بر می‌گردد برای خودش چای بریزد، یواشکی پول‌ها را می‌تپانم توی جیبم. عجب آدم فرصت‌طلبی است این اوس محمود؟! همیشه گوش به زنگ است تا نقطه ضعفی ازت پیدا کند و مثل پتک بکوبدش توی سرت! حالا خود نکبتش از حال و روزم خبر دارد و می‌داند توی این آشفته بازار و خر تو خریِ جنس گیر کرده‌ام و هر روز باید چند ساعت با کریم ساغی سر و کله بزنم تا توی خماری نمیرم. فکر می‌کند با روزی پنج هزار اضافه دستمزد او می‌شود، یک زندگی بی‌سر و سامان را سامان داد.

«تو کس و کار نداری؟ چرا هیچ کس سراغت رو نمی‌گیره؟»