معرفی و دانلود کتاب به من فکر کن

معرفی کتاب به من فکر کن

رمانی در مورد جنگ، عشق، فقدان، ناامیدی و ایمان!... کتاب به من فکر کن نوشته‌ی فرانسیس لیاردت، داستان خلبانی انگلیسی است که در زمان جنگ جهانی دوم عاشق دختری مصری می‌شود و با او ازدواج می‌کند. سه دهه بعد، مدت‌ها بعدازاینکه همسرش را ازدست‌داده، به‌عنوان کشیش به روستایی در انگلستان می‌رود. پیدا شدن یک روسری در محل جدید، او را به یاد همسرش می‌اندازد و باعث می‌شود دوباره به گذشته، به ایمان و به عشق فکر کند.

درباره‌ی کتاب به من فکر کن

جیمز آکتون خلبان نیروی هوایی انگلستان در جنگ جهانی دوم بود. او که به پایگاه نیروی هوایی در اسکندریه‌ی مصر اعزام شده بود، در آنجا عاشق دختری به نام ایوت شد و با او ازدواج کرد. این دو پس از جنگ به انگلستان رفتند و جیمز به‌عنوان کشیش کارش را آغاز کرد. اما خاطرات دردناک جنگ و آسیب‌های آن رهایش نکرد و بر زندگی مشترک آن‌ها هم تأثیر گذاشت. بیست سال بعد از ازدواجشان، ایوت فوت می‌کند. با مرگ ایوت، جیمز دچار بحران هویت می‌شود و در ایمانش تردید می‌کند. سال 1974، ده سال پس از ایوت، پسرشان تام به بهانه‌ی رفتن به دانشگاه خانه را ترک می‌کند. تنهایی مضاعف باعث می‌شود تا بحران روحی جیمز شدت بیشتری پیدا کند. او که حس می‌کند نیاز به تغییر مهمی دارد، تصمیم می‌گیرد به کلیسای دیگری برود. از اسقف درخواست می‌کند تا او را به روستای آرامی به نام آپتون بفرستد. جایی که سال‌ها پیش با همسرش به آنجا رفت‌وآمد داشته. جیمز تصور می‌کند این شروعی دیگر برای او خواهد بود. اما وقتی به خانه‌ی جدیدش می‌رود، ناگهان با یک روسری کهنه مواجه می‌شود. جیمز با خود فکر می‌کند که آیا این روسری ایوت است؟ و این اتفاق او را به سال‌ها پیش بازمی‌گرداند، به روز‌های پایانی زندگی ایوت...

رمان به من فکر کن (Think of Me) سومین اثر فرانسیس لیاردت (Frances Liardet)، نویسنده و مترجم بریتانیایی است. لیاردت در این اثر، داستانی عاشقانه را در بستری تاریخی روایت می‌کند. جیمز آکتون به خاطر حضور در جنگ و پس‌ازآن به خاطر مرگ همسرش، دچار بحران‌های بزرگی شده. و شاید بزرگ‌ترین آن‌ها مسأله‌ی ایمان باشد. جیمز که کشیش است، دچار تردید می‌شود و در این مسیر عذاب و رنج زیادی را تحمل می‌کند. سال‌ها بعد وقتی به دهکده‌ی جوانی‌اش می‌رود، گذشته‌ها را مرور می‌کند و این‌چنین می‌کوشد ایمان و امیدش را بازیابد.

فرانسیس لیاردت نویسنده‌ی بسیار کم‌کاری است. او اولین رمانش را در دهه‌ی 1980 نوشت و پس از 25 سال وقفه، اثر بعدی خود یعنی «باید شجاع باشیم» را در سال 2019 منتشر کرد. این اثر با استقبال بسیار خوبی مواجه شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. همین باعث شد تا لیاردت داستان دیگری را در حال و هوای اثر قبلی‌اش بنویسد. درواقع جیمز آکتون، شخصیت اصلی داستان به من فکر کن، در رمان قبلی او هم حضور داشته، اما لیاردت در کتاب پیش رو او را به‌عنوان قهرمانش برمی‌گزیند و سه برهه از زندگی او را نشان می‌دهد؛ دوران جوانی و عشقش به ایوت، پس از جنگ که دچار تروما شده و ایوت را از دست می‌دهد، و دوران میان‌سالی، وقتی‌که عمیقاً در بحران و اندوه غرق شده و تلاش دارد خود را بیابد.

کتاب به من فکر کن را فرانک باجلان ترجمه و نشر مروارید منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب به من فکر کن

• قصه‌ای غنی و تأثیرگذار. (Woman’s World)

• توصیفات سرزنده‌ی فرانسیس لیاردت از نبرد جنگ جهانی دوم و زندگی روستایی حاشیه‌ی انگلستان، خواننده را از همان صفحات اول درگیر خود می‌کند. (پابلیشرز ویکلی)

• اثری غیرمعمول و تکان‌دهنده. (Historical Novels Review)

• رمانی زیبا درباره‌ی زندگی‌هایی که جنگ و فقدان آن‌ها را نابود کرده، نامه‌ای عاشقانه به خود زندگی درباره‌ی قدرت مهربانی و صبوری. (ام. ال. استدمن، نویسنده)

کتاب به من فکر کن برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به دوستداران رمان‌های تاریخی و عاشقانه توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب به من فکر کن می‌خوانیم

روی نیمکت بیرون ورودی ایستگاه راه‌آهن ساوت‌همپتون، غریبه‌ای بلندقد و برنزه به خواب رفته بود. سرش را روی شانه‌هایش گذاشته و پاهایش را تا انتهای نیمکت کشانده بود. تیشرتش نخ‌نما شده بود و شلوار جین کهنه و پاره‌پاره‌ای به‌پا داشت. موهایش به مادرش رفته بود قهوه‌ای تیره‌ی فر که تا سرشانه‌اش می‌رسید. خدا را شکر که خواب بود، چون من مثل احمق‌ها با چشمانی خیس پلک می‌زدم. درست مثل یک احمق پیر.

چند لحظه بعد که روی شانه‌اش زدم و بیدارش کردم، پرسیدم: «دیر رسیدم؟»

تام در حال لبخند زدن، بلند شد. «من از هشت این‌جا هستم.» دودستی و محکم بغلم کرد. وقتی رهایم کرد، به او گفتم: «شبیه به جان تعمیددهنده شدی.» خندید و کش‌وقوسی به خودش داد. «تو را برای راه پروردگار آماده می‌کنیم.» یک بیت از شعر جدید و موسیقایی زندگی عیسی مسیح را خواند. علاوه بر انبوه موهایش و سرووضع آشفته‌ای که داشت، زیر چشم‌هایش خط افتاده بود که بیشتر از چیزهای دیگر مرا تحت تأثیر قرار داد.

تام نقشه را می‌خواند و ما به سمت شمال شهر حرکت می‌کردیم. این کاری بود که او از بچگی دوست داشت. مرداب، راه‌آهن، کلیسا با برج، کلیسا با مناره‌ی مخروطی، خوابگاه جوانان، کوره‌راه. با آرامش شکل‌ها و رنگ‌ها را مشخص می‌کرد و هر یک را با معنایی واضح و آشکار بیان می‌کرد، یک کار خوشایند بود برای یک پسربچه‌ی بی‌مادر.

گفتم: «خب، پس حالا منتظر سال دوم دانشگاهت هستی؟ دلت برای سلولت در زندان سوئدی تنگ شده؟» شایعه شده بود که معماری معروف دانشگاه را از روی یک زندان سوئدی مدلسازی کرده بود. تام سال اولش را در محوطه‌ی دانشگاه زندگی کرده بود.