معرفی و دانلود کتاب تقریبا نابغه

معرفی کتاب تقریبا نابغه

بندیکت ولس در کتاب تقریبا نابغه داستان پسرک جوانی را به نام فرانسیس روایت می‌کند. او که در شهری کوچک با مادرش زندگی می‌کند، هرگز پدرش را نه دیده و نه می‌شناسد. ولی یک روز متوجه می‌شود که پدرش نابغه بوده و همین کشف باعث می‌شود که راهی سفری ماجراجویانه برای پیدا کردن پدرش شود. ما در این داستان همراه فرانسیس و چالش‌ها و تجارب گوناگون او می‌شویم و به مفاهیمی مثل هویت، خانواده و کشف خود برمی‌خوریم.

درباره‌ی کتاب تقریبا نابغه

بندیکت ولس (Benedict Wells)، نویسنده‌ی جوان آلمانی-سوئیسی، در کتاب تقریباً نابغه قصه‌ی جوانی را روایت می‌کند به نام فرانسیس دین که با مادرش زندگی می‌کند. نویسنده در کتاب تقریباً نابغه (Fast Genial) عناصر داستان سفرهای جاده‌ای را با سبک داستان بلوغ درهم‌آمیخته است. شخصیت‌پردازی‌های بندیکت ولس دقیق و ملموس است. چنان‌که در فرانسیس دین، شخصیت اصلی کتاب تقریباً نابغه می‌بینیم، او کارکاتری است که احساس آشفتگی دارد و با اعتمادبه‌نفس پایینی دست و پنجه نرم می‌کند. مادر او نیز، مادری است مجرد و به لحاظ روحی و روانی بیمار که با توجه به شرایط حاکم تمام تلاشش را می‌کند تا حامی پسرش باشد. از شخصیت‌ها که بگذریم، باید برویم سراغ قصه‌ی کتاب تقریباً نابغه که این چنین رقم می‌خورد.

فرانسیس دین که تا به حال پدرش را ندیده و نمی‌شناسدش، کشف می‌کند که یک نابغه است و در یک آزمایش بحث‌برانگیز که برای ساختن بچه‌های به شدت باهوش طراحی شده بوده، سهیم بوده است. فرانسیس این موضوع را از میان نامه‌هایی می‌فهمد که مادرش برای او فرستاده بود. او که حالا از این ماجرا باخبر شده و فهمیده که پدرش عیاش و در پی لذت‌های آنی نبوده، عزم خود را جزم می‌کند تا به سرتاسر آمریکا رود و پدرش را پیدا کرده و پتانسیل خودش را درک کند. او در این سفر، با فردی بزرگ‌تر از خودش به نام گروور آشنا می‌شود؛ کسی که در ادامه به دوست و آموزگار فرانسیس بدل می‌گردد. خرد و تجربه‌ی بسیار گروور باعث می‌شود که فرانسیس بتواند از پس مشکلات پیش رویش بربیاید. این دو با یکدیگر به سفر ادامه می‌دهند و در راه با افراد و شرایط مختلفی روبه‌رو می‌شوند که به درک فرانسیس از خود و جهان اطرافش کمک می‌کند.

در ادامه‌ی کتاب تقریباً نابغه‌ی بندیکت ولس می‌خوانیم که فرانسیس به واسطه‌ی ماجراجویی‌ها و لحظاتی که باعث می‌شود به درون خودش بنگرد، درس‌های ارزشمندی درمورد مفهوم پذیرش، بردباری و معنای واقعی هوش و ذکاوت می‌آموزد که رنگ تازه‌ای به زندگی و چشم‌انداز او می‌زند. ولس رمانش را اینطور خاتمه می‌دهد که فرانسیس درک عمیق‌تری از خودش به دست می‌آورد و درمی‌یابد که تقریباً نابغه بودن به این معنا نیست که طبق استانداردهای فرد دیگری زندگی کنی، بلکه بدان معناست که راه خود را یافته و ویژگی‌های منحصربه‌فردتان را بپذیرید و به کار ببندید.

بندیکت ولس در کتاب تقریبا نابغه خواننده را به سفری برای کشف خویشتن و رشد فردی می‌برد و باعث می‌شود دقیق‌تر و دید بازتری به جهان بنگرد و تفکر عمیقی داشته باشد. شما نیز اکنون می‌توانید این کتاب را با ترجمه‌ی حسین تهرانی که با همت انتشارات ققنوس چاپ و منتشر شده است، تهیه کنید.

کتاب تقریبا نابغه برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به رمان‌های سراسر ماجراجویانه که به سبک داستان بلوغ نگاشته شده است علاقه دارید، از خواندن این اثر غافل نشوید.

در بخشی از کتاب تقریبا نابغه می‌خوانیم

یکى از آن روزهاى بسیار گرم منهتن بود، از همان روزهایى که او همیشه از آن‌ها نفرت داشت. کف کفش‌هایش از شدت حرارت داغ شده بود، تى‌شرتش به تنش چسبیده بود، عصبى بودن شهر، مثل ویروس، در هوا موج مى‌زد و به او هم سرایت کرده بود. فرانسیس در محله هادسون روى نیمکتى نشسته بود و با حالتى عصبى سیگار مى‌کشید، چون قصد داشت کارى را انجام دهد که در واقع از آن اکراه داشت. مى‌خواست رایان را در دفتر کارش ملاقات کند و از او پول قرض بگیرد. ناپدرى‌اش قبلاً بارها به او پیشنهاد داده بود، ولى فرانسیس هر بار رد کرده بود. و از زمانى که رایان در بازار بورس سوداگرى کرده و سرمایه‌اش را از دست داده بود دیگر سخاوتمند نبود. در واقع توانسته بود خانه‌اى را که در لانگ‌آیلند داشت حفظ کند، ولى مجبور شده بود روى آن وام بگیرد و اقساطش را ماه به ماه پرداخت کند. اما فرانسیس مجبور بود تلاشش را بکند. به واسطه نامه مادرش بالاخره متوجه شده بود باید چه‌کار کند و براى این کار به پول نیاز داشت، هرچه بیشتر بهتر.

از چاله‌چوله‌هاى خیابان بخار بلند مى‌شد، از دور صداى آژیر خودروى پلیس به گوش مى‌رسید. فرانسیس به این شهر پرسروصدا پشت کرده بود و به خورشید سوزان بعدازظهر نگاه مى‌کرد که در رودخانه بازتاب مى‌یافت. در دوران کودکى زیاد به منهتن مى‌آمد و به ملاقات رایان در دفتر کارش مى‌رفت، حتى پس از طلاق هم آن‌ها هفته‌اى یک بار با هم ناهار مى‌خوردند. ناپدرى‌اش قول داده بود که همیشه از او حمایت کند و فرانسیس خیالش راحت شده بود که اوضاع همان‌طور خوب مى‌ماند. ولى طولى نکشیده بود که به حجم مشکلات افزوده شده بود. دوران بلوغش شروع شده بود و او دست به شورش زده بود. و نتوانسته بود خودش را از شر افکار بیهوده خلاص کند: اگر رایان واقعاً به او علاقه داشت، آن‌طور که وانمود مى‌کرد، پس چرا از آن‌ها فاصله گرفته بود و آن‌قدر کم به آن‌ها سر مى‌زد؟ چرا ترجیح داد با پسر خودش در نیویورک زندگى کند؟