معرفی و دانلود کتاب بازنده‌های نازنین

معرفی کتاب بازنده‌های نازنین

دومین و آخرین رمان لئونارد کوهن... کتاب بازنده‌های نازنین، داستانی پیچیده و پست‌مدرنیستی است که در اوج تنش‌های سیاسی دهه‌ی 1960 در استان کبک کانادا اتفاق می‌افتد. ماجرای کتاب در مورد یک مثلث عشقی، بین یک کانادایی انگلیسی‌زبان، همسر بومی و دوست مرموزش است که همگی مفتون یک زن قدیس قرن هفدهمی هستند. این اثر تحسین‌شده که انباشته از توهم، سمبولیسم و تخیل است، برنده‌ی جایزه‌ی کانادا ریدز شده بود.

درباره‌ی کتاب بازنده‌های نازنین

در دهه‌ی 1960 کبک کانادا دستخوش اتفاقات زیادی بود. این استان صدها سال زیر سلطه‌ی کلیسا قرار داست و این نهاد بر تمام شئون آن حکومت می‌کرد که باعث شد مردم آنجا متحمل رنج و سختی زیادی شوند. اما با شکست ملی‌گراهای محافظه‌کار و روی کار آمدن لیبرال‌ها در انتخابات سال 1960، جنبشی انقلابی در این منطقه شکل گرفت. این جنبش باعث شد کلیسا به‌مرور به حاشیه رانده شود و دولت محلی سکولاری در کبک روی کار بیاید. سکولاریزه شدن این استان درنهایت به قدرت گرفتن جدایی‌طلبان انجامید؛ کسانی که مخالف فدرالیسم بودند و می‌خواستند مستقل باشند. آن‌ها اعتقاد داشتند در استان خود حاشیه‌نشین هستند، خارجی‌ها به آن‌ها زور می‌گویند و از نظر زبانی و مذهبی مورد ظلم قرار می‌گیرند. این جنبش گرچه بعداً سرکوب شد ولی تأثیر عمیقی بر کل جامعه‌ی این استان گذاشت و آنجا را برای همیشه متحول کرد. رمان بازنده‌های نازنین (Beautiful Losers) اثر لئونارد کوهن (Leonard Cohen) درواقع متأثر از اتفاقات همین برهه بوده. کوهن این رمان را در اواسط دهه‌ی 1960 و با الهام از تنش‌های داخلی این استان نوشت. او در این قصه کوشیده یک مثلث عشقی نامتعارف را در بستر این حوادث روایت کند.

داستان بازنده‌های نازنین در آپارتمانی در مونترال استان کبک اتفاق می‌افتد. راوی مرد بی‌نامی است که از کانادایی‌های انگلیسی‌زبان به شمار می‌رود. همسر او از قبیله‌ای بومی است که حالا نابود شده و او از معدود بازماندگان آن است. این مرد، دوستی مرموز و سودایی هم دارد که آن را به اختصار «ف.» می‌نامد. نقطه‌ی محوری داستان و عنصری که این سه نفر را به هم مرتبط می‌کند، علاقه‌ی آن‌ها به قدیسه‌ای بومی و سرخ‌پوست به نام کاترین تکاکویتا است که در قرن هفدهم می‌زیسته. در همان ابتدا، همسر راوی به شکلی عجیب در آسانسور خودکشی می‌کند. با مرگ او مشخص می‌شود که راوی به دوستش ف. علاقه دارد و رابطه‌ای پیچیده بین این سه نفر برقرار بوده. داستان لئونارد کوهن روایتی پست‌مدرنیستی و غیرخطی دارد که دائم در زمان حرکت می‌کند. کوهن در نوشتن این رمان از عناصر ادبی، اجتماعی و سیاسی عصر خود بهره‌ی زیادی برده و دائم به آن‌ها ارجاع می‌دهد.

رمان بازنده‌های نازنین، اثری سمبولیستی و تخیلی است. لئونارد کوهن در زمان نوشتن این قصه در یونان زندگی می‌کرده و هنوز به شکل جدی وارد موسیقی نشده بود. او با ارثیه‌ی مادربزرگش در جزیره‌ای در یونان خانه‌ای خرید و تلاش کرد دومین رمانش را در آنجا بنویسد تا بتواند خود را به‌عنوان نویسنده‌ای مستعد معرفی کند. کوهن با مصرف مخدر آمفتامین کوشید فقط روی نوشتن متمرکز باشد. نتیجه‌ی کار اما تبدیل به اثری مالیخولیایی و متوهم شد که مرزهای ادبی و اخلاقی را می‌شکست. داستان او پر از روابط نامتعارف و عجیب بود که حتی در اوج ساختارشکنی‌های دهه‌ی 1960 هم پیشرو محسوب می‌شد. کوهن که به خاطر مصرف بیش‌ازحد مخدر دچار بیماری‌های متعدد گوارشی، تب و کاهش وزن شده بود، رمان خود را «روایتی از تب‌هایی عصبی» می‌دانست. داستان پس از چاپ برنده‌ی جایزه‌ی کانادا ریدز شد ولی از سوی منتقدان خیلی مورد استقبال قرار نگرفت. گرچه سال‌ها بعد ارزش‌های واقعی آن دیده شد و به یک اثر کالت تبدیل گشت.

کتاب بازنده‌های نازنین را محمد رزازیان ترجمه کرده و انتشارات نیماژ به چاپ رسانده است.

نکوداشت‌های کتاب بازنده‌های نازنین

• کوهن نویسنده‌ای قدرتمند و شاعرپیشه است. (Dallas Times-Herald)
• رمانی زیبا... خواننده از این کتاب هم برداشت‌های زیبا و هم وحشتناک خواهد داشت. (نیویورک‌تایمز)
• درخشان. جنجالی. چشمه‌ی استعداد... جویس نمُرده... او در مونترال با نام کوهن زندگی می‌کند. (Boston Sunday Herald)

کتاب بازنده‌های نازنین برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به دوستداران رمان‌های سوررئالیستی پیشنهاد می‌شود. همین‌طور اگر به قلم لئونارد کوهن علاقه دارید، این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب بازنده‌های نازنین می‌خوانیم

اگر حرف از یک پوست شفاف بشود، باید بگویم گلوی ادیت هم این‌طوری است، نازک‌ترین و نرم‌ترین پوست را دارد. خیال می‌کنی یک گردن‌بند گنده‌ی صدف ممکن است خون‌آلودش کند. نزدیک شدن به گردنش عین این است که به‌زور وارد یک چیز خیلی خصوصی و استخوانی شده باشی، عین شانه‌ی لاکپشت‌ها. شانه‌هاش استخوانی بودند، ولی خیلی نحیف نبودند. ادیت آدم لاغری نبود؛ اما مهم نیست چقدر هم چاق بوده باشد، چهارستون بدنش همیشه قبراق بود. از سیزده‌سالگی پوستش یک جوری بود که می‌شد گفت رسیده شده، و مردهایی که آن‌وقتا دنبالش بودند (آخرش هم توو معدن سنگ بهش تجاوز کردند) می‌گفتند ادیت از آن دخترهایی‌ست که زود پیر می‌شود، این شیوه‌ی مردهایی است که این‌جوری خودشان را راجع به دخترهایی که دستشان بهشان نمی‌رسد خالی می‌کنند.

ادیت توو شهر کوچکی توو ساحل شمالی سن‌لورنس بزرگ شد، جایی که باعث خشم آدم‌های زیادی شد که به خیالشان می‌توانستند هرجور دلشان خواست اذیتش کنند؛ چون او یک سرخ‌پوست بود، یک آ... یی. توو شانزده‌سالگی، همان زمانی که باهاش ازدواج کردم، من هم فکر می‌کردم پوستش زیاد دوام نمی‌آورد. پوستش یک حال نرم و شکننده‌ای داشت که توو چیزهایی به چشممان می‌آید که موقع رشدشان بخواهند پژمرده بشوند. در بیست‌وچهارسالگی، یعنی وقتی مُرد، هیچ‌جایش عوض نشده بود، جز پهلوهاش. توو شانزده‌سالگی واقعاً استخوان‌بندی سرپا و قرصی داشت؛ ولی با گذشت زمان شدند یک منحنی پرچین‌وچروک، و این تمام سهمش از فروریزی جسمش بود تا اینکه یک‌مرتبه له شد و تمام. بگذارید یک‌کم بهش فکر کنم. همیشه عاشق این بود به تنش روغن زیتون بزنم. من هم نه نمی‌گفتم، با اینکه اهل این‌جور مقدمه‌چینی‌ها واسه اصل داستان نیستم. یک وقت‌هایی با روغن، بازی‌اش می‌گرفت و بعد دوباره روغن می‌زد به خودش و پوستش سیاه می‌شد. بعد، دنبالش راه می‌افتادم، درست مثل تو، کاترین تکاکویتا که با این اعتراف دارم می‌گویم دنبالتم. حالا فایده‌ی زنده کردن یک‌عالمه فکر و خیال چی است.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه‌ی مترجم: غسل تعمید با آتش، گه، تاریخ، عشق و فقدان
کتاب اول: سرگذشت تمامشان
کتاب دوم: نامه‌ی‌ بلندی از اف
چهار سال پایانی زندگی تکاکویتا و معجزات همراهش
کتاب سوم: بازنده‌های نازنین/ مؤخره‌ای در سوم‌شخص