معرفی و دانلود کتاب به خیالم فقط من این‌طورم: سفری از «مردم چه فکری می‌کنند؟» به «همین‌طور که هستم خوب است»

معرفی کتاب به خیالم فقط من این‌طورم: سفری از «مردم چه فکری می‌کنند؟» به «همین‌طور که هستم خوب است»

عکس بازیگری بر روی پوستر قرار گرفته است. به عکس خیره می‌شویم. حس ناکافی بودن دو دستش را دور گردنمان حلقه می‌کند و با خود می‌گوییم «آن بازیگر بسیار زیباست و من زشت هستم.» کتاب به خیالم فقط من این‌طورم نوشته‌ی برنه براون کوشیده است تا به کسانی که احساس شرم و حقارت رهایشان نمی‌کند، یاری دهد و ایشان را از دام خودکم‌بینی و نفرت از خود، آزاد کنند.

درباره‌ی کتاب به خیالم فقط من این‌طورم

آینه‌ای که خود را در آن می‌بینیم، از آزاردهنده‌ترین وسایل خانه است. معاشرت با دیگران تجربه‌ای نزدیک به شکنجه و صحبت کردن در جمع مساوی است با بالا رفتن احساس انزجاری که نسبت به خود داریم. هر کاری که برای انجامش ناچاریم خود را ابراز کنیم و یادمان بیاید که تا چه اندازه دوست‌نداشتنی، ناکافی، زشت و بی‌عرضه هستیم، عمل شاقه و با خطر سکته کردن مواجه است. هیچ‌کدام از چهار میلیارد زنی که در دنیا مشغول زیستن هستند، نمی‌دانند دقیقاً از چه زمانی نسبت به بدن خود حس بدی داشتند و نخستین باری که احساس ناکافی بودن به سراغشان آمد کی بود! احساسات منفی‌ای که نسبت به خود داریم، فقط مختص به ما و نسل فعلی نیستند، آن‌ها آن‌قدر قدیمی‌اند که باید ریشه‌ی به‌وجود آمدنشان را در تاریخ باستان جهان جست‌وجو کنیم. کتاب به خیالم فقط من این‌طورم (I Thought It Was Just Me) به ما نشان می‌دهد که نفرت از خود و شرمندگی بی‌دلیل، احساسی جهانی است. بسیاری از آدم‌ها، به‌خصوص زنان، در وقایعی که هیچ دخالتی در آن‌ها نداشته و مقصر رخ دادنشان نبوده‌اند، خود را مقصر می‌دانند. این معضل به هزاران عامل مثل فرهنگِ جهان مردسالار، جایگاه زنان در ادیان و... بستگی دارد، اما هیچ‌کس جز خود زنان نمی‌توانند این مشکل را برطرف کنند.

کتاب به خیالم فقط من این‌طورم تجربیات زنان گوناگونی از اروپا، آمریکا، نژاد‌ آفریقایی، آسیای شرقی و... را شرح داده است تا ببینیم که نژاد و ملیت چندان تفاوتی در وجود یا عدم وجود حس شرم ندارند و هر زنی در هر نقطه‌ی جهان، به احساس ناکافی بودن دچار است. برنه براون (Brené Brown) یکی از مهم‌ترین عوامل وجود این احساس را در ایده‌آل‌های زیبایی می‌داند. رسانه‌ها، صنعت مدلینگ و سینما، باعث شده‌اند تا جامعه برای «زیبا و دوست‌داشتنی بودن» معیار ثابتی را تعریف کند. زنانی هم که با این استانداردهای مخرب و بیماری‌زا متفاوت و منحصربه‌فرد هستند، از بدن و زن بودن خود احساس شرمندگی می‌کنند و عزت‌نفسشان را از دست می‌دهند. نتیجه‌ی این احساسات منفی از چیزی که تصور می‌کنیم بسیار مخرب‌تر است؛ زنی که از بدن خود متنفر باشد و برای شبیه شدن به مدل‌ها از هیچ تلاشی فروگذاری نکند، ناچار است به‌سراغ عمل‌های زیبایی برود و جان خود را به‌خطر بیندازد. اگر هم نخواهد عملی روی بدن و چهره‌ی خود انجام دهد، اعتمادبه‌نفس خود را از دست می‌دهد و نمی‌تواند به توسعه‌ی فردی برسد.

برنه براون در گفت‌گوهایی که با زنان داشته، متوجه شده یکی از دغدغه‌های زنان این است که هیچ شباهتی به تصویر جامعه از زن خوب و زن موفق ندارند. فاکتورهایی همچون سن، نژاد و... زنان را در انتخاب‌های شخصی و حرفه‌ای بسیار محدود می‌کند و آن‌ها را به‌سوی تبدیل شدن به الگویی از پیش تعیین شده سوق می‌دهد؛ در‌صورتی‌که اغلب زنان واقعاً دوست ندارند از کلیشه‌ها و الگوهای از پیش ساخته شده تبعیت کنند، اما برای پذیرفته شدن در اجتماع راهی جز پیروی از الگوها را نمی‌شناسند.

کتاب به خیالم فقط من اینطورم احساس شرمی را که در مردان وجود دارد نیز از یاد نبرده است؛ اما به دلیل اینکه این احساس در زنان رایج‌تر و مخرب‌تر است، اغلب فصل‌‌ها و مثال‌های کتاب برنه براون به حس ناکافی بودن در زنان اختصاص دارد. دلایل احساس شرم در زنان و مردان متفاوت است. اغلب مردان به‌هیچ‌وجه دوست ندارند که ضعفشان دیده شود و ترجیح می‌دهند که در هر شرایطی قوی و بی‌نیاز از دیگران به‌نظر برسند؛ این موضوع می‌تواند باعث آسیب روحی و جسمی شدیدی شود. کتاب به خیالم فقط من این‌طورم کوشیده است تا با پیشنهادات و ارائه‌ی راهنمایی‌های مختلف، زنان و مردان را از گرفتار شدن در دام «شرم» و حس ناکافی بودن در امان دارد و به آن‌ها کمک کند تا بتوانند خود را از بند کلیشه‌های فرهنگی و سنتی دور نگه‌دارند.

کتاب به خیالم فقط من این‌طورم با ترجمه‌ی نیلوفر دهقانی در انتشارات میلکان به‌چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب به خیالم فقط من این‌طورم

• این کتاب هوشمندانه و آموزنده است. برنه براون معضلی را بررسی می‌کند که بسیاری از زنان درگیر آن شده‌اند: حس شرم. او به خوانندگان خود کمک می‌کند تا از قید احساسات منفی رها شوند و آزادی و عزت‌نفس خود را به‌دست آورند. (پرفسور جودی ویلیام)
• کتاب به خیالم فقط من این‌طورم با پشتوانه‌ی تحقیقاتی و نگاه به آمارها تألیف شده است و به شما کمک می‌کند تا به بهترین و اصیل‌ترین نسخه‌ی خود تبدیل شوید. (هریت لرنر)
• برنه براون می خواهد تا شما بندهای احساس «ناکافی بودن» را از دست و پای خود بگشایید و خود واقعیتان را در آغوش بکشید. (کلودیا بلک)

کتاب به خیالم فقط من این‌طورم برای چه کسانی مناسب است؟

آرزو داریم که فقط برای یک روز، از خود متنفر نباشیم. از رنگ مو، قد، صدا و تمام ویژگی‌هایمان بیزار نباشیم و بتوانیم با اعتمادبه‌نفس حرف بزنیم و رفتار کنیم. احساس شرم به‌خاطر اینکه بسیار زیبا، باهوش، موفق و... نیستیم، معضلی است که دست از سرمان برنمی‌دارد و نمی‌گذارد آفتاب شادی و رضایت در زندگیمان بتابد. کتاب به خیالم فقط من این‌طورم، به خوانندگان خود، به خصوص زنان، کمک می‌کند تا خود را دوست بدارند و از حس نفرتی که نسبت به جسم و روحشان دارند آزاد شوند.

در بخشی از کتاب به خیالم فقط من این‌طورم: سفری از «مردم چه فکری می‌کنند؟» به «همین‌طور که هستم خوب است» می‌خوانیم

زنان اغلب شرم را به‌عنوان شبکه‌ای از انتظارات چندلایه، ناهمگون و متناقض جامعه‌ی معاشرتی تجربه می‌کنند. این انتظارات به زن‌ها القا می‌کند: باید چه کسی باشیم؛ باید چه‌کاره باشیم؛ باید چگونه باشیم.

وقتی زن‌ها درگیر این شبکه می‌شوند، در معرض هجوم احساسات ترس، سرزنش و عدم‌ارتباط قرار می‌گیرند. به نظرم می‌توان گفت هر‌یک از این سه مفهوم به‌تنهایی درهم‌شکننده است. اما اگر درک کنیم که ترس، سرزنش و عدم‌ارتباط به‌طرز پیچیده‌ای درهم‌تنیده‌اند، شرم پدید می‌آید و معلوم می‌شود که چرا شرم این‌قدر قدرتمند و پیچیده است و غلبه بر آن دشوار.

انتظاراتی که این شبکه را تشکیل می‌دهند اغلب اوقات برپایه‌ی ویژگی‌هایی همچون نژاد، طبقه‌ی اجتماعی، تمایلات جنسی، سن و هویت مذهبی است. این انتظارات ممکن است برحسب نقشی که در جایگاه مادر، کارمند، همسر، خواهر یا عضوی از گروه خاصی داریم متفاوت باشد. اما هسته‌ی اصلی که شرم را شعله‌ور می‌سازد به‌طور خاص انتظاراتی است که از ما در مقام زن می‌رود. شرم به‌حسب جنسیت ایجاد می‌شود. انتظاراتی که محرک شرم در زنان است براساس درک فرهنگی از چیزی است که درمورد زنان پسندیده تلقی می‌شود. در پژوهش جدیدم درمورد مردها، می‌بینم که انتظاراتی که باعث ایجاد شرم در مردان می‌شود برپایه‌ی درک فرهنگی از مردانگی است: مرد باید چه‌کاره باشد، ظاهرش چه شکلی و رفتارش چگونه باشد.

با اینکه این انتظارات جنسیتی اغلب اوقات در جامعه‌ی بزرگ‌ترمان به وجود می‌آیند، به روش‌های متفاوت از صافی جوامع مختلف رد می‌شود. برای همین است که من آن‌ها را انتظارات جامعه‌ی معاشرتی می‌نامم. مثلاً انتظارات اجتماعی فراگیری در خصوص مقوله‌ی ظاهر زنان وجود دارد: جوان، زیبا، جذاب و... باشیم. اما در جامعه‌ی ما انتظاری درمورد جنس مو و رنگ پوست وجود ندارد، اما شاید در بعضی از جوامع مطرح باشد. اخیراً نامه‌ای از زنی دریافت کردم که نوشته بود: «من، که زن آفریقایی‌آمریکایی تیره‌پوستی هستم و بچه‌های چندرگه‌ای دارم، با کشمکش‌های دردناکی درزمینه‌ی نژاد، رنگ پوست و استانداردهای زیبایی در جامعه‌ی آفریقایی‌آمریکایی مواجه شده‌ا‌م.»

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
فصل یکم: درک مفهوم شرم
فصل دوم: مقاومت در برابر شرم و قدرت همدلی
دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است
فصل سوم: عامل یکم
فصل چهارم: عامل دوم
فصل پنجم: عامل سوم
فصل ششم: عامل چهارم
فصل هفتم: اِعمال شجاعت در فرهنگ ترس
فصل هشتم: اِعمال همدردی در فرهنگ ملامت
فصل نهم: برقراری ارتباط در فرهنگ قطع ارتباط
فصل دهم: ایجاد فرهنگ تعامل
سپاسگزاری
درباره‌ی نویسنده